Húsfreyjan - 01.10.1967, Síða 18

gróf' upp lítið, IistiÍega skreytt fílabeins-
skrín og í fílabeinsskríninu var — te! Það
lagði ilm af þessu tei og enginn liafði
hragðað þvílíkan afbragðs drykk.
í hinu fjarlæga landi Japan hafði það
gerzt, að þegar faðir stúdentsins sagði
keisaranum hve góður prófessorinn hefði
verið við unga manninn, þá samþykkti
keisarinn að rétt væri að senda prófessorn-
urn gjöf. Hann kallaði á stallara sinn og
skipaði honmn að senda teið lieim til föð-
ur piltsins.
Stallarinn liugsaði með sér. „Svona
virðulega gjöf verð ég að láta í verðugt
ílát.“ Svo liann valdi fegursta fílabeins-
skrínið, sem hann átti á heimili sínu og
fyllti það af tei.
Faðir unga piltsins tók við fílabeins-
skríninu og liugsaði með sér. „Það verður
að búa vel um slíka gjöf.“ Hann lét fíla-
beinsskrínið ofan í fallegustu íbenviðar-
öskjuna, sem hann átti og fyllti allt um-
hverfis með mórberjalaufi.
Eiginkona hans vafði íbenviðaröskjuna
í marga metra af fegursta silki og hugsaði
með sér. „Jafnvel þelta sæmir ekki gjöf
keisarans.“
Og stúdentinn lagði silkivöndulinn í
faJlegustn Jakköskjuna sem hann átti og
fékk hana þjóni sínum. „Þetta er tepakki
frá keisaranum. Búðu vel um hann og
sendu hann til prófessors Stone.“
Þjónninn skildi live verðmæt gjiifin var
og vafði lakköskjuna í Jivítan ríspappír
og liatt um með hvítu silkibandi, sem
liann sjálfur átti.
Á póstliúsinu sagði Jiann við póstmann-
inn. „Hugsaðu þér, Jietta er te, sem keis-
arinn sendir prófessor í Ameríku.“
Póstmaðurinn valdi fallegustu frímerk-
in og límdi á Jiessa verðmætu gjöf, sem
í voru svo margir fagrir lilutir.
En innsti kjarninn var teið keisarans.
Þannig er ]>að með allar fallegu umbúð-
irnar, sem menn hafa vafið utan um liina
dýru gjöf jólanna. Hver og einn verðtir
að opna sína jólagjöf með gætni, en villast
aldrei á kjarnanum og umbúðunum.
S. Tli. þýddi.
*
Jól
Lút mig heyra hljóm þinn, hvíta Ijóó.
Huga mínum kveik þii nýja glóifí.
Svartir skuggar skima eftir hrtió.
Skelfist barniS frostsins grimmdarráS.
Lít í hönd mér litla kertiS dautt,
lít ú vörum stirSnaS múliS snautt.
Leys úr viSjum hjartans dýra hljóm.
Himingeislum vek þú liSin hlóm.
Mannsins veika von í hreysi fmdd,
vafin móSurörmum, tölrum klædd,
lífsins gu.ll í lófa saklauss harns,
Ijúfi sunnanþeyr í ríki hjarns,
snauSa barnsins bjarta jólaljós,
hleikrar elli skœrust hjartarós,
himintónn í hljóSi fútæks ranns,
helgast Ijós í hrjósti dauSlegs manns!
Kom þú! dagsins dýrS, í jarSarútt.
Dreyp þú Ijósi ú heljarmyrkriB grútt.
Lát aS nýju lýsa þjúSra von,
líf og fögnuS. Mannsins dýra son.
Jakobína Sigurðardóttir.
12
IJÚSFREYJAN