Húsfreyjan - 01.01.1965, Blaðsíða 7

tekningarsöm, góður félagi og sönn kona,
þá stendur rússneska stúlkan engum að
baki. Skortur hennar á fegrunarmeðul-
um sviptir hana ekki kvenleika sínum,
þvert á móti.
Þá er því haldið fram að rússnesku
stúlkurnar séu teprulega hreinlífar. Ég
bjóst við að þær væru hinir sigurstrang-
legu máttarstólpar hins kommúnistíska
samfélags og hefðu rétt aðeins nægileg-
an kynþokka til að tryggja fæðingu hins
nýja sovétborgara, án allra umsvifa. Ekki
reyndist það rétt.
Á ytra borðinu kann Zhenya að virðast
siðavönd. Hún hefur andúð á að sýna
kunningjum sínum blíðuhót, hún faðmar
þá ekki né kyssir á götum úti. Hún á enga
flegna kjóla, stuttbuxur, þröng pils,
teygjubuxur né annan klæðnað, sem leið-
ir athyglina að vaxtarlagi hennar. Und-
antekningin er þó sú, að á baðstöndinni er
hún í bikinibaðfötum, sem hún hefur sjálf
saumað og á íþróttaæfingum er hún í
þröngum sokkabuxum. En hún þolir ekki
íþróttamönnunum neinar glósur né gón,
enda heyrist slíkt ekki. Hún hefur andúð
á tvíræðu tali og er þá til með að tala um
lélegan smekk.
En þegar aðrir eru ekki viðlátnir, þá er
framkoma Zhenyu mjög lík framkomu
annarra evrópskra stúlkna, en því miða
ég við þær, að þær tala miklu minna um
kynferðismál yfirleitt en þær bandarísku.
Zhenya hefur ekkert á móti ástaratlotum.
En ástamálin eru ekki alltaf efst í huga
hennar. „Hversvegna tala og skrifa
Bandaríkjamenn svona mikið um kynlíf-
ið?“ spyr hún hlæjandi. ,,Ef karlmaður
hér leggur áherzlu á að sýna karlmennsku
sína opinberlega, þá grunum við hann um
getuleysi þegar á reynir.“
Mesti munurinn á rússnesku og banda-
rísku stúlkunni er þó viðhorf þeirra til
vinnunnar. Zhenya hvorki óskar sér né
gerir ráð fyrir, að starf hennar verði
rétt til þess að drepa tímann þangað til
hún giftist, né heldur, að hún hætti þvi
þegar hún eignast börn. Hana hryllir við
að gerast eingöngu húsmóðir.
,,Þá vildi ég næstum heldur vinna
hvaða starf sem er“, sagði hún. ,,Að
vera húsmóðir er — ja — lítillækk-
andi. Hún er eins konar mannleg ryk-
suga, sem situr innan fjögurra veggja
og lifir lífinu í gegnum eiginmann
sinn. Ég vil vera þátttakandi í því
raunverulega lífi. Ég vil verða eitthvað
af sjálfri mér, svo ég geti haldið sjálfs-
virðingu minni og það er aðeins hægt í
gegnum starf. Auðvitað vil ég fá ánægju-
legt starf, ekki bara gefa inn aspiríntöflur
á einhverju sjúkrahúsi. Og ég held, að
vinnutími kvenna ætti að styttast svo
sem um helming og laun þeirra7að hækka
svo sem um helming frá því sem nú er,
svo að þær geti lifað sómasamlega. En
enginn fær mig ofan af því, að fá mér at-
vinnu. I gegnum starfið kemst maður í
snertingu við heiminn. I því getur konan
fyrst þroskast til að verða persóna.“
Kynning milli pilta og stúlkna er vaf-
inn miklu færri venjum í Moskvu en
heima. Þau hittast einhvers staðar í borg-
inni og fara saman í gönguferðir, borða
saman eða fara í bíó og svo eru haldin
smásamkvæmi á stundinni, ef einhvers
staðar er laust herbergi.
Eitt einkenni samvista pilts og stúlku
í Moskvu er, hve þau eru sjaldan tvö ein,
miklu oftar er saman hópur félaga, vinnu-
eða skólafélagar, eða hópur æskuvina.
Fáar stúlkur á borð við Zhenyu kunna
mikið til eldamennsku. Þær geta eld-
að morgunverð og framreitt smárétti, en
það virðist stríða á móti hugmynd þeirra
um nútímakonu að leggja á sig að elda
fyrir heimili, gera kostnaðaráætlun og
skipuleggja máltíðir. Þær hafa enga löng-
un til að læra eldamennsku af mæðrum
sínum. Þegar slegið er upp smáveizlu í
einhverri íbúð, eru það oftast piltarnir,
sem elda matinn.
Rússneskar stúlkur, sem eru við nám
eða störf, borða flestar sínar máltíðir i
matsölu vinnustaðar eða skóla.
Zhenya býr með foreldrum sínum og
ungum bróður í tveimur smáherbergjum,
Framhald á bls. 22
HÚSPHEYJAN
5