Eining - 01.03.1957, Blaðsíða 3

EINING
3
reist á sjö hæðum, eins og borgin eilífa
við Tíbur.
Það sem setur einna mestan og sér-
stæðastan svip á borgina eru moskurnar
með inum fögru minarettum (mjóturn-
um) og hvolfþökum. — Úti á Bospo-
ros fljóta bátar og skip fyrir landi, og
mikil samgönguæð er ið undurfagra
sund. — Áður er lauslega minnst á
borgarmúrana. Vér sjáum á þeim og
allri húsgerðarlistinni úr kristnum sið
og múhammeðönskum, að verkfræð-
ingar og húsagerðarmeistarar fyrri tíð-
ar hafa kunnað sínar sakir ekki síður
en nú á dögum. Múrarnir miklu voru
á sinni tíð ekki einungis settir til varnar
borginni einni, heldur öllu keisaradæm-
inu. Konstantín mikli annaðist varnir af
miklum áhuga og góðum skilningi, en
borgin óx út yfir múrana — og reisa
varð nýja. — Steinarnir tala hér sem
víðar um ið forna veldi keisaranna og
ættir, sem ríktu yfir fjölda þjóðlanda,
ættir sem komu og fóru. Turn einn mik-
ill er í Istanbul, sem inir gömlu kölluðu
miðpunkt veraldar. eða nafla heimsins!
Þaðan mældu þeir vegalengdir til ýmissa
landa og borga. Svo mikill var metnað-
ur og stolt meðal ráðandi manna í inni
miklu heimsborg í einn tíma, að þeir
töldu borg sína miðstöð veraldarinnar.
Nú talar enginn um það!
Þó að Atatúrk væri áhrifa- og af-
kastamikill og þungur á bárunni gegn
gamalli trú og erfðavenjum, er hann
ekki orðinn sigurvegari enn að fullu og
öllu í Tyrkjaveldi.
Istanbul er bæði borg ins gamla og
nýja tíma, sem fyrr getur. Mikið ber á
veitingastöðunum. Að vísu ekki vínveit-
ingastöðum, heldur litlum kaffihúsum.
Þar er ekki þægindunum fyrir að fara:
Aðeins baklausir stólar, lítil borð og
gangstéttirnar gólfið að sumu leyti. Þar
er hægt að fá kaffi, te, brauð og alls
staðar er gott vatn á hverju borði. Þarna
sitja menn oft langa lengi og spjalla yf-
ir kaffibolla og vatnssopa. Mjög lítið er
um öl, vín og brennivín. Tyrkneska
brennivínið, raki, er engan veginn þjóð-
ardrykkur, en mikið er drukkið af kaff-
inu, þambað af vatninu og nokkuð af
tei. — Það er fátt um konur á veit-
ingahúsum. Hér um bil eingöngu karl-
menn. Ekki sjást svo fáar konur búnar
upp á gamla móðinn, en þó ekki með
slæður fyrir andliti. — Það þykir vel
til fallið enn með Tyrkjum, að konurn-
ar sitji heima og gæti bús og barna.
Mikið af ávöxtum er á boðstólum:
hnotum, melónum, melónum og aftur
melónum! Og mikil er eftirspurnin eftir
þessu ágæta drykkjarvatni, sem borið er
um og selt úr brúsum. Er það oft selt
blandað sítrón og appelsín-safa. Svo er
a y r a n : blanda af bufflamjólk og
vatni. (Frh.)
Leiðin til sigurs
Vilhjálmur Einarsson, sigurvegarinn
frá Ólmpíuleikunum
Ekki þarf Eining að kynna þenna unga
mann, Hann er nú þegar þjóðkunnur og
nafn hans þekkt um víða veröld. Hann
vann sér til frægðar og varð þjóð sinni
og ættmönnum til sóma.
