Austurland - 22.04.1998, Side 7

MIÐVIKUDAGUR 22. APRIL 1998
7
Framboðslisti Kríunnar
Á félagsfundi, sem haldinn var
síðastliðið miðvikudagskvöld í
Rríunni, samtökum félagshyggju-
og jafnaðarfólks og óháðra kjós-
enda í Austur Skaftafellssýslu,
var borinn upp tillaga að fram-
boðslista félagsins við sveitar-
stjómarkosningar í nýju sveitar-
félagi í sýslunni í vor .
Fyrsta sæti listans skipar
Gísli Sveirír Árnason, forstöðu-
maður Sýslusafns og bæjar-
fulltrúi, Höfn.
Önnur sæti skipa:
2. Eyjólfur Guðmundsson,
skólameistari, Höfn.
3. Sigrún I. Sveinbjörns-
dóttir, atvinnurekandi, Höfn.
4. Þorbjörg Arnórsdóttir,
skólastjóri, Hala í Suðursveit.
5. Kristín Gestsdóttir, leið-
beinandi, Höfn.
6. Björg Svavarsdóttir, siúkra-
liði, Höfn.
7. Gísli Sigurjón Jónsson,
bóndi, Hnappavöllum í Öræfum.
8. Þorkell Kolbeins, skrif-
stofumaður, Höfn.
9. Heiðar Sigurðsson, skrif-
stofumaður, Höfn.
10. Heimir Þór Gíslason,
kennari, Höfn.
11. Gunnar Þorsteinsson,
bóndi, Reyðará í Lóni.
12. Kolbrún Halldórsdóttir,
móttökuritari, Höfn.
13. Sigurður Örn Gunnars-
son, sjúkraþjálfi, Höfn.
14. Sævar Kristinn Jónsson,
bóndi og bæjarfulltrúi, Mið-
skerjum í Nesjum.
15. Ingibjörg Ingimundar-
dóttir, starfsmaður Skjólgarði,
Höfn.
16. Inga Jónsdóttir, mynd-
listarkona, Höfn.
17. Sigurður Guðjónsson,
bóndi, Borg á Mýmm.
18. Sigfús Harðarson, yfír-
hafnsögumaður, Höfn.
19. Páll Kristjánsson, veitu-
stjóri og bæjarfulltrúi, Höfn.
20. Jón Þorsteinsson, bóndi,
Lækjarhúsum í Suðursveit.
21. Halldóra Friðjónsdóttir,
deildarstjóri, Höfn.
22. Þorsteinn Lúðvík Þor-
steinsson, safnvörður, Höfn.
Krían mun hafa listabókstaf-
inn H í kosningunum í vor.
Heimasíða framboðsins
http://www.eldhorn.is/krian/
hefur þegar verið opnuð.
1. Benedikt Sigurjónsson,
umsjónarmaður, Neskaupstað
2. Þorbergur Hauksson,
slökkviliðsstjóri Eskifirði
3. Guðmundur Bjarnason,
sölumaður Reyðarfirði
4. Sigrún Júlía Geirsdóttir,
bankastarfsmaður Neskaupstað
5. Alrún Kristmannsdóttir,
hjúkrunarfræðingur, Eskifirði
6. Sigurjón Baldursson,
stöðvarstjóri, Reyðarfirði
7. Einar Björnsson, bif-
reiðarstjóri, Eskifirði
8. Guðrún Kjartansdóttir,
húsmóðir, Reyðarfiðri
9. Guðmundur Skúlason,
vélvirki, Neskaupstað
10. Eiður Ragnarsson,
bifreiðarstjóri, Reyðarfiðri
11. Sigrún Traustadóttir,
skrifstofumaður, Eskifirði
12. Stefán Ingvarsson,
verkstjóri, Reyðarfirði
13. Grétar Sigurðsson,
sjómaður, Neskaupstað
14. Halldór Jóhannsson,
bóndi, Eskifirði
15. María Kjartansdóttir,
ræstitæknir, Neskaupstað
16. Rúnar Jóhannsson, verk-
stjóri, Reyðarfirði
17. Svanbjörg Pálsdóttir,
hjúkrunarforstjóri, Eskifiðri
18. Sigurður V. Jóhannesson,
sjómaður, Neskaupstað
19. Gísli Þór Briem,
bifreiðarstjóri, Reyðarfirði
20. Björgúlfur Lauritsson,
Helgafelli 11, Eskifirði
21. Sigurbergur Hauksson,
stýrimaður, Neskaupstað
2.Kristmanna Jónsson, fv.
útgerðarmaður Eskifirði

Óskum víðskiptavinum okkar
oíi Austfirðimium öllum
gleðilegs sumars
,-^Lr ^ ^
JH Byggtogflutt
Eekififði sími 4-76 14-25
Meekaupfitað eími 4-77 1515
ur Hreggviðsson
Kristján Loftsson
Á að flytja Keikó til
Islands?
MEÐ
Þegar spurt er hvort
háhyrningurinn Keikó eigi
að koma á sínar æskustöðvar er
svarið auðvitað já.
Það er margt sem mælir með heimkomu
Keikós.
