Eining - 01.06.1957, Blaðsíða 10

10
E I N I N G
FJÓRIR RÓTTÆKIR BANNMENN
Abraham Lincoln
Ghandi
Bernard Shaw
UM HANN ÞURFUM VIÐ AÐ VITA MEIRA
í heimi andans og mannúðarmála
gnæfa sennilega hæst á vorri öld þessir
þrír menn, Mahatma Ghandi, Albert
Schweitzer og Toyohiko Kagawa, hinn
mikli siðbótarmaður og postuli Japans.
Hver vill verða til þess að gefa út á
íslenzku ævisögu hans?
Vafasamt er, hvort nokkur maður í
sögu kristninnar hefur komizt nær því
en Kagawa að feta í allri breytni í fót-
spor Krists. Hann er að ýmsu leyti ein-
stakt fyrirbæri í allri sögu kristninnar.
Þótt hann sé mikill maður trúarinnar,
hikar hann ekki við að ásaka trúarkerfi
heimsins fyrir svefnmók og aðgerðar-
leysi.
Síðan 1. júní 1929 hefur undirritað-
ur geymt eitt blað úr ameríska tímarit-
inu The Literary Digest. Þar eru höfð
orð eftir Kagawa á þá leið, að ,,undan-
farið hafi orþódox kirkjan í Rússlandi
öllu fremur svæft fólkið en vakið það til
framfara. Svipað megi og segja um önn-
ur trúbragðakerfi.
Kagawa segir svo:
„Efnishyggja, vélamenning og sið-
menning sjúk af peningagræðgi er að
gleypa helgidóma hinna friðsömu staða,
jafnvel gullna krossa á háreistum turn-
um gotnesku musteranna. Mál er nú
prestum allra kirkna og helgidóma að
ganga út úr sínum friðsömu helgidóm-
um, hrista af sér allt svefnmók og standa
andspænis vandamálunum við veginn.
Hér í landi (Japan) eru 8,500,000
verkamenn, þar af 4,000,000 í véla-
iðnaði, 1,500,000 vinna við flutninga.
Hitt eru svo sjómenn, námamenn, smið-
ir og fl. Hér bætast svo við 5,600,000
Kagawa
bændur, og 70 af hundraði þeirra eru
leiguliðar. Fátækir eru þeir næstum all-
ir. Ungbarnadauðinn er á háu stigi, hörð
barátta milli efnamanna og verkamanna,
erjur milli jarðeigenda og leiguliða, og
svo aukast ýms önnur sjúkdómseinkenni
óheilbrigðra félagsmála. Tala atvinnu-
leysingjanna margfaldast. Þeir ganga
með soltinn maga og eiga margir hvergi
höfði sínu að að halla. Hvað gagnar svo
að prédika aðeins yfir þeim, sem lifa
allslausir á hrakningi. Guð krefst misk-
unnar en ekki útvortis helgisiða“.
Svo hvetur þessi siðbótarmaður landa
sína til að lesa helgirit Austurlanda, og
kristna menn til að lesa ritninguna, að
þeim verði ljóst, hvað gera þurfi og hver
sé hin veigamesta krafa hinna æðri trú-
arstefna. ,,Sönn trú“, segir hann, ,,snið-
gengur aldrei þarfir manna né skort
þeirra. Hefðu allar trúarstefnur gert
skyldu sína, hefðum við ekki haft neitt
af Karl Marx né Kropotkin að segja“.
Þeim sem efa, að unnt sé að siðbæta
og umskapa heiminn, svarar Kagawa
á þessa leið:
,,Mér kemur í huga postulinn Páll,
sem heilsuveill röltir frá einni borg til
annarrar í rómverska heimsveldinu, ber-
andi aðeins pjönkur sínar, tilheyrandi
seglsaumaiðninni. Yfir hvaða mætti bjó
þessi fátæki verkamaður til þess að sigra
heimsveldið? Það gerði hann vissulega.
Ef við elskum þjóðina, getum við sýnt
elsku okkar og þjóðhollustu í verki, án
þess að vera háðir aðstoð peninganna.
I ritningum kristinna manna og Búdda-
trúar höfum við allt sem til þessa þarf,
og búnir þeim gögnum munum við
sækja fram unz við sjáum mynd Guðs
í öreigum landsins.
Hvorki Marxismi né stéttabarátta, og
ekki heldur barátta stjórnarvalda gegn
þessum stefnum og hreyfingum, mun
nokkru sinni til vegar koma hinu æski-
bramli? Hvað segjum við æskumönnum okkar? Að hverju
segjum við þeim að stefna? Að geta lært þannig flókin fræði,
að þeir geti unnið sér fyrir kviðfylli og klæðum með sem
minnstri fyrirhöfn, krafizt sem mest af öðrum, en fórnað sem
minnstu sjálfir. Á þetta að verða bjargráð heimsins? Eða á
að benda æskumönnum á einræði og þrælahald sem hina einu
lausn framtíðarvandamálanna? Á þetta að verða æðsta hug-
sjón þeirra? Eða, hvert bendum við þeim?
Skinin bein
Kynslóð, sem engan fjársjóð hefir fundið, getur sannar-

lega ekki bent öðrum á hann. Við getum ekki gefið æsku-
mönnum það, sem við eigum ekki. Við erum andlegir hor-
gemlingar, skinin bein, sem þörfnumst þess mest af öllu að
lífsandinn frá Guði veki okkur upp frá andlegum dauða, upp
af efnishyggju og síngirni, upp frá lágkúrulegri matarpólitík,
upp frá músarholusjónarmiðinu, og láti sólríkan og heiðan
himinn Guðs hvelfast yfir höfðum okkar, svo að við sjáum
himnana opna allt að hástóli Guðs dýrðar. — Já, kom þú
blessaði vekjandi lífsandi frá Guði.
Pétur Sigurðsson.