Húsfreyjan - 01.10.1967, Síða 41

u 'm Lœi líVt

Vefnaður
/
a
íslenzkum
heimilum
Furðu liljótt liefur verið um liina gaj;n-
nierku bók Halldóru Bjarnadótlur, Vefn-
aður á íslenzkum heimilum, sem út kom
í desember 1966.
Mér finnst ég varla geta Játið bjá líða
að þakka lítillega liöfundi Oj; Bókaútgáfu
Menningarsjóðs, sem séð hefur um prent-
un og útgáfu, svo og Stefáni Jónssyni arki-
tekt, er bjó bókina til prentunar.
Bókin skiptist að efni til í tvo megin-
bluta. Sá fyrri er um ullarvinnu, ullina
sjálfa, áböldin, notkun þeirra, mismun-
andi aðferðir og reynslu fólks varðandi
tóvinnuna.
Halblóra leiðir okkur inn í gamla
burstabæinn eins og bann tíðkaðist á öld-
inni sem leið og fyrra liluta tuttugustu
«aldarinnar, sýnir okkur og segir frá tó-
vinnuáböldum, nöfnum þeirra og notkun,
starfsskilyrðum, dregur upp myndræna lýs-
ingu á lífi fólksins á heimilunum og þeim
aðstæðum, sem nienn bjnggu við. Hún
færir okkur stig af stigi eftir því sem
vinnunni miðar, nefnir livert ábald með
nafni, gefur vinnulýsingar og greinir frá
markmiði og notagildi þess, sem verið er
að gera. Með breyttum starfsskilyrðum og
nýjum lifnaðarliáttum eru þessir hlutir
borfnir eða alveg að hverfa, og áður en
við fáum áttað okkur í önn dagsins og
braða nútímans, eru okkur borfin og að
eilífu glötuð margs konar verðmæti liins
liðna tíma.
Auðvitað eru til og geymd í söfnum
sýnisborn af flestum þeim blutum, sem
bókin greinir frá, en þetta er fyrsta sam-
fellda lýsingin, sem gefin befur verið út
um þennan þátt |)jóðlífsins, ullina og þá
stóru blutdeibl, sem luin átti í þjóðarbú-
skapnuin á Jiessu tímabili. Við megum Jiví
HÚSFREYJAN
35