Austurland - 29.01.1998, Síða 6

6
FIMMTUDAGUR 29 JANÚAR 1998
Minning
Jens Gunnar Pétursson
f. I.jan. 1928 d. 17. jan. 1998
Jens Pétursson var fæddur að
Kvíabóli í Norðfirði hinn fyrsta
dag janúar-mánaðar árið 1928
og lést á Fjórðungssjúkrahúsinu
Neskaupstað 17. þ.m. þá nýlega
orðinn 70 ára.
Hann var sonur hjónanna
Guðrúnar Eiríksdóttur og Péturs
Sveinbjörnssonar er bjuggu á
Kvíabóli, en Pétur fórst í Norð-
fjarðarflóa með vélbátnum Frið-
þjófi hinn 26. aprfl árið 1933. í
slysi þessu fórust þrír aðrir þar á
meðal hinn heimilisfaðirinn á
Kvíabóli, Einar Einarsson, en á
Kvíabóli hefur jafnan verið
tvíbýli. Móðir þeirra Guðrún lést
5.apríl 1994.
Þau Guðrún og Pétur eign-
uðust 7 böm, sex syni og eina
dóttur, en þau eru: Eiríkur,
Ragnar, Sveinþór, Hallgrímur,
Jens, Nanna Hlín og Pétur.
Þótt við Jens væmm báðir
Norðfirðingar þá lágu leiðir
okkar ekki saman fyrr en í
skíðabrekkunum upp úr 1940.
Auðvitað hafði ég eins og aðrir
Norðfirðingar fylgst með
þessum mannvænlega og vel
gerða systkinahópi og hetjulegri
baráttu móður þeirra við að
koma þeim öllum til manns, en
það er hin heillandi skíðaíþrótt
sem gerir okkur Jens að vinum.
Veturinn 1945 er fyrsta
Austurlandsmótið á skíðum
haldið og fór það fram á
Fagradal í brekkunum beint á
móti Sæluhúsinu, sem þar
stendur enn þá. Það mót sóttu
keppendur frá Fáskrúðsfirði,
Norðfirði, Seyðisfirði og af
Héraði. Frá Þrótti fórum við 6 í
þessa ferð þar af 4 keppendur og
var Jens einn þeirra, þá 17 ára
gamall. Ferðalagið á þetta mót
gleymist mér aldrei. Við fórum
gangandi yfir Oddsskarð í
rifahjami og bárum skíðin og
viðleguútbúnað á bakinu upp á
Skarð. Síðasta brekkan upp á
fjallsbrúnina reyndist öllum
erfið nema Jens. Hann sporaði
sig upp snarbratta og harða og
hála brekkuna af ótrúlegri
snerpu og flýti, meðan hinir voru
ósjálfbjarga í miðri brekku. Eg
kallaði þá á Jens og bað hann um
að veita mér aðstoð við að koma
mannskapnum upp á brúnina.
Við kallið stökk hann á fætur og
hljóp fram á brekkubrúnina, en
lenti þar á svellbólstra og rann á
fleygi ferð fram af brúninni og
stöðvaðist ekki fyrr en niðri í
grjóturð sem stóð þar upp úr
freranum. Ég hélt að þama hefði
orðið stór-slys og þama væri
þessi ferð á enda og flýtti mér til
hans hvað ég gat. Hann var
viðmælandi, en sagði fátt um
meiðsli sín. En allt í einu rís
hann á fætur, tekur skátahníf,
sem hann hafði í slíðrum við
belti sitt, hleypur út á fönnina og
les sig upp brekkuna með því að
stinga hnífnum niður við hvert
skref.
Þarna sýndi þessi 17 ára
strákur ótrúlega snerpu og karl-
mennsku og tók ekki annað í mál
en að halda ferðinni áfram.
En til þess að koma hinum úr
sjálfheldunni, tók ég það ráð að
renna til þeirra taug, sem ég
hafði í bakpokanum og hjálpa
þeim þannig upp á Skarið. Þar
stigum við svo allir á skíðin og
renndum okkur niður í Eski-
fjörð. Þar var farið til Einars Ast-
ráðssonar læknis og hann beðinn
um að líta á meiðsli Jens. Þá
kom í ljós að hann var mikið
marinn og hmflaður,en óbrotinn.