Fyrir það fyrsta er það ferðamanna-
þjónusta á Islandi sem nyti góðs af og fengi
trúlega þá stærstu „vítamínsprautu“ sem um
getur. Svo viðamikil yrðu þau áhrif að efni
yrði til sérstaks pistils þar að lútandi.
Þar sem áformað er að Keikó komi til
Eskifjarðar verða það Austfirðingar sem
koma til með að búa sig sérstaklega undir að
taka á móti honum og annast hann ásamt
bandarískum vísindamönnum.
Sú fullyrðing sem upp hefur verið höfð
að Keikó geti borið með sér sjúkdóma er
nánast eins fjarlæg og hún getur verið.
Færustu vísindamenn á þessu sviði í
Bandaríkjunum hafa fylgst með heilsufari
Keikós og fullyrða að ekki geti verið um
smitburð að ræða, þeim vísindamönnum
verðum við að treysta. Þegar sú staðreynd
blasir við og einnig það að Islendingar bera
engan fjárhagslegan kostnað né ábyrgð á
flutningi og áframeldi Keikós væri það
hrein fíflska að heimta ekki heimkomu hans.
Flutningur Keikós til íslands er ekki
gamanmál hjá Bandaríkjamönnum, heldur
hávísindaleg framkvæmd og með tilliti til
þess ber okkur að veita allt það lið sem við
getum svo vel megi til takast.
Þá spyr maður sig hvort hér sé ekki
komið hið gullna tækifæri fyrir íslenska
vísindamenn, að taka þátt í því vísindastarfi
sem hér færi fram með bandarískum
kollegum sem Bandaríkjamenn fjármagna.
Við skulum einnig átta okkur á því að ef
við tökum ekki við Keikó af ótta við
smitburð verða það bara næstu nágrannar
okkar í suðri sem bjóða hann velkominn og
þar með væri smitleiðin opin því Keikó er
syntur. Einhvers staðar heyrði ég að nafnið
Keikó þýddi „sá heppni“ á japönsku. Við
skulum öll vona að Keikó beri sitt japanska
nafn með rentu og verði svo heppinn að
komast heim á komandi hausti.
MÓTI
Ég er alfarið á móti því og tel
þessa fyrirætlun vera algeran
glannaskap sem gæti haft ófyrirséðar
afleiðingar fyrir lífríki hafsins hér við land.
Þó svo því sé haldið fram að háhymingurinn sé
heilbrigður og aðstandendur hans segjast geta sent
með honum öll möguleg heilbrigðisvottorð, þá er það
bara önnur hlið málsins. Hvaða sjúkdóma kemur
háhymingurinn til með að flytja með sér úr lífríki
Kyrrahafsins hingað í lífríki hafsins í kringum ísland,
sem ekki fyrirfinnast hér ?
Þessari spumingu getur enginn svarað eða fullyrt
að muni ekki gerast. Þess eru dæmi að lax hefur verið
tekinn úr einu hafsvæði og sleppt í annað, án þess að
hafa verið hafður í sóttkví áður, og afleiðingar slíkra
vinnubragða hafa orðið skelfilegar.
Islendingar hafa áður gengið í gegn um svipað og
hér er verið að bjóða upp á. Þá var reynt að viðhafa
alla þá varúð sem þekkt var á þeim tíma og í þokkabót
um dýr á landi sem áttu í hlut. Það var 1933 að fluttar
vom til landsins 20 kindur (15 hrútar og 5 ær) af
karakúlkyni. Þessar kindur komu frá dýraræktunar-
stofnun háskólans í Halle í Þýskalandi. Kindunum
fylgdu vottorð dýralækna um heilbrigði. Fyrstu tvo
mánuðina eftir komu kindanna til landsins vom þær í
einangmn í Þerney við Reykjavík. Af þessum 20
kindum var 5 ám og 2 hrútum komið fyrir á Hólum í
Hjaltadal en 13 hrútar vora seldir bændum og félögum
þeirra víðs vegar um land.
Hvað hefur þetta með „Keiko“ að gera ? Von er að
spurt sé.
Jú, afrakstur innflutnings þessara 20 kinda var
mæðiveikin og garnaveikin sem kindurnar báru með
sér til landsins og íslenskt sauðfé var ónæmt fyrir.
Hólfa þurfti landið niður með girðingum, samtals
rúma 900 km., niðurskurður og fjárskipti fóm fram á
stórum svæðum. Kostnaður ríkissjóðs vegna alls
þessa árin 1937 til 1969 reiknað til verðlags í árslok
1997 miðað við vísitölu neysluverðs voru rúmar kr.
6.000.000.000,00. Talið er að bændur hafi orðið fyrir
álíka búsifjum sem ekki fengust bættar. Enn í dag er
bólusett við garnaveiki.
Allir þekkja hestasóttina sem nú virðist „fljúga“
nær stjórnlaust um landið þó reynt sé að sporna við
eftir bestu getu. Hvaðan hún kemur virðist eríitt að
ákvarða. Ætla menn svo, algerlega að ástæðulausu, að
þóknast þessum leikaraskap með því að dengja
„Keiko“ beint í sjó við ströndina, þó í kví sé. Ég hélt
Austfirðingar ættu meira undir sjávarútvegi en svo að
þeir vildu taka aðra eins áhættu.
Framboðslisti Framsoknarflokksins
í sameinuðu sveitarfélagi