Austurland - 23.12.1998, Blaðsíða 11

Jól 1998
11
ansaði þessu engu og einskis
varð hann framar var að þessu
sinni, og sagði heldur engurn
hvað við hafði borið.
Var nú tíðindalaust þangað til
á næstu jólum. Þegar sauðamað-
ur hafði þá lokið verkum sínum
og var sestur að snæðingi, verður
honum að orði. „Guði sé lof,
snæði ég hér kjöt á öðrum jól-
um“. Þá kvað við sama röddin og
fyrra ár hafði ávarpað hann:
„Hvað gerði það annað en það,
að þú þagðir eins og vitur maður
yfir vondum draumi“.
Ekki varð sauðamaður fyrir
frekara ónæði af óvætti þessari.
Pabbi stóð nú á fætur og gekk
inn í tóftardyrnar til að sækja
seinna hneppið. Ég sat kyrr á
heypokanum, en gaf fjárhús-
„Aðalpersónur“þessarar „öðruvísi jólasögu“ eru Asa Ketilsdóttir, og faðir hennar. Myitdin af Ásu glugganum hornauga. Við fórum
var tekin þegar hún var 22 ára gömul, eða 11 árum eftir að sagan gerðist. nú út, lokuðum hurðinni, hesp-
uðum, ýttum síðan garðalónni að
og ýttum einnig snjó upp með
hurðinni svo ekki hjúfraði með
henni, færi að skafa.
Þegar við gengum heim hafði
létt til, stjörnur og norðurljós
sindruðu á himinhvolfinu og yfir
Fjallshnjúk gægðist nýkviknað
tungl. Það var sannarlega að
verða jólalegt utandyra.
Nú líður ennþá að jólum og
hugur minn reikar þá til sauða-
mannsins, sem ekki æðraðist þó
forynja lægi á skjánum. Ennþá er
nóg af tröllum, sem hrópa og
kalla og reyna að rugla menn í
ríminu, sumir nota jafnvel jóla-
hátíðina til þeirrar iðju og margir
svara þessum ávörpum. Mestu
máli skipta samt ávallt viðbrögð
þeirra, sem nú eiga að gæta
„beitarhúsa“ lítillar þjóðar.
Asa Ketilsdóttir
Laugalandi v/Isafjarðardjúp
sögu sagði kennarinn. Þú kannt
nú ábyggilega eftirminnilega
sögu handa mér“.
Pabbi strauk ofurlitla heyvisk
af agnhaldinu á heynálinni, þetta
var fíngert mýrahey, sennilega ut-
an úr Spildu. „Þá hef ég sennilega
rakað það saman," hugsaði ég.
„Svo víst hef ég nú gert gagn þá“.
Pabbi leit nú á mig: „Ég
minnist nú einnar sögu til að
segja þér, en taktu nú vel eftir
svo þú getir endursagt hana“.
Við settumst nú saman á
heypoka og horfðum á ærnar éta
kvöldgjöfina sína. Ég stakk
köldum lófa í hlýja hendi pabba
og hlustaði á söguna af:
Önfirska sauðamanninum
I fymdinni voru beitarhús frá
prestsetrinu í Holti í Önundar-
firði, þar sem heitir Holtsel. Var
þar margt sauða, og var þetta svo
langt frá bæ að sauðamaður átti
náttstað á húsunum og kom að-
eins heim er vistir þraut.
Nú gerðust þau tíðindi að
sauðamenn fóru að hverfa á jóla-
nótt og fundust ekki þó víða væri
leitað. Nú lá nærri að leggja yrði
af notkun beitarhúsanna, fengj-
ust menn ekki til að ganga á þau.
Þá réðist til prestsins nýr sauða-
maður, mikið karlmenni. Hann
tók við sauðageymslunni og
fórst það vel úr hendi.
Þegar svo leið að jólum vildu
presthjónin að sauðamaður kæmi
heim á aðfangadaginn, en hann
tók því fjarri og kvaðst ekki
bregða út af vananum, heldur
gista á beitarhúsunum. Um
kvöldið eftir gegningar settist
hann á flet sitt og tók að snæða
nesti sitt sem var vel útilátið. Þá
heyrir hann að lagst er á skjáinn
yfir fletinu og kallað með bylm-
ingsröddu: „Ekki skaltu éta kjöt
á öðrum jólum“. Sauðamaður
OsUum víðskíptAvmvmi okkAr
^lcÖílc^rA \ó\& 05
forsxU köVHAHbí Árs
#7 T 9

Verketæðí Uelga
Meekaupetað
Austur-Hérað
Bæjarstjórn
Austur-Héraðs
sendir öllum
Austfirðingum
bestu óskir um
gleðilega
jóla- og nýárshátíð
og þakkar þeim
árið sem er að líða
Bæjarstjórinn á Austur Héraði
Búöahrcppur
Sveitarsíjórn
Búöahrepps
5endir öllum
ilustfiröingum
besíu jóla og
nýársóshir og þahhar
þeim áriö sem er
aÖ líöa.
Sveifarsfjóri Búöahrepps
FáshrúösíirÖi