Eining - 01.06.1957, Blaðsíða 11

EINING
11
Eiga bókabúðir að rækta glæpahneigð?
lega í sambúðarháttum manna. Hið
sanna og ákjósanlega félagslíf grund-
vallast á kærleika og sáttfýsi, en ekki á
baráttu fyrir eigin hagsmunum. Ríki
Guðs eða paradís Búdda er ekki þjóð,
sem stjórnast af öreigalýð eða einvalds-
herra, heldur þjóð, sem stjórnast af vin-
áttu, kærleika og félagshyggju og anda
samvinnunnar.
Hið réttláta skipulag verndar einstakl-
inginn og einstaklingurinn gefur sig
sjálfan í þjónustu þess ... I anda sam-
vinnunnar getum við umflúið örlög
Rússlands. A grundvelli kenningarinn-
ar, að elska náungann eins og sjálfan
sig, eigum við að byggja alla sambúð
okkar og allar framfarir, og þá er hvorki
þörf á Fasísma né Leninísma.
,,Sá, sem hefur tvo kyrtla, gefi þeim
annan, sem engan hefur“. Þetta er andi
hæði kristindómsins og Búddatrúar. Við
berum virðingu fyrir hinum heilögu
mönnum fornaldarinnar. Þeir hreinsuðu
siðgæðisvitund okkar og voru frömuðir
nýrra menninga. Fyrst í anda Búdda og
Confúsíusar, og nú fyrir skömmu höfum
v:ð fagnað kenningum Krists.
Þessi óskalönd má hvorki efnishyggja
né auðvaldshyggja eyða . . . Hlutverk
okkar er ekki aðeins á sviði hins and-
lega. Hið bezta á öllum sviðum er mark-
miðið, að gera þjóðlífið að sælulífi —
hinu raunverulega guðs ríki“.
Á þessum árum fór Kagawa víða um
Japan og prédikaði kristilegt bræðralag
gegn efnishyggjunni. Hann hafði ásett
sér, að þá innan skamms skyldi vera
ein milljón kristinna manna í Japan.
Samvinnuhreyfingin, bætt kjör verka-
manna, verkalýðssamtökin og ekki sízt
bindindismálið, allt var þetta verksvið
þessa frábæra siðbótarmanns. En svo
skall á, er fram liðu stundir, hin síðari
heimsstyrjöldin og lagði margt í rúst,
sem Kagawa hafði byggt upp, en um
leið og henni slotaði hóf hann viðreisn-
arstarfið.
Bindindis- og bannstefnan má fagna
því, að menn sem hæst gnæfa í sög-
unni, eins og Kagawa, Ghandi,
Schweitzer, Lincoln og fl. hafa verið og
eru bindindismenn og róttækir bann-
menn Ekkert annað var í samræmi
hið háar hugsjónir þeirra og mannkær-
leika.
P. S.
------—00O00--------
Hugsanafylgjur
Illvirkjanum illa ferst,
því öðrum fremur
illhugur margra eltir þann,
sem illt sér temur.
Sæmdarmaður sómaverka
sinna geldur,
því bænir margra blessa þann,
sem blessun veldur.
í ritstjóraspjalli í Heimili og skóla, 1.
liefti 1955, er meðal annars vikið nokkuð
að sorpritum. Sést bezt á því, livers eðlis
rit þessi eru, að beztu kraftar þjóðanna,
þeir sem hlúa að uppeldi kynslóðarinnar,
leggjast fast gegn þessum hættulegu ritum.
Er það mesta undrunarefni, að vel virtar
bókaverzlanir skuli fást til að selja þessi
óþverra rit.
í Heimili og skóla segir svo:
I síðasta hefti birtist merkilegt og
athyglisvert erindi eftir danskan mennta-
mann, sem vakti mikla athygli í heima-
landi hans, og þóttu orð hans mörgum
í tíma töluð, en erindi þetta fjallar um
hin siðspillandi áhrif teiknisagnanna,
sem flæða nú yfir löndin eins og drep-
sótt. Hingað til höfum við ekki haft mik-
ið af þessari pest að segja. íslenzkir fjár-
plógsmenn hafa ekki enn séð sér hag í
að gefa út svona rit, láta sér enn nægja
sakamálaritin, en ef skyggnzt er um í
sumum gluggum bókabúðanna, verður
þess vart, að þessi ófögnuður er að
halda hér innreið sína, með erlendum
myndaritum, einkum á enskri .tungu
Síðastliðið sumar gekk ég fram hjá 6—7
ára drenghnokka, sem stóð framan við
bókabúð eina, niðursokkinn í að skoða
myndablað. Ég leit á blaðið hjá honum,
og myndirnar, sem þar voru, hentuðu
sannarlega ekki börnum. „Keyptirðu
þetta?“ spurði ég. ,,Nei, mamma gaf
mér það,“ sagði drengurinn. Ég þykist
viss um það, að sú móðir hefur ekki
vitað, hvað hún var að kaupa. Þessi
myndasöguplága er að verða eitthvert
mesta áhyggjuefni allra skólamanna og
uppeldisfrömuða víða um lönd, en þeir
fá ekki rönd við reist. Varla lítur mað-
ur svo í blöð kennara ,að minnsta kosti
á Norðurlöndum, að þetta sé ekki rætt
meira og minna, og spurt: Hvað er hægt
að gera? Eigum við að standa varnar-
laus fyrir þessari niðurrifsstarfsemi?
