Austurland - 30.04.1998, Qupperneq 4
4
FIMMTUDAGUR 30. APRIL 1998
Verkalýðsfélag Reyðarfjarðar sendir öllu verkafólki baráttukveðjur á alþjóðlegum degi verkalýðsins
1. maí ávarp Verkalýðsfélags Reyðarfjarðar
umfang, svo mjög að þeir hafa
átt fullt í fangi að velta sínu eigin
þunga hlassi, og það á kostnað
verkafólks. Er ekki tímabært að
taka höndum saman velja sér
hæfari forystu, og láta til okkar
taka, bæði hvað varðar kröfur til
hærri launa fyrir erfiðisvinnuna
sem þeir ómenntuðu hafa um
langan tíma að mestu leyti þurft
að sinna, og einnig gera kröfur
bömum okkar til handa um jafn-
an rétt til náms og bömum auð-
manna sem hagnast hafa fyrir
okkar tilstilli. Þeirra börnum
hefir um langan tíma verið gert
auðveldara um nám, þótt hæfni
þeirra til að nýta þá menntun
sem þau hafa hlotið hafi á engan
hátt orðið heildinni til hagsbóta
nema síður sé. Við getum horft
til þeirra þar sem þau sitja við
stjórn landsins, í bankakerfinu
og allsstaðar þar sem hægt er að
auðgast á verkalýðnum.Völdin
eru orðin á fárra manna höndum.
Við verðum að sporna við þess-
um yfirgangi, sameinast, kröfu-
gerðin verður að koma frá okkur
verkafólki við emm stærsti hluti
þessarar þjóðar, og með sam-
takamætti getum við sannarlega
breytt því sem breyta þarf, okkur
sjálfum og okkar afkomendum
til hagsbóta. Verkalýðsfélögin
eiga að vera okkar samtakamátt-
ur þau eru aðeins til vegna okkar
vinnu, og eru því okkar eign,
tökum stjómina sjálf.
Föram í lax.
Baráttukveðjur
Verkalýðsfélag Reyðarfjarðar
Alþýðusamband
Austurlands
sendir austfirsku launafólki
baráttukveðjur í tilefni 1. maí
Nú er rétta stundin til að spyrja
sjálfan sig hvort verkalýðshreyf-
ingin hafi skilað launafólki bættri
afkomu, og þá með hvaða hætti.
Hafa launakjör verkafólks batn-
að til jafns á við aðrar stéttir í
þjóðfélaginu, eða er verkafólk
og þeirra störf minna metin en
störf þeirra sem lengri skóla-
göngu hafa? Hefði það ekki átt
að vera baráttumál verkalýðs-
hreyfingarinnar að berjast fyrir
að öllum væri gert kleift að
stunda nám í sinni heimabyggð
og meðal sinna bakhjarla,
þ.e.a.s. foreldra og/eða annarra
skyldmenna? Hefði ekki verið
hægt að þrýsta á stjórnkerfi
landsins með þá sjálfsögðu kröfu
að börnum þjóðarinnar væri gert
jafn hátt undir höfði með mennt-
unarmöguleika? Eða er menntun
aðeins fyrir fáa útvalda?
Er kannski eitthvað til í því að
einhver kolkrabbi ráði hér ríkj-
um, og ef svo er, er þá ekki
ástæða til að hann verði gerður
óvirkari en hann nú er? Þjóðar-
sálin er kannski orðin dofin af
allri þeirri yfirstjóm sem hér
hefir ríkt um marga tugi ára, trú-
in á samtakamátt heildarinnar er
horfin, það sést best í því að fáir
sem engir mæta á fundi sinna fél-
aga. Það er ekki við verkafólkið
að sakast í þeim efnum, heldur
verkalýðsforystuna í landinu,
hún hefur brugðist. Margir hafa
farið í forsvar fyrir verkalýðinn,
og mörgum orðið fótaskortur
vegna sjálfshyggjunnar, þeim
bæði vaxið auður og vaxtalags-
Hatnarsjóður Neskaupstaðar
óskar launafólki
í Neskaupstað,
y Eskfirði og Reyðarfirði
allra heilla á
baráttudegi þess
1. maí
Hafnarsjóður
Neskaupstaðar
Smári Geirsson, kennari í Neskaupstað, og Jón Ingi Sigurbjörns-
son, kennari á Egilsstöðum, stinga saman nefjum. Ljósm. as
Lítil vímuefnanotkun
„Eitthvað hafa Austfirðingar verið að gera betur en aðrir síðust ár“.
Þetta var meðal þess sem kom fram í framsögu Þórólfs Þórlinds-
sonar um fíkniefnaneyslu unglinga á ráðstefnu um forvamir á
Austurlandi undir yfirskriftinni „Við getum betur“ en hún fór fram
í Félagslundi á Reyðarfirði. í könnun sem Þórólfur hefur gert kemur
m.a. fram að vímuefnaneysla unglinga á Austurlandi er með þeirri
minnstu á landinu en aðeins Sunnlendingar hafa lægri tölur í þeim
efnum. í framsögu Þórólfs kom ennfremur fram að það sem ræður
mestu um hvort unglingur leiðist út í fíkniefnaneyslu er
vinahópurinn. Ástæðuna segir hann vera þá, að lífsstíll unglinga sé
orðinn mjög óháður heimi fullorðinna og tískustraumar, sem séu í
gangi á hverjum tíma, hafi mjög sterk áhrif á unglinga almennt.
Þórólfur benti ennfremur á að því meiri tíma sem börn eyða með
foreldrum sínum, því minni hætta er á að þau leiðist út í vímuefna-
neyslu.
Hann segir: „Tíminn einn spáir ótrúlega mikið fyrir um hvort
unglingur leiðist út í neyslu. Sama hvað foreldrar gera á þeim tíma
sem þeir eyða með bömum sínum. Því betur sem foreldrar fylgjast
með bömum sínum setja reglur o.s.frv., því ólíklegri em böm til að
leiðast út í neyslu fíkniefna".
En hvað er til ráða? Jú, nokkrar leiðir eru færar í stöðunni. T.d.
þurfa foreldrar að bindast samtökum, t.d. í sambandi við útivistar-
tíma. Ef eitt foreldri setur reglur er það mjög erfitt en ef allir taka
sig saman um þetta mál er auðveldara að fylgja reglunum eftir.
Fjölmargir sóttu ráðstefnuna, sem haldin var á vegum
áætlunarinnar Island án eiturlyfja, í samvinnu við sveitarfélög á
Austurlandi og Landsamtökin Heimili og Skóli.
Fjölmörg önnur erindi voru flutt á ráðstefnunni og m.a. benti
Hermann Valsson, íþrótta- og æskulýðsfulltrúi, á að það væri
misskilningur að við byggjum í „litlu saklausu sveitarfélagi þar sem
við þyrftum ekki að hafa neinar áhyggjur af vímuefnum, og að þetta
yrði svona til frambúðar". Þessi draumsýn er röng og ef við höldum
áfram að trúa henni munum við lenda í ógöngum á næstu árum.