Austurland - 01.05.1985, Blaðsíða 1

Austurland
Bílasala - Bilaskipti
Vantar bíla á söluskrá
Benni & Svenni
S 6399 & 6499
35. árgangur.
Neskaupstað, 1. maí 1985.
18. tölublað.
1. maí ávarp
Verkalýðsfélags Norðfirðinga
1985
Verkalýðsfélag Norðfirðinga færir íslenskri alþýðu baráttukveðjur
1. maí.
Það ár sem liðið er frá því að verkalýðshreyfingin hélt síðast
hátíðlegan 1. maí hefur verið viðburðaríkt hvað kjarabaráttu alþýðu-
fólks varðar. Þrátt fyrir mikil átök við samtök atvinnurekenda og
ríkisvald hefur verkalýðshreyfingunni ekki tekist að halda í horfinu.
Kaupmátturinn er enn rýrnandi og atvinnuleysi vex og stjórnvöld
komast enn áfram með það að níðast á lífeyrisþegum, en meðal
annars hófu þau feril sinn á því. Kjör lífeyrisþega eru nú verri en
þau hafa verið mjög lengi. Ennþá er bannað að verðtryggja laun,
en á sama tíma er nánast allt annað en þau verðtryggt.
í höfuð atvinnuvegunum er við meiri rekstrarerfiðleika að stríða
en áður hafa þekkst síðan á kreppuárunum og víða liggur við að
útgerð og fiskvinnsla stöðvist vegna fjárhagsörðugleika. Þá er fjöldi
bænda að komast á vonarvöl af sömu ástæðum.
Ríkisstjómin hefur ekkert gert til þess að bæta rekstrargrundvöll sjáv-
arútvegsins og þar með getu hans til þess að greiða mannsæmandi laun.
Sú stefna ríkir yfir öllu, að verslunin og hinir ýmsu milliliðir skuli
hafa sem mestan og aukinn gróða, sem tekinn er af almenningi og
undirstöðuatvinnuvegunum, sem kikna undan verðtryggingu og
vaxtaokri, þar sem hvorki laun né útflutningsvörur eru verðtryggðar.
í húsnæðismálum er að verða neyðarástand. Fjöldi húsbyggjenda
og fólks sem nýlega hefur byggt, sér fram á að tapa eignum sínum
vegna hárra vaxta og ónógra og verðtryggðra lána sem sífellt hafa
orðið óhagstæðari miðað við laun, þar sem lánskjaravísitalan hefur
ætt áfram á meðan kaupmáttur rýrnar.
í tíð ríkisstjórnar Gunnars Thoroddsen var því lofað, að strax og
leiðrétting fengist á raforkuverði til álversins skyldi hún notuð til
þess að lækka húshitunarkostnað.
Eftir að núverandi ríkisstjórn gerði hina annars smánarlegu samn-
inga við Alusuisse var leiðrétting sú sem fékkst á raforkuverðinu
ekki notuð til að lækka húshitunarkostnaðinn. Hún rann öll til
Landsvirkjunar, sem að auki stórhækkaði raforkutaxta sína og baggi
húshitunarkostnaðarins þyngist stöðugt.
Núvernadi ríkisstjórn hvarf strax og hún tók við völdum frá þeirri
stefnu, að íslendingar ættu sjálfir meirihluta í þeirri stóriðju sem
stofnað væri til í landinu og hóf mikla leit að útlendingum til að
standa fyrir slíkri starfsemi á íslandi, þar á meðal til að eiga kísil-
málmverksmiðju á Reyðarfirði. Þessi erlenda stóriðjustefna ríkis-
stjórnarinnar hefur tafið það, að hafist væri handa við að byggja þá
verksmiðju, öllum til tjóns, einnig Landsvirkjun sem framleiðir um-
talsverða umframorku sem nú fer til ónýtis og almenningur greiðir
í hinu háa raforkuverði.
Þá hefur að undanförnu verið dregið úr öllum framlögum ríkisins
til samfélagslegra þarfa svo sem tryggingamála, menntamála og sam-
göngumála svo að eitthvað sé nefnt. Þessi samdráttur bitnar harðast
á landsbyggðinni í öllum tilvikum og blasir stöðnun við, ef ekki
verður úr bætt. Þar við bætist, að ekki verður annað séð en að stór
hluti kennara og ýmissa annarra sérmenntaðra manna hrökklist úr
störfum sínum hjá ríkinu vegna lélegra kjara.
Þetta eru aðeins fáein dæmi um þá stjórnarfarslegu óreiðu, sem
í landinu ríkir. Það er því höfuðnauðsyn fyrir þjóðina, að þegar
verði breytt um stefnu áður en í meira óefni er komið og tekin upp
skipuleg uppbygging atvinnuveganna og nýrra atvinnugreina. Verka-
lýðshreyfingin þarf að kveða niður þá afturhaldsstefnu, sem kennd
er við frjálshyggju og er nú mjög áhrifamikil í landinu, minnug þess
að uppruni auðsins er hjá henni.
Það þarf að auka samneysluna í landinu í stað þess að draga úr
henni því að samneyslan er besta leiðin til betri og jafnari kjara og
afkomuöryggis, en öryggisleysið er einn versti óvinur verkafólks á
íslandi.
Þá er ástandið í lífeyrismálum algjörlega óviðunandi. Bág kjör
lífeyrisþega eru bein afleiðing þeirrar láglaunastefnu, sem ríkt hefur
og ekki hefur tekist að vinna bug á. Það hlýtur að vera krafa allrar
verkalýðshreyfingarinnar, að tafarlausar úrbætur verði gerðar á hlut
lífeyrisþega, en hreint neyðarástand ríkir hjá mörgum þeirra.
Það er krafa Verkalýðsfélags Norðfirðinga, að nú þegar verði
stöðvuð rýrnun kaupmáttarins og að kaupmáttur launa verði
tryggður. Full atvinna verði tryggð öllum til handa og að rekstraraf-
koma og stjórn atvinnuveganna verði tryggð, þannig að þeir séu
þess umkomnir að greiða mannsæmandi laun.
Verkalýðsfélag Norðfirðinga heitir á alla að standa þétt saman
um sanngjarnar kröfur verkalýðshreyfingarinnar um mannsæmandi
lífskjör í landinu. Stjórn Verkalýðsfélags Norðfirðinga.
Hátíðarfundur 1. maí 1985
1. maí fundur Verkalýðsfélags Norðfirðinga hefst í Egilsbúð kl. 14
Dagskrá:
1. maí ávarp Kl. 17 BarnaJbíó: Strand á eyðiey
Ræða: Guðmundur J. Guðmundsson, formaður
Verkamannasambands íslands Merki dagsins verða seld í bænum
Samlestur: Birgir Stefánsson og Einar Már Sigurðarson
Söngflokkurinn Vöðlar skemmtir Stjórn Verkalýðsfólags Norðfirðinga