Ekki efa ég, að þetta vandamál skelli
yfir okkur fyrr eða síðar, og það er þeg-
ar skollið á. Og ég vil benda á sama
úrræðið, sem fyrirlesarinn danski bend-
ir á: Það á að banna þennan ófögnuð.
Ef það er ekki hægt, er full ástæða til að
fara að endurskoða lögin um prentfrels-
ið. Það má ekki gera þau að skjóli fyrir
skálka. Þótt kvikmyndaeftirlitið sé lélegt
og ýmislegt leyft, sem ekki ætti að leyfa
börnum, er það þó mikið aðhald, sem
gæti komið að góðum notum, ef það
væri skerpt að mun. Eftirlit og algert
bann við siðspillandi myndasögum þarf
að koma hið bráðasta, áður en flóðið
skellur yfir með öllum sínum þunga.
Þess má geta, að menntamálaráð-
herra Dana hefur nú nýlega skipað
nefnd til að gera tillögur um, hvað gera
beri í þessum vanda, og er Olaf Peter-
sen, fræðslumálastjóri Kaupmannahafn-
ar, formaður hennar.
Þá er þess einnig að geta, að mál
þetta hefur nú nýlega verið rætt á
Alþingi, og hafa þar verið felldir þung-
ir dómar yfir glæparitum og ,,hazard“-
blöðum þeim, sem flæða nú yfir land-
ið. Almenningur á að taka fast í sama
streng.
Og að lokum vil ég segja þetta við
foreldra: Fylgist vel með því, hvað börn-
in ykkar lesa og skoða af bókum og
blöðum. Ég vil einnig benda foreldrum
á, að það er ekki heppilegt, að börn á
barnaskólaaldri sökkvi sér niður í æs-
andi skáldsögur, sem ætlaðar eru full-
orðnu fólki, enda þótt þær séu ekki sið-
spillandi. Hugaræsing, sem slíkar skáld-
sögur valda, er ekki holl sálarlífi barna.
H. J. M.
--------ooOoo--------
..Sáó var þekking, ekki dyggð"
( Blaðalregnir )
Kaupmaðurinn opnar jólagjafarpakk-
ann. Þá springur vítissprengjan og drep-
ur manninn og særir konu hans.
Stórveldi framleiðir árlega 75 kaf-
báta og tilsvarandi aðrar vígvélar, en
hálfsveltir klæðlitla verkamenn sína.
Hugspilltir og ágjarnir menn fylla
fang æskumanna af glæparitum og
ógeðslegum kynóraþvættingi.
I útvarpi dunar dægurlagavæl, sem
misþyrmir tónlist, máli og ljóðagerð
svo hrottalega, að við afráðum að hætta
að opna viðtökutæki okkar.
,,Rokk-óðir unglingar“ vitna um há-
mark skemmtanaleikninnar.
Málarar klína ferköntum, strikum og
klessum á Iéreft, og menningin hneigir
sig lotningarfyllst.
Atómskáld yrkja sín atómljóð um
allar framfarirnar.
Stórveldi láta öðrum þjóðum aðstoð
í té með því að drepa nokkurn hluta
þeirra þjóða, senda slatta í fangabúðir
og þrælka afganginn.
Þetta eru aðeins örfáar nýjungar
menningarinnar. Eigum við að loka aug-
unum og ganga framhjá?
Drckka 25-50 ölflöskur á dag
Flestir ofdrykkjumenn í Danmörku
eru ölþambarar. Dr. Bolvig Hansen frá
Bornholm fullyrðir, að drykkjumenn í
Danmörku drekki oft 25—50 ölflöskur
á dag.
P. S.
Afholdsbladet.