Eining - 01.05.1957, Blaðsíða 4

4
EINING
Sftúkan Mínerva nr. 172 fjöruftíu ára
Hinn 27. marz sl. minntist st. Mín-
erva nr. 172 fjörutíu ára afmælis síns
með hátíðafundi og samsæti. Stúkan var
stofnuð hinn 24. marz 1917 af br. Ind-
riða Einarssyni, en forgöngu um stofn-
un stúkunnar hafði br. Brynleifur Tobi-
asson, núverandi stórtemplar, er þá var
nemandi Menntaskólans. Voru stofnend-
ur allir menntaskólapiltar, og var svo
framan af árum, að menntaskólapilta og
stúdenta gætti allmjög í hópi stúku-
félaga. Urðu allmargir þeirra síðan
forystumenn í málum reglunnar hver á
sínum stað, er þeir voru komnir í
embætti. Fyrstu 10—12 árin var starf
stúkunnar mjög blómlegt, enda barst
henni þá stöðugt nýr liðsstyrkur í stað
þeirra, er brott hurfu. En árið 1931
lagði stúkan niður störf um hríð, þar
til hún var endurvakin til starfa haustið
1937. Síðan hefur stúkan starfað óslit-
ið, en síðustu árin hefur félögum henn-
ar fækkað allmjög, eins og í ýmsum
öðrum stúkum í Reykjavík.
Á afmælisfundinum voru gestir stúk-
unnar framkvæmdanefnd Stórstúku Is-
lands, umdæmistemplar og þingtempl-
ar, svo og félagar úr stúkunni Frón nr.
227, er komu í heimsókn. Stórtemplar
flutti ræðu og minntist stofnunar henn-
ar, en umboðsmaður stórtemplars í
stúkunni, br. Kristinn Stefánsson frí-
kirkjuprestur, rakti sögu stúkunnar í
aðaldráttum. I samsætinu eftir fund voru
allmargar ræður fluttar. Stórtemplar,
umdæmistemplar og þingtemplar ávörp-
uðu stúkuna og árnuðu henni heilla, og
umbm. st. Fróns br. Guðmundur Illuga-
son, en af hálfu stúkufélaga töluðu str.
Margrét Jónsdóttir rithöfundur, er flutti
endurminningar frá fyrstu árum stúk-
unnar, ásamt frumortu kvæði, er síðan
var sungið í samsætinu, æ. t. stúkunn-
ar br. Björn Magnússon prófessor, er
þakkaði árnaðaróskir til stúkunnar og
minntist ýmissa gamalla félaga stúk-
unnar, og str. Lilja Björnsdóttir skáld-
kona, er las upp kvæði.
Einn stofnandi stúkunnar, br. Ingólf-
ur Jónsson lögfræðingur, er enn meðal
félaga hennar. Hafði stúkan kjörið hann
heiðursfélaga sinn, og var honum af-
hent heiðursfélagaskjal á fundinum.
Þakkaði hann og ávarpaði stúkuna
hvatningarorðum.
Afmælisljóð Margrétar Jónsdóttur fer
hér á eftir.
Lag: Hvað er svo glatt.
Við getum ennþá glaðst á þessum degi,
því geymt við höfum þennan dýra eld,
er lýsti fram, varð ljós á okkar vegi
og leiðir okkur saman nú í kveld.
Og þó við höfum ekki sigur unnið
og enn sem fyrr sé baráttunnar þörf,
þá hefur þó inn helgi eldur brunnið,
og hugsjónin er bæði stór og djörf.
Við erum sterkum, helgum
heitum bundin,
þó hópurinn sé fámennur og smár
mér finnst hún vera fögur þessi stundin,
þá fjörutíu liðin eru ár.
Og vissulega nú er margs að minnast
og margt að þakka fyrir liðna tíð,
það blessun er, með bróðurhug
að finnast,
eitt bezta hnoss í lífsins orrahríð.
Og ,,Mínerva“ var okkur öllum móðir,
við áttum hérna vissan griðastað.
Og hér var systir, hollvinur og bróðir,
við höfum sjálfsagt margoft fundið það.
