Austurland - 19.02.1985, Blaðsíða 1

Austurland
35. árgangur. Neskaupstað, 19. febrúar 1985.
7. tölublað.
„Samstaðan er það sem gildir“
við Sigfínn Karlsson sjötugan
Afmælisspjall
í dag er Sigfinnur Karlsson,
fomaður Verkalýðsfélags Norð-
firðinga og forseti Alþýðusam-
bands Austurlands sjötugur. Á
Sigfinni sjást þó engin ellimörk,
hann er kvikur á fæti og starfs-
þrekið óbugað. Vinnudagur
Sigfinns er líka oft langur og eru
þá helgidagar ekki undanskild-
ir.
Sigfinnur Karlsson, sem er
einn af hinum ákveðnari og
harðskeyttari „Norðfjarðar-
kommum", hefir víða komið við
á starfsferli sínum, en lengst og
mest hefir hann unnið fyrir
verkalýðshreyfinguna bæði
heima á Norðfirði, á Austur-
landi og á landinu öllu. Á þeim
vettvangi sér verka Sigfinns
hvarvetna stað, þar hefir honum
verið trúað fyrir miklu og þeim
trúnaði hefir hann ekki
brugðist. Og margir eiga Sig-
finni gott að gjalda, því að undir
hrjúfu yfirborði á stundum býr
hlýtt hjarta og góður hugur.
f tilefni þessara tímamóta i
ævi Sigfinns Karlssonar leitaði
AUSTURLAND eftir viðtali
við hann um hann sjálfan, störf
hans og viðhorf. Sigfinnur varð
góðfúslega við þessari málaleit-
an og hér á eftir talar hann
hreint út úr pokahorninu, eins
og hans var von og vísa.
□ Pú segir kannski fyrst svolítið
frá uppruna þínum og œsku,
Sigfinnur?
■ Ég er fæddur hérna á Hóli í
Neskaupstað 19. febrúar 1915.
Faðir minn var Karl Árnason
frá Borgum héma hinum megin
við fjörðinn, hann var sjómað-
ur, og móðir mín var Vigdís
Hjartardóttir, ættuð undan
Eyjafjöllum. Þegar ég var7 ára,
missti ég föður minn og rétt upp
úr því flutti móðir mín til Vest-
mannaeyja með tvær dætur,
sem voru yngri en ég, en ég var
tekinn til fósturs að Skorrastað
hjá Jóni Bjarnasyni, sem var þá
bóndi og oddviti þar, og konu
hans Soffíu Stefánsdóttur. Þar
ólst ég upp og var til heimilis,
þangað til ég var 23 ára eða
1938, þá flutti ég hingað út í
Neskaupstað og hef átt hér
heima síðan.
Ég vil geta þess hér, að fóstri
minn og fóstra voru mjög gott
fólk og ég bar mikla virðingu
fyrir þeim.
□ Svo fórstu burtu í skóla?
■ Ég fór að Eiðum 1931 og var
þar í tvo vetur eða til 1933 og
þar mótaðist fyrst mín pólitíska
skoðun. Á heimili mínu á
Skorrastað heyrði maður lítið
um annað talað en Framsóknar-
flokkinn og framsóknarmenn og
þingmenn Framsóknarflokksins
þá, Ingvar Pálmason og Sveinn
í Firði voru nokkuð tíðir gestir
hjá fóstra mínum.
Ég aðhylltist aldrei stefnu
Framsóknarflokksins og mótað-
ist róttækni mín m. a. af því, er
við Einar í Mýnesi vorum skóla-
félagar á Eiðum og unnum sam-
an í málfundafélaginu og að
skólablaðinu, en við vorum báð-
ir mjög róttækir og hann þó enn
frekar og fljúgandi mælskur á
þeim árum.
Síðan hef ég alltaf haldið við
þessa stefnu mína, þó að oft hafi
ég ekki gengið þær slóðir, sem
sumir hafa viljað að ég gengi í
sambandi við að hlýða foringj-
unum.