Tvennt mun það vera fyrst og fremst,
sem borið hefur Vilhjálm Einarssonar
fram til sigurs: Annað það, að hann er
vel ættaður, af einni merkustu ætt aust-
fjarða, Fjarðarættinni, og þannig af
góðu fólki kominn. Hitt er svo hugsun-
arháttur hans og lifnaðarvenjur, sjálf-
sagt góðu uppeldi að þakka og góðri
eðiishneigð. Hann er stakur rcglumað-
ur, bindindismaður á vín og tóbak. Afi
hans, Vilhjálmur bóndi á Hánefsstöð-
um, við Seyðisfjörð, var alla tíð einhuga
bindindismaður. Hjá Sigurði syni hans,
bónda á Hánefsstöðum, gisti eg eitt sinn
og veit, að hann er á sömu línu. Hjálm-
ar bróðir hans Vilhjálmsson, skrifstofu-
stjóri í stjórnarráðinu, sagði eitt sinn við
mig, er hann var sýslumaður Seyðfirð-
inga, að ætti hann þess kost, vildi hann
þoka áfengisverzluninni burt af staðn-
um, þótt ekki væri nema til næsta stað-
ar. Svo mikla ótrú hafði hann á áfeng-
isverzluninni, að hann taldi betra að
vera laus við hana, jafnvel þótt þola
yrði hana í nágrenni. Á slíkum skiln-
ingi og reynslu grundvallast trú okkar
margra á héraðabönnum, þótt ófullkom-
in séu. Þessir tveir menn, Sigurður og
Hjálmar Vilhjálmssynir, eru bræður
Sigríðar, móður Vilhjálms Einarssonar.
Bindindissemi Vilhjálms Einarssonar
mun standa föstum fótum í góðum jarð-
vegi. Má ráða það af orðum hans, er
Tíminn hafði eftir honum 11. des. 1956,
en þau voru á þessa leið:
Þegar ég svo fór í keppnina sjálfa.
var hugarástand mitt heppilegt til af-
reka, held ég: Ég bjóst ekki við sigri, en
hafði ekki viðurkennt tap fyrirfram,
hafði allt að vinna, engu að tapa, hafði
enga afsökun að standa mig illa, nema
ef örlögin snérust á móti, og ef heppnin
yrði með, þá . . .
Heppnin lét samt bíða eftir sér, og
fyrsta stökkið var ógilt, annars yfir
15.80. Sægur af stökkvurum voru yfir
15.50, Da Silva einn yfir 16, með 16.04
í fyrstu tilraun.
Það leið nærri 1 klst. milli tilrauna,
annað atriði, sem gerir ólympízka keppni
öðrum keppnum erfiðari. Það var margt,
sem þaut í gegn um huga minn, þar
sem ég beið eftir öðru stökkinu. Ég fyll-
ist örvæntingu við þá tilhugsun að allt
misheppnaðist, og fimm vikna erfiði
rynni út í sandinn, og að ég brygðist því
trausti, sem mér var sýnt, við að senda
mig í hina dýru ferð.
Eins og oft þegar mannssálin ráfar í
myrkrum örvæntingarinnar, er bænin
eina leiðin, og þar sem ég sat þarna í
íþróttagallanum, þá baðst ég raunveru-
lega fyrir. Ég bað samt ekki um gull eða
silfur, heldur þess að mér mætti heppn-
ast að sýna ávöxt þess erfiðis, sem
undirbúningurinn hafði haft í för með
sér, að mér mætti heppnast vel. Einnig
bað ég þess að ef mér heppnaðist vel,
þá mætti mér auðnast að nota áhrif mín,
ef einhver yrðu, til góðs fyrir ísland og
Islenzka æsku.
Út úr þessum orðum skín hinn fallegi
og heilbrigði hugsunarháttur. úngi
maðurinn þráir sigurinn fyrst og fremst
vegna þjóðar sinnar, og ekki er sótt
fram í léttúð, því hann er í bænarhug,
og svo er áformið þetta: vinni hann sér
til ágætis, að leitast þá við að beita
áhrifum sínum til heilla íslenzkum
æskumönnum.
Osk hans og bæn uppfylltist. Hann
varð sigurvegari, og nú hefur hann ver-
ið á ferðalagi á vegum Sambands bind-
indisfélaga í skólum að heimsækja ýmsa
skóla landsins. Hann á áreiðanlega gott
erindi til unga fólksins í skólunum, hann
er æskumaður, hann er íþróttamaður
og um leið og hann ræðir við það um
menningu og góð málefni, getur hann
sýnt því gullfallegar myndir frá sínu
mikla og fræga ferðalagi til Olympíu-
leikanna. Hann er ungum mönnum góð
fyrirmynd og verður fordæmi hans
áreiðanlega mörgum æskumanni góð
hvatning. Heill fylgi starfi hans og fram-
tíðardögum.
Það munaði aðeins 9 sentimetrum,
og það er varla fingurslengd, á þrístökki
Silva frá Brasilíu, en hann fékk gullverð-
launin, og Vilhjálmi, sem fékk silfur-
verðlaunin. Silva stökk 16,34 metra,
en Vilhjálmur 16,25.
Vilhjálmur er fæddur á Egilstöðum á
Fljótsdalshéraði 5. júlí 1934. Hann
stundaði nám um tíma í Bandaríkjun-
um og er stúdent þaðan, eins og húfa
hans á myndinni sýnir.
P. S.