Félagsrit Sláturfélags Suðurlands - 01.04.1933, Blaðsíða 7

Félagsrit Sláturfélags Suðurlands
55
Gæsarækt.
1 1. og 2. tölubl. „Freys“ 1932 er athyglisverð grein
um gæsarækt eftir Björn Arnórsson, stórkaupmann.
Höfundurinn hefir rckið fuglarækt um nokkur undan-
farin ár og talar því af reynslu. Hefir iiann góðfús-
lega leyft mcr að taka greinina eða útdrátt úr lienni
i þetta rit, og verð eg rúmsins vegna að láta mér nægja
að birta hér á eftir útdrátt úr henni. Sökum þess, live
gæsir eru nægjusamar að því, er snertir fóður og hirð-
ingu, og að gæsakjöt er mjög víða eftirsótt verslunar-
vara, virðisl sjálfsagt fyrir íslenzka bændur að iiafa
gæsir meðal lnisdýra sinna. Það hafa forfeður vorir
gert í fornöld, og nægir þar að benda til frásagn-
arinnar um það, er Grettir Ásmundarson gætli heim-
gása fyrir föður sinn. Gæsaegg til útungunar má fá
víða, Ijæði innanlands og utan, og mun það ódýrasta
leiðin til að koma upp gæsastofni. H. B.
Alifuglarælct hefir lítið verið stunduð liér á landi, og
stafar það einlcum af því, að lítið liefir verið gert að
því að fræða Íslendinga um nytsemi þessara liúsdýra.
Þetta er tvímælalaust illa farið, því að fuglar geta gef-
ið arð, engu síður en önnur húsdýr, ef rétt er að farið.
Ýmsum mun koma það á óvart, að gæs getur gefið af
sér jafnmikið kjöt og ær, cn þar við hætist, að gæsa-
kjöt er miklu verðhærra en kindakjöt. Ekki mun þurfa
að kvíða því, að markaður fyrir gæsakjöt fyllist hér
i bráð, þó að farið sé að rækta gæsir alment. Gæsa-
rækt er miklu auðveldari liér á landi fyrir þá sök, að
lítið eða ekkert af fóðrinu þarf að fá frá öðrum löndum.
Gæsir eru algeng liúsdýr í flestum löndum. Þær má
fóðra eingöngu á grasi á sumrin og lieyi og fóðurbæti
A vetrum, svo að á íslandi þarf ekki að vera mjög