□ Þú stundaðir margvísleg störf
á yngri árum, sjómennsku m. a.,
var það ekki?
■ Ég fór til sjós strax 1930, var
þá hér á litlum bát, sem hét
Akkiles, með Einari Jónssyni og
var nokkuð mikið með honum
gegnum árin, meðan ég stund-
aði sjó. Ég fór á nokkrar vertíðir
til Vestmannaeyja eða alls 8 og
var fyrstu vertíðina þar 1935.
Árið 1942 fór ég á vélstjóra-
námskeið og byrjaði það ár sem
vélstjóri á Bryngeir með Ara
Bergþórssyni sem skipstjóra og
síðan á Hilmi með Valdimar
Andréssyni sem skipstjóra. Svo
var það einu sinni í róðri hér í
Kistunni, að króntappinn brotn-
aði í Hilmi. Pá hætti ég á Hilmi
og fór að vinna í frystihúsinu og
snemma árs 1944 fór ég að vinna
hjá rafveitunni og var þar þang-
að til í febrúar 1945, að ég byrj-
aði hjá Verkalýðsfélagi Norð-
Sigfinnur með Ólu Helgu, dóttur sinni á heimili hennar í Dan-
mörku.
Heillaósk
Alþýðubandalagið í Neskaupstað þakkar
Sigfinni Karlssyni langt og giftudrjúgt starf í
þágu sósíalista og verkalýðshreyfingar um
áratuga skeið
Félagið árnar Sigfinni allra heilla sjötugum og
óskar þeim hjónum gæfu og gengis í
framtíðinni
Alþýðubandalagið í Neskaupstað
Sigfinnur Karlsson.
firðinga. Pá hætti Jóhannes
Stefánsson þar og fór í önnur
störf og ég tók við af honum og
hef meira og minna verið við-
loðinn verkalýðshreyfinguna
síðan. Jafnframt starfi hjá
Verkalýðsfélaginu vann ég á
skrifstofu togaraútgerðarinnar
frá 1949 til 1960, að togaraút-
gerð Bæjarútgerðarinnar lauk
með sölu Gerpis.
□ En þú tókst líka þátt í at-
vinnurekstri sjálfur og varst um
skeið framkvœmdastjóri stórrar
söltunarstöðvar. Hvernig fór
það saman við störfþín í verka-
lýðshreyfingunni?
■ Já, ég hef gengið hálfgerð
víxlspor, þegar talað er um
verkalýðshreyfinguna, því að
um skeið gerðist ég stjórnandi
atvinnufyrirtækis. 3. júní 1965
réðist ég að Sæsilfri hf. og var
þar, þangað til það var lagt
niður 1972. Ég kom þarna inn í
veikindum framkvæmdastjór-
ans, sem var Ármann Magnús-
son, og hann kom ekki aftur til
starfa, eftir að ég tók þarna við.
Ég var búinn að vera nokkur ár
með honum í reikningum og
sem aðstoðarmaður hans.
En allan þann tíma, sem ég
var þarna, sat ég oft í samninga-
nefndum og alltaf fyrir verka-
lýðshreyfinguna. Vildi verka-
lýðshreyfingin á Austurlandi,
að ég héldi því starfi áfram og
ég gerði það.
□ Aðalstörf þín hafa lengst af
verið í þágu verkalýðshreyfing-
arinnar og þar gegnir þú marg-
víslegum trúnaðarstörfum. Viltu
rekja þennan feril aðeins fyrir
lesendum?
■ Þegar Alþýðusamband Aust-
urlands var stofnað 1943, fór ég
þar í fyrstu stjórn með Bjarna
Þórðarsyni og Oddi Sigurjóns-
syni. Bjarni var forseti, Oddur
ritari og ég gjaldkeri. 1961 var
ég kosinn forseti Alþýðusam-
bands Austurlands og hef verið
það síðan.
Ég var fyrsti formaður C>
Sigfinnur og
Valgerður
taka á móti
gestum á
heimili sínu að
Hlíðargötu 23
í kvöld