Eining - 01.05.1957, Blaðsíða 5

EINING
5
Frá NorSurmörk í Noregi.
Helgar Allft siftft líf mannúðinni
Þessi var fyrirsögn hinnar ágætu
greinar, er fer hér á eftir. Hún
birtist í Lögbergi 16. febr. 1956,
í þeim þætti blaðsins, er heitir
Áhugamál kvenna. En ritstjóri
hans er frú Ingibjörg Jónsson, kona
ritstjóra Lögbergs, Einars P. Jónsson-
ar. — Greinin kynnir eina af þeim
undraverðu sálum, sem allir þyrftu
helzt að kynnast.
A yfirstandandi tíma, eru margir
þeirrar skoðunar, að nafn Mary Virginia
Merrick nái álíka hilli í augum amerískr-
ar æsku og nafn Abrahams Lincolns
enn þann dag í dag nýtur í hjörtum og
huga allrar Bandaríkjaþjóðarinnar.
Erkibiskupar og stjórnmálaforingjar, án
tillits til stjórnmálaflokka hvísla um það
sín á milli, að svo geti auðveldlega farið
að Mary Virginia Merrick, verði tekin í
dýrlinga tölu.
Þessi sérkennilega kona, móðir
mannúðarinnar, er naumast yfir 80
punda þung. Hún er núna rúmlega
áttræð, og hún hefur naumast getað
reist höfuð frá koddanum síðan hún var
sextán ára gömul. Hún er komin af góðu
fólki. Faðir hennar varð kunnur lögfræð-
ingur, og móðirin umhyggjusöm og
nærgætin móðir sjö dætra.
Svo vildi til, er Mary Virginia Merrick,
einn góðan veðurdag, var að þvo glugg-
ana í húsi foreldra sinna, að hún datt
út um einn þeirra og beið þess aldrei
bætur. Frá þeim tíma náði hún sér
aldrei, í líkamlegum skilningi séð, af
mænusjúkdómi, hún varð máttvana í fót-
um og þannig í hálsinum að hún bar,
og ber enn, höfuð halt; hún var sextán
ára þá, eins og áður var sagt, en nú er
hún komin yfir áttrætt.
Þrátt fyrir heilsubrestinn og örðug-
leikana, hefur þessi göfuga kona fyrir
löngu, unnið sér ódauðlegan orðstír í
menningar- og mannúðarsögu heims-
borgarinnar, Washington. Það var þessi
kona, sem stofnsetti hin umfangsmiklu
og útbreiddu félagssamtök, The Christ
Child Society; það var þessi kona, sem
aðeins getur komizt um í hjólastól, sem
lagði grundvöll að barnabýlinu, sem
gengur undir hinu víðkunna nafni, The
Christ Child Farm for Convalescent
Children í Rockville, Maryland; The
Merrick Girls Camp í grend við Anna-
polis, Maryland, og The Opportunity
Shop í Georgetown, er verzlar með alla
hluti, svo sem föt og húsgögn. Hún
stofnaði einnig sumarbúðir fyrir drengi
að Nanyemoy í sama ríki, — þessar
stofnanir hennar eiga nú bækistöðvar í
37 stórborgum Bandaríkjanna og í
Haag í Hollandi.
Miss Merrick hefur helgað alt sitt líf
þeirri göfugu hugsjón, að koma heilsu-
biluðum börnum til heilsu og gera þau
að heilbrigðum og nytsömum þegnum í
þjóðfélaginu. Hún stækkar altaf býlið
sitt í þessum tilgangi, og þeim, sem góðs
njóta af fjölgar einnig mjög. Býlið henn-
ar eða bújörðin vex í réttum hlutföllum
við þann skilning hennar á því, hvaða
landsskuld hverjum borgara beri að
gjalda af því að hafa fæðst og vera
Ameríkumaður. Hún stjórnar enn
milljónafyyrirtæki og meðstjórnendur
hennar eru fjörutíu. Hún ber sjálf
ábyrgð á öllum innkaupum og annast
um greiðslur. Þetta býli er heimili henn-
ar innan vébanda þjóðarinnar, sem ól
hana og hún elskar.
Miss Merrick hefur ákveðnar skoðan-
ir, — ófrávíkjanlegar skoðanir á mönn-
um og málefnum; hún er svo viss í sinni
sök, að hún fær venjulega sínu fram-
gengt hver sem í hlut á og hver svo sem
afstaða hennar er til hinna venju-
1 e g u pólitísku flokka.
Það er ekki auðvelt að fá Miss
Merrick til að tala um sjálfa sig; hún
talar eingöngu um ,,starfið“. ,,Almenn-
ingur á að hafa áhuga fyrir starfinu en
ekki mér“, segir hún.
„Þegar ég var tólf ára“, sagði hún í
þýðum róm, ,,fór ég oft í gönguferðir
með systrum mínum. Ég var vel klædd,
en ég sá oft börn með tærnar út úr skón-
um í snjónum. Ég fann, að svona átti
þetta ekki að vera. Ég sá litla berfætta
stúlku standa í snjónum og selja eld-
spýtur. Hún var jafnaldra mín og ég fór
með hana heim og gaf henni skó“.
Þegar Mary Virginia varð fyrir slys-
inu og það dæmdist á hana að verða
krypplingur og meira og minna rúmföst
um aldur og ævi, fór hún að hugsa um
hinar nöktu fætur í snjónum, og þúsund-
ir slíkra minninga um fátæklingana rifj-
uðust upp fyrir henni.
Hún byrjaði á því að safna saman
stúlkum í herbergi sitt til að sauma
barnaföt. Sjálf saumaði hún á bakinu
með hendurnar fyrir ofan höfuð sér. Þá
byrjaði hún að safna jólagjöfum fyrir
fátæk börn. Einhver benti henni á börn,
sem þyrftu að komast út á land sér til
heilsubótar, og hún kom því í fram-
kvæmd að fjöldi barna voru send til
bænda í nágrenni Washington til tveggja
vikna dvalar. Þannig hófst hið mikla
líknarstarf hennar, er varð umfangs-
meira með hverju ári, eftir því, sem
þörfin varð ljósari, og söfnun fjár frá
velviljuðu og gjaflyndu fólki náði fram-
gangi.
Miss Merrick hefur ekki aðeins aflað
þúsunda, heldur milljóna handa bújörð
sinni, þar sem heilsulítil börn og ungl-
ingar njóta útiloftsins og komast til fullr-
ar heilsu, vegna hollrar vinnu; hún fær
alltaf sínu framgengt, hver sem á í hlut,
og hún hikar ekki við það, að nota sím-
ann, hvort heldur er á nóttu eða degi,
ef hún þarfnast einhvers fyrir unglinga-
heimili sitt. Og nú berst henni fé að úr
öllum áttum.
Miss Merrick hefur aldrei sótzt eftir
mannvirðingum, en þrátt fyrir það hafa
margvísleg virðingarmerki fallið henni í
skaut, meðal annars hefur hún verið
s æ m d páfakrossinum ,,Pro Ecclesia
et Pontifice", sem aðeins erveittur þeim
einstaklingum, er á frábæran og
ógleymanlegan hátt hafa þjónað guði
og landi sínu.
Félagsskapurinn í Washington,
Cosmopolitan Club, veitti henni viður-
kenninguna „Washington’s Outstand-
Framh. á 9. bls.