Ekki var þó við annað
komandi hjá Jens en að halda
áfram með okkur og keppa á
þessu fyrsta Austurlandsmóti,
hvað hann og gerði með sóma
þótt lemstraður væri, en hann
hlaut þar tvenn 2.verðlaun.
Árið 1947 tók tveir kepp-
endur frá Þrótti þátt í Islands-
meistaramóti, þeir Jens Péturs-
son og Óskar Ágústsson og
stóðu sig þar með prýði.
í 50 ára afmælisriti Þróttar
sem Gunnar Ólafsson ritstýrði
og út kom 1973, segir hann m.a.
að Jens Pétursson hafi „um 20 ár
skeið verið hinn ókrýndi skíða-
kóngur Þróttar". Tuttugu og
fimm árum eftir að fyrsta Aust-
urlandsmótið á skíðum var
haldið í Fagradal var tímamót-
anna minnst með því að halda
þar Austurlandsmót og meðal
keppenda Þróttar var Jens, sem
einnig hélt þar upp á sitt 25 ára
keppnisafmæli.
Árið 1950 fór Jens til Kanada
og var þar í tvö ár. Á þeim árum
stundaði hann lítið skíðaíþrótt-
ina, en byrjaði á ný af fullum
krafti þegar heim kom. Þótt Jens
væri fyrst og fremst snjall í
alpagreinum, þá var hann og
mjög frískur og léttur í skíða-
göngu og keppti stundum í þeirri
grein með góðum árangri. Segja
má að skíðaíþróttin hafi verið
mikill örlagavaldur í lífi Jens
Péturssonar. Á skíðum kynnist
hann eiginkonu sinni Álfhildi
Sigurðardóttir hjúkrunarfræð-
ingi frá Isafirði, sem þá var
þekkt og reynd keppnismann-
eskja í skíðaíþróttum, en þau
gengu í hjónaband árið 1968.
Það var ekki einungis mikil gæfa
fyrir Jens heldur og fyrir byggð-
arlag okkar og Fjórðungssjúkra-
húsið hér, en í 30 ár hefur Alfa,
eins og hún er oftast kölluð,
verið einn traustasti starfskraftur
þeirrar stofnunar.
En Jens var fleira til lista lagt
en að vera snjall skíðamaður því
segja á að hann væri“ þúsund
þjala smiður“. Það lék bókstaf-
lega allt í höndunum á honum.
Sem ungur maður gerði hann
nokkuð af því að teikna og eru á
Kvíabóli til eftir hann nokkrar
myndir sem sýna snilldar
handbragð. I hlaðinu á Kvíabóli
byggði hann sér verkstæði þar
sem hann átti verkfæri til flestra
hluta og allt sem hann tók fyrir
varð að vera óaðfinnanlegt.
Vinnan á verkstæðinu var þó
fyrst og fremst unnin í tóm-
stundum því hann lagði gjörfa
hönd á margt annað. I 40 ár var
hann kvikmyndasýningamaður.
Það starf var, allt fram að þeim
tíma sem sjónvarpið kom hér til
sögunnar, mjög svo krefjandi og
þreytandi. Fyrst og fremst kvöld-
og helgarvinna. En trúmennskan
og vandvirknin brást þar ekki
frekar en við annað það er hann
tók að sér.
í 23 ár var aðalstarf Jens
bifreiðaakstur. Fyrst annaðist
hann áætlunarferðir milli Nes-
kaupstaðar og Egilsstaða og
gengdi því starfi í 6 ár og síðan
gerist hann vörubílsstjóri og
stundaði þá atvinnu í 17 ár.
Síðustu 10 árin vann Jens hjá
Sfldarvinnslunni og Bæjarsjóði
Neskaupstaðar við ýmis störf.
Þau Álfhildur og Jens eiga tvö
böm. Sigurð, sem búsettur er í Los
Angeles í Bandaríkjunum og
starfar þar sem aðstoðarmaður við
kvikmyndatökur og Hlín sem
búsett er í Lillihammer í Noregi
og vinnur þar á ferðaskrifstofu,
en hefur annars verið skíðakenn-
ari í Austurríki undanfama vet-
ur. Sambýlismaður hennar er
Kristinn Björnsson, skíðakappi.
Dóttir Jens og Helgu Marsell-
íusdóttur er Áslaug Jóhanna
búsett á Isafirði og er hún gift
Magnúsi Helga Alfreðssyni og
eiga þau tvær dætur.
