Félagsrit Sláturfélags Suðurlands - 01.03.1933, Blaðsíða 1

félagsrit sláturfelags suðurlands
1. árg. Reykjavík, mars 1933. 3. tbl.
Lenging sláturtíðarinnar.
Oft hefir verið um það rætt á fundum Sláturfé-
iagsius, hver nauðsyn hæri til þcss, að dilkakjöt gæti
komið sem lengst nýtt á Reykjavikurmarkaðinn. Lítið
liefir þó orðið úr framkvæmdum í þvi efni, nema livað
einstöku menn eru nú farnir að láta ær sínar bera fyrir
venjulegan tíma. Þetta er spor í rétta ált. Af þvi leiðir
það, að meira kemur af snenunþroska lömbum á smnar-
wxarkaðinn en áður.
Hér er þó það að athuga, að sumir lialda fram, að
fyrirmálsh'imh reynist ekki betur en málhorin, ef livor-
tveggja lifa til liausts. Einnig lialda margir þvi fram,
að til þess að gerlegt sé að lála ær bera fyrir vanaleg-
an tíma, þurfi að leggja í sérstakan kostnað við fóðr-
un þeirra. Nú er það mjög takmörkum hundið, hve
mikið er liægt að selja af lambakjöti frá þvi að lamba-
slátrun getur hyrjað að sumrinu og þar til liaustslátr-
un liefst. Ef það er rétt, að fyrirmálslömb reynist ekki
betur en málhorin að liausti, væri óráðlegt að hafa
fleiri fyrirmálslömb en liægt er að selja að sumrinu
til. En hér mun vera um fullkominn og' jafnvel hættu-
legan misskilning að ræða.
Eg hefi orð manna, sem reynslu liafa, fyrir þvi, að