Eining - 01.06.1957, Blaðsíða 3

EINING
3
Frú Engilborg Helga Sigurðardótiir
„Minning,
sem vorbjartar vonir glceðir,
vakir í huga,
er stormur n<zðir“.
R. B.
Hún Borga er dáin! Þessi orð settu
okkur hljóða, vini hennar og félaga í
stúkunni íþöku, er við fréttum, að hún
væri dáin eftir löng og ströng veikindi.
Fullu nafni hét hún Engilborg Helga
Sigurðardóttir, en vinum og kunningj-
um hennar var tamast að kalla hana
Borgu.
Engilborg var fædd 19. maí 1896
að Olvaldsholti í Borgarhreppi. Foreldr-
ar: Sigurður Sigvaldason og Guðfinna
Þorvaldsdóttir. Föður ættin Húnversk,
en móðurættin af Mýrum vestur. Fjög-
urra ára fluttist hún með foreldrum sín-
um til Reykjavíkur og var því sannur
Reykvíkingur, alin hér upp og búsett
til æviloka. Tæplega tvítug giftist hún
Helga Guðmundssyni, fyrrum aktýgja-
smið og síðar umsjónarmanni Fossvogs-
kapellu, 9. október 1915. Þeim varð
sjö barna auðið og eru þau nú öll upp-
komin og hið myndarlegasta fólk.
prúður. Hann vill láta gott eitt af öllu
starfi sínu leiða og ganga dyggðanna
veg í drottins nafni.“
Það verður aldrei of oft skrifað um
þenna góða vin minn og mæta mann.
Hann hefur verið eins og sólskinsblett-
ur á leið minni og vonandi verður hann
það alla tíð meðan lífið endist hérna
megin.
Megi ævikvöldið hans verða eins fag-
urt og Steingrímur lýsir því bezt í ljóð-
um sínum. J. Gunnl.
Á bernskuárum gekk Engilborg í
barnastúkuna Svöfu, og 1910 gerðist
hún félagi í stúkunni Skjaldbreið, en
síðar í st. íþöku, sem stofnuð var 1924.
I þeirri stúku var hún til æviloka. Öll
stig reglunnar hafði hún tekið, umdæm-
isstúkustigið 1915, stórstúkust. 1918,
hástúkustigið 1922 og þingstúkustigið
eftir að það kemur til sögunnar 1926.
Á öllum stigum reglunnar rétti hún fram
örláta, styrka og vinnuhæfa hönd til
hjálpar og skemmtunar.
Frú Engilborg andaðist 29. marz sl.
eftir þunga sjúkdómslegu, er hún bar
með aðdáunarverðri hógværð og skap-
festu.
Minnisstætt er mér samstarfið við str.
Borgu í stúkunum Skjaldbreið og íþöku
allt frá árinu 1919, en þá voru taugar
þjóðlífsins enn ekki svo þandar, að menn
gætu ekki andað án þess að blása af
mæði. Þá gátu menn glaðst og skemmt
sér, án þess að það væri gleymt dag-
inn eftir. Þá var fremur notast við inn-
byrðis skemmti- og starfskrafta en nú
tíðkazt. Þá reyndi oft á hugkvæmni,
dugnað og úthald félaganna. Str. Borga
var ein af hinum ágætustu félaganna,
er á þetta reyndi. Fórnfús til verka, hóg-
vær og hjartahlý í umgengni, æðrulaus
og skapstillt, hvað sem að höndum bar.
Þetta eru ómetanlegir kostir í öllu félags-
starfi. Man eg ýmsar félagsferðir í nær-
liggandi sveitir. Stundum var farið gang-
andi, vistir ef til vill fluttir á bakinu,
eldur var kveiktur í opnum hlóðum,
ýmsu þurfti að hagræða og í mörgu að
snúast, en þar var Borga ávalt hin lið-
tækasta í samstarfinu við félagssystur
sínar. Það var ánægjulegt í þessum
ferlðálögum, og hlýjar miinningar um
þær hafa geymst áratugum saman. Ef
vinna þurfti að saumum, hirðingu og
snyrtingu ýmissa hluta fyrir stúkurnar,
var Borga ævinlega þar meðal hinna
þjónustufúsu félagssystra og lagði hug
og gerva hönd að verkunum.
Þannig var frú Engilborg í starfi út á
við og þannig var hún einnig við stjórn
bús og uppeldi barna sinna. Hún sýndi
hið gullvæga fordæmi. Allt þetta þakkar
góðtemplarareglan, og sérstaklega fær-
ir stúkan hennar, fþaka, henni þakkir
fyrir allt samstarfið og samvistir. Við
félagar hennar höfum mikils misst, en
þó mest eiginmaður hennar og börn. I
fjölskyldu lífi þeirra var fagurt samræmi.
Á heimilinu var jafnan mannmargt og
samhennt voru hjónin við að koma upp
stórum barnahóp til manndóms og sjálf-
stæðis.
Við vottum öllum vandamönnum og
vinum str. Engilborgar samúð og sam-
hryggð okkar, en meðal þeirra mun
minningin um hana ávallt vara og vera
blessuð.
Har. S. Norðdahl.
Fjóstrú
Verst er af öllu villan sú,
vonar og kærleikslaust
á engu að hafa æðra trú,
en allt í heimi traust,
fyrir sálina’ að setja lás,
en safna magakeis,
og á vel tyrfðum bundinn bás
baula’ eftir töðumeis.
Grímur Thomsen.
Vísa þessi gæti nú verið ærið um-
hugsunarefni ýmsum þeim á landi hér,
sem í seinni tíð hafa baulað svo hátt og
þráfaldlega á töðumeis, að hey eru nú
þroti næst. Fá menn nokkru sinni svo
góð kjör, ef settur er lás fyrir sálina,
eins og segir í vísunni, að þeir snúi frá
kröfugöngupólitík, en efli réttlæti og
heiðarleik í landinu?
Konungshöllin á Droltninghólm, Sviþjóð.