Félagsrit Sláturfélags Suðurlands - 01.07.1933, Blaðsíða 2

82
Félagsrit Slúturfélags Suðurlands
laginu sé verulega ranglát. MeÖan svo er, að flestir koma
með lömbin ógelt til slátrunar, mun það vera lilut-
fallslega nokkuð jafnt, sem kemur frá hverjum einstök-
'um félagsmanni af gimbrum og hrútum, svo að á móti
því að færri gimbrar komast í betri flolck vegna vigtar-
takmarkanna, komast þangað líka fleiri hrútar en vera
mundi, ef flokkað væri eftir holdgæðum. Og livað, sem
segja má um þá flokkaskiftingu, sem gilt hefir, er þó
mikill og greinilegur munur að líta á þá rá, sem á hanga
10 lil 13 kgr. kroppar, eða liina, sem á lianga eingöngu
kroppar, sem elcki ná 10 kgr. Er sá munur svo mikill,
að engum, sem vit lieíir á kjöti, getur dulist, að rang-
lætið í þeirri flokkun er undantekning, en ekki aðal-
regla.
Eins og áður er að vikið, eru það aðallega menn úr
lakari sauðfjárhéruðum, sem að flokkuninni finna, en
þeir munu tæplega gera sér ljóst, að undir langflestum
kringumstæðum er fé úr þeim héruðum yfirleitt liold-
lítið, jafnvel þó að kropparnir nái nokkurum þunga. Af-
leiðing af þvi, að lioldgæði væri skilyrði fyrir því, að
kroppur kæmist í sæmilegan flokk, yrði þá sennilega
sú, að miklu fleiri kroppar úr hinum lakari sauðfjár-
héruðum mundu lenda í lakara flokki, ef flokkað er
eftir mati, en raun er á, meðan flokkað er eftir vigt.
Þessa umsögn munu þeir menn staðfesta, sem fengist
hafa við kjötflokkun á enskan markað hjá félaginu hin
síðari ár.
Það mun þó varla áhugamál þessara manna, að flokka-
skiftingunni sé breylt í það horf, að liún verði þeim í
óliag, lieldur liitt, að fá fleira af kroppunum tekið í betri
flokka, og minni verðmun á flokkunum, en verið hefir
að undanförnu. Skulu liér færð nokkur rök fyrir því,
að stilla verður slíkum kröfum í hóf, ef engir eiga að
verða misrétti beittir.
Fyrir nokkrum árum var það föst venja við sölu á