Húsfreyjan - 01.07.1965, Blaðsíða 42

hann verður alltaf áfengissjúklingur upp-
frá því. Það bezta, sem hægt er að gera,
er að fræða hann og leiða til bindindis
og má þá líkja honum við púðurtunnu,
sem ein lítil eldspýta getur kveikt í og
eyðilagt. Því er engin lækning á þessu
böli önnur en sú, að vernda menn gegn
því.
Þó engin sönnun hafi fundizt fyrir því,
að ein manngerð verði fremur áfengissjúk
en önnur, vita menn þó, að vissum mann-
gerðum er hættara en öðrum. Til dæmis
börnum, sem alizt hafa upp án ástríkis,
þeim, sem koma frá drykkjuheimilum,
þeim, sem hafa verið sérlega ódælir í
æsku, þeim, sem hafa látið illa að stjórn
í skóla, við vinnu, ekki virt hjónaband
sitt né félagslegar skyldur, þeim, sem eru
óraunsæir og gefast fljótt upp við and-
streymi.
Áfengissjúklingur ber oft sjö einkenni,
sem áberandi mega teljast: stöðugar á-
hyggjur, þunglyndisköst, ákafa tilfinn-
ingalega viðkvæmni, er fljótur að reið-
ast, reynist óhæfur til að ljúka við fé-
lagslegar framkvæmdir, einmanakennd
og oft um leið sjálfsmeðaumkvun og lít-
ið samband við annað fólk. Bæði fjöl-
skylda og læknir ættu að hafa í huga, að
fólk með þessum einkennum getur haft
hneigð til drykkjuskapar.
Margir eru sér þess ekki meðvitandi, að
þeir noti áfengi í óhófi. Hver, sem vill fara
með vín, án þess að verða ölvaður, verður
fyrst að kunna svör við þessum spurn-
ingum: Hvað drekkurðu mikið áfengi?
Hvenær? Hve oft? Hvers konar áfengi?
Hvers vegna? Hve lengi hefurðu neytt á-
fengis? Ertu farinn að auka áfengismagn-
ið og tíðni drykkjunnar? Hver sá, sem
drekkur einn eða tvo drykki daglega,
skyldi hafa þann möguleika í huga, að
hann getur orðið háður áfenginu.
Bezta vörnin eru góðar starfsvenjur,
nægileg hvíld, hreyfing (sérstaklega
hreyfing) og leikir. Allt er þetta líklegt
til að draga úr þeirri tilfinningaspennu,
sem leitt getur til ofdrykkju. Ef manni
finnst að hann vera í þörf fyrir að fá sér
áfengi, ætti hann þess í stað að fá sér
gönguferð, jafnvel í fleiri klukkutíma, ef
þess gerizt þörf. Hafi menn ekkert lífstak-
mark, þá verða þeir að leita þess.
Forðizt það að verða háð áfengi, eins
og þér mynduð forðast pestina. Það er
lævís ávani og ef þér eruð ekki sífellt á
verði, getur það náð á yður tökum fyrr
en varir. Þér eruð á leið að verða áfengis-
sjúklingur, þegar eftirtalin einkenni koma
í ljós: Áfengi hefur meiri áhrif á yður en
venjulega, þegar þér takið áfengi sem lyf,
þegar þér drekkið af óviðráðanlegri þörf
og þegar þér drekkið gegn betri vitund.
Þegar efnaskipti í líkama yðar og and-
leg viðbrögð eru tekin að stjórnast af
áfengisáhrifum, þá eruð þér kominn yfir
markið. Ef þér haldið þá áfram að drekka
áfengi, þá verðið þér annaðhvort í flokki
þeirra, sem verða vanadrykkjumenn eða
hreinir áfengissjúklingar. Ef þér á annað
borð hafið hvað eftir annað orðið ofurölvi,
þá getið þér aldrei framar örugglega
stjórnað áfengisnautn yðar, hversu lítið,
sem þér ætlið yður að drekka, því einn
sopi krefst annars.
Ég endurtek því: eina lausnin er að
fyrirbyggja áfengisneyzlu. Aðeins sá, sem
aldrei notar áfengi til að komast hjá erfið-
leikum og losna við spennu og veit hvem-
ig örugglega má með áfengi fara, getur
notið þess sér og öðrum að skaðlausu.
Tíu ráð til að forðast drykkjuskap,
1. Takið aldrei glas, þegar þér „þarfn-
ist“ þess.
2. Dreypið á glasinu og drekkið ekki ört,
fáið ekki aftur í glasið fyrr en eftir
hálftíma og þriðja glasið ekki fyrr en
klukkutíma eftir númer tvö, en fjórða
glasið er alltaf mikil áhætta — ég
segi, takið aldrei fjórða glasið.
3. Blandið áfengi. Drekkið þunna, bland-
aða drykki, ekki óblandað, sterkt á-
fengi með ísmola í.
4. Setjið á yður hve mikið þér drekkið.
Drekkið aldrei áfengi daglega.
5. Felið aldrei hve mikið þér drekkið,
heldur ýkið það. Ef þér segizt hafa
40
HÚSFREYJAN