Jens Pétursson var vandaður
maður til orðs og æðis og hið
mesta prúðmenni.Hann sýndi
fortíðinni mikla ræktarsemi.
Meðal annars varðveitti hann
sjóskúrana frá útgerð föður síns
og síðar bræðra sinna í sinni
upprunalegu gerð og em þeir eitt
af því fáa, sem minnir á upphaf
útgerðar hér í bæ. Einnig átti
hann árabát með færeysku sniði,
sem hann hélt mjög vel við og
sem lá jafnan við festar á sumrin
út af gömlu sjóskúmnum. Jens
hafði og mikla ánægju af að
skreppa á þessari fleytu sinni út
á fjörðinn og renna þar færi.
Mér hefur orðið tíðrætt um
Jens sem íþróttamann, enda var
samstarf okkar fyrst og fremst á
þeim vettvangi. Þegar Skíðamið-
stöðin í Oddsskarði tók til starfa
og gamli skíðaskálinn í Odds-
dalnum var aflagður, þá keyptu
þau Jens og Alfa skálann og hafa
nú endurbyggt hann og gert hann
ennþá vistlegri en hann var áður.
Þar dvaldi Jens löngum stundum
og kunni hvergi betur við sig.
Iþróttafélagið Þróttur hefur
beðið mig að flytja þakkir og
íþróttakveðjur til Jens og sam-
úðarkveðjur til fjölskyldunnar.
Við Guðrún þökkum margra
ára vináttu og samstarf og vott-
um Ölfu og fjölskyldu hennar og
öðrum aðstandendum innileg-
ustu samúð.
Stefán Þorleifsson
Hönnum vefsíður fyrir fyritœki,
& stofnanir og einstaklinga|
ELDSMIÐURINN
Sími: 478-1600
webmaster@eldhorn.is
V>'
Eldsmiöurinn - austfirskt 21. aldar fyrirtceki
Nú geta eldri borgarar spyrnt við fótum
Kvennadeild SVFÍ gefur beim brodda!
Kvennadeild SVFÍ á Norð-
firði ætlar að gefa öllum eldri
borgurum í Neskaupstað, sem
áhuga hafa, mannbrodda.
Formaður deildarinnar, Rósa
Skarphéðinsdóttir, tilkynnti eldri
borgurum þetta á samverustund
þeirra í Sigfúsarhúsinu í síðustu
viku og gefst þeim sem ekki
voru þar staddir tækifæri til að
skrá sig, óski þeir eftir að fá
brodda. Með þessu vill
kvennadeildin leggja sitt af
mörkum til slysavarna eldri
borgara í Neskaupstað.
Á fundinn kom einnig Baldur
Pálsson, fulltrúi austfirðinga í
stjóm SVFI, og fjallaði hann
m.a. um slys á eldri borgurum í
heimahúsum. Þar kom fram að
flest slys í heimahúsum stafa af
falli og oftar en ekki er það
vegna lausra gólfmotta. Baldur
fjallaði einnig um eldsvoða og
hvemig ætti að bregðast við.
I Félagi eldri borgara í Nes-
kaupstað em um 140 félagar en
allir þeir sem náð hafa 60 ára
aldri eru velkomnir í félagið.
Félagsstarfið er blómlegt og fer
það nánast allt fram í félags-
heimili þeirra, Sigfúsarhúsinu.
Spilavist er á laugardögum og
einnig er spilað á miðviku-
dögum. Kór félagsins æfir á
miðvikudögum og er þá oft líf-
legt í þessu gamla og vistlega
húsi. Félagið stendur fyrir að
minnsta kosti einu ferðalagi á ári
og segja má að eitthvað sérstakt
sé á döfinni allar vikur. Núna
stendur til að halda þorrablót fél-
agins í Egilsbúð 14. febrúar n.k.
Eitt er víst að eldri borgurum
Neskaupstaðar ætti ekki að
leiðast hafi þeir vilja til annars.
Það gefst ekki oft tœkifœri til að mynd þœr Sjónarhólssystur samait
en þarna eru þœr saman komnar í Sigfiisarhúsinu. F.v. Jóhanna
Armann formaður Félags eldri borgara, Unnur, Kristín og
Sigurbjörg Marteinsdœtur og Bjarný Sigurðardóttir. Ljósm. Eg.