Húsfreyjan - 01.10.1965, Blaðsíða 4

Þótt Dóná sé grá
Síðasta kvöldið í Vínarborg. Vid göngum
út úr enn einni höllinni, þar sem austur-
ríska menntamálaráðuneýtið hefur lialdið
þátttakendum og starfsliði fimmta mennta-
málaráðherrafundar Evrópuráðslandanria,
síðustu veizluna af mörgum. í þessari liöll
er nú liúsmæðrakennaraskóli og ])að ern
nemendur Jians, sem húið liafa til liina
mörgu Jostætu rétti og gengið urn beina af
miklum þokka, klæddar livítum blússum
og svörtum pilsum. Þessi skóJi útskrifar
fullnuma Jiúsmæðrakcnnara á fimrn árurn,
en námið liefur verið smálengt úr tveimur
árum, frá því í styrjaldarlok.
Fyrir dyrum bíður okkar grannur piltur,
dökkliærður, kvikur og kurteis, sem alla
fundardagana Jiefur ekið Jrifreið oklíar, en
ráðuneytið lagði liverri sendinefnd til l)íl
leið eru þau gjöf, sem við gefum livert öðru
með því að leitast við að verða sjálf l)etri,
reyna að gleðja livert annað, reyna að öðl-
ast sjálf eittlivað af því hugarfari, sem var
í Kristi Jesú, verða fyrir það sjálf ham-
ingjusamari um leið og við sköpum og efl-
um liinn sanna jólafögnuð á heimilinu og
í okkar eigin sál. Með því móti, og með
því eina móti getum við í raun og sannleika
eignazt björt og unaðsrík jól.
Með þeirri ósk og bæn, að þetta megi
takast á hverju heimili og í hverju hjarta,
bið ég algóðan Guð að blessa ykkur liina
miklu hátíð ljóssins og kærleikans.
Gleðlieg jól!
SvcAnn Víkingur.
og lrilstjóra. Hann hét Hans Matzke, og
reyndist gull af manni, hjálpsamur, fróður
og lipur.
Þetta kvöld eru í för með okkur tveir
Irlendingar, góðkunningjar okkar frá fyrri
tíð, spaugsamir gíáfumenn. Þeir eru hiinir
að gefa bílstjóranum sínurn frí. Það var
stúlka, sem þeir nefndu ungfrú fjórtán,
eftir númerinu á hílnum.
Vitið þið það, sagði annar Irinn, um
leið og hann sleig inn í hílinn, ég er búinn
að vera viku í Vín og er ekki enn farinn að
sjá hina bláu Dóná.
Hans leit við og sagði brosaiuli. Dóná
er sjaldan hlá nema þegar menn eru á
lieimleið frá Grinzing og liafa drukkið ]>ar
nokkur glös af góðu víni í „Heurigen“.
Ælli maður að finna útsýnisstað í Vín,
segja flestir: Farið þið annað hvort upp
í nýja Dónárturninn eða upp á Kahlenberg.
Okkur leizt að tneiri skemmtun myndi
vera að því að fara til Kahlenberg og lét-
um það verða með fyrstu ferðum okkar
um þessa merkilegu horg, að aka með spor-
vagni til Grinzing og þaðan með lang-
ferðabíl upp á ICalilenberghæð, sem stend-
ur norðan við borgina. Er þá farið um
hluta af þeim marglofaða Vínarskógi, þar
sem skiptast á skógivaxnar hlíðar og vín-
garðar, akurreinar og þorp. Skógurinn er
að byrja að skipta litum, gul lauf og nakt-
ar greinar skera sig lir grænu þykkninu
og á gulum múrveggjunt er vafningsvið-
urinn dumbrauður. Rósir skarta enn í
blóma, þó blómkrónurnar séu suniar í
upplausn.
2
II USFREYJAN