Húsfreyjan - 01.10.1967, Blaðsíða 36

| FRÁ LEIÐBEININGASTÖÐ HÚSMÆÐRA
Eins ofí kunnugt er (ól 7. formannafund-
ur Kvenfélagasambands Islands stjórn K. I.
að undirbúa að komið yrði á fót sýningu
á heimilistækjum sem víðast um land á-
saml leiðbeiningum um meSferð þeirra.
Af þeim ástæðum bað stjórn K. 1. Fé-
lag raftækjasala að efna til sýningar á
þvottavélum óg saumavélum í tilefni af
aðalfundinum, sem baldinn var sl. sumar.
Sýningin var haldin í Hallveigarstöðum í
því búsnæði, sem Húsinæðrafélag Reykja-
víkur hefur til umráða. Ekki var þó unnt
að sýna allar þær heiinilisvélar, sem á boð-
stólum eru, heldur varð að takmarka sýn-
inguna við tvær vélategundir sökum pláss-
leysis. Þvottavélar og saumavélar urðu fyr-
ir valinu, enda liafa þær vélar orðið fyrir
stórfelldum breytingum síðasta áratug.
Spurningar þær, sem Leiðbeiningastöð-
inni berast benda til þess, að margar hús-
mæður liafi liug á að eignast sjálfvirkar
jivottavélar. Oft er spurt á þá leið: „Ég
er að bugsa um að kaupa þvottavél. Hvaða
tegund mælið þið með?“ En þvottavéla-
valið er ekki svo einfalt og auðvelt mál.
Sennilega eru þvottavélar og aðrar heim-
ilisvélar mismunandi að gæðum eins og
annar söluvarningur. En álit manna á því,
livað bezt sé, er ákaflega misjafnt. Það
sem einum finnst gott finnst öðrum kann-
ske lítið til koma. Óskir manna og þarfir
eru einnig misjafnar. Ein búsmóðir legg-
ur kannske mikið upp úr því að þvotta-
vélin sé úr endingargóðu efni, önnur að
bún bafi sem flestar þvottaaðferðir að
bjóða, sú þriðja að vélin sé sem ódýrust
og svo framvegis.
En kaupandinn þarf að sjálfsögðu að
gera sér Ijósa grein fyrir þörfuin sínum
og óskum, ella er ekki unnt að velja
lieimilistæki við sitt liæfi. En með aukn-
um vélategundafjölda eykst vandinn að
velja. Það var því ánægjulegt að sjá þarna
á einum stað flestar þær þvottavélateg-
undir, sem á boðstólum eru hér á landi.
Gafst búsmæðrum gott tækifæri til að bera
saman hinar ýmsu vélar, því þarna voru
til sýnis 30 þvottavélategundir og 8 sauma-
vélategundir. Til gamans voru einnig sýnd-
ar nokkrar saumavélar frá því um alda-
mótin. Voru þær fengnar að láni úr Minja-
safni Reykjavíkur. Aðsókn að sýningunni
var ákaflega mikil, enda var sýningin
mjög falleg og Félagi raftækjasala og
Kaupmannasamtökum Islands til sóma.
Víða erlendis bafa rafveitur, bygginga-
þjónusta eða aðrir aðilar sýningarsali fyr-
ir beimilistæki, þar sem þær vélar eru til
sýnis, sem á boðstólum eru liverju sinni.
Sums staðar eru vélasalir í sambandi við
húsmæðraskóla, |>ar sem nemendum og
einnig húsmæðrum í vélakaupahugleiðing-
um er gefinn kostur á að vinna með þeim
vélum sem eru til sýnis. En í svo fámennu
og strjálbyggðu landi sem okkar, er senni-
lega erfitt að framkvæma slíka þjónustu.
En kvenfélögin gætu ef til vill liaft sam-
band við umboðsmenn heimilistækja í sínu
byggðarlagi og koniið upp hjá sér sýningu
lieimilistækja. Með jiví móti væri unnt að
auðvelda búsmæðrum bið vandasama vöru-
val. Ef til vill skapaðist þá einnig betra
tækifæri til að kynna húsmæðrum heim-
ilistæki og leiðbeina um notkun og með-
ferð jieirra.
SigríSur Haraldsdóttir.
30
IIÚSFREYJAN