Því bið eg þess hún megi lifa lengi
og leysa marga vínsins bölvan frá,
og beztu málum brautar - veita - gengi
og berjast djarft og lokasigur fá.
M. J.
Sextugur
Einar Sigurðsson
i Fáskrúðslirði
Af þeim mönnum, sem Einingu er
bæði ljúft og skylt að minnast við viss
tækifæri, verða þeir helzt útundan, sem
fjarstir búa Reykjavík. Ekki hefði eg haft
neina hugmynd um merkisafmæli Ein-
ars Sigurðssonar, ef eg hefði ekki séð
þess minnst í Morgunblaðinu 7. apríl
Einar SigurSsson.
sl. Það gerði okkar ágæti reglubróðir,
Árni Helgason, símastjóri í Stykkis-
hólmi. — Sextugur varð Einar 8. apríl.
Báðum þessum mönnum kynntist eg
mér til mikillar ánægju, er leið mín lá
hvað eftir annað um Austfirði fyrir 15—
20 árum. Þeir voru mjög riðnir við fél-
agslíf og starfsemi góðtemplarareglunn-
ar, hver á sínum stað.
Hér verða orð mín um Einar Sig-
urðsson fá, og þeim mun færri, sem
hann hefur verið mér meira undrunar
og aðdáunarefni. Þessi hugljúfi og hæg-
láti maður er skrumlaust sagt afburða-
maður í verklegri snilld. Eg veit ekki bet-
ur en að alla sína kunnáttu hafi hann
tileinkað sér án þess að stunda slíkt
nám nokkurs staðar.
Um það leyti, er leið mín lá stund-
um hjá garði hans, hafði hann nýlega
lokið við að smíða þrjú skip, sett í þau
vélarnar og gengið frá þeim til fulls
með rá og reiða, og þar mátti segja, að
verkið lofaði meistarann. Á æskuárum
mínum fékkst eg ofurlítið við þess kon-
ar vinnubrögð og hef því jafnan haft
gaman af að hnýsast í þau. Hve miklu
Einar Sigurðsson er búinn að afkasta á
síðast liðnum 15—20 árum er mér ekki
kunnugt um, né reyndar áður, en það
er vissulega ekkert smáræði. Margur
maðurinn hefur verið verðlaunaður, sem
til minna ágætis hefur unnið en Einar.
Auk sinna verklegu afreka hefur hann
sinnt allverulega félagsmálum, gegnt
mörgum trúnaðarstörfum, og um árabil
lagði hann fram krafta sína við
starf góðtemplarareglunnar í Fáskrúðs-
firði, og þá áttum við ofurlítið samstarf,
er þess gott að minnast.
Þessar fáu línur eru aðeins til að
flytja Einari Sigurðssyni heillaóskir og
þakklæti fyrir góða viðkynningu og láta
í ljós aðdáun mína á öllu starfi hans til
heilla heimabyggð sinni og þjóðinni í
heild.
Pétur Sigurðsson.
Börn drukkin í
Sviþjóð
Norðurlandablöð greina frá því, að
stundum séu 12—15 ára börn flutt frá
skólum og leikvöllum í sjúkrahús, sök-
um ölvunar. ,,011 þau ár, sem ég hef
verið læknir,“ segir læknir við einn
barnaspítala, ,,hef eg aldrei þekkt neitt
líkt þessu.“
Yfirlæknir við barnaspítala í Stokk-
hólmi getur þess í Stockholms-Tidning-
en, að laust fyrir jólin hafi verið komið
með þrjár stúlkur á aldrinum 13—14
ára til sín og hafi þurft að dæla áfeng-
inu upp úr þeim. Ein þeirra varð að vera
nokkra daga í sjúkrahúsinu.
Er það eitthvað líkt þess, sem þeir
menn óska sér, er stöðuglega mæla með
sem frjálsastri áfengissölu. Nú njóta
Svíar þess frelsis, en þeim þykir upp-
skeran af því frelsi óglæsileg. Kynslóð
vor er nautnasjúk og kann því illa með
frelsi að fara á þessu sviði.