Eining - 01.06.1957, Blaðsíða 14

14
EINING
Minnisvarði afhjúpaSur á ald-
arafmœli Sigurðar Eiríkssonar
I síðasta tölublaði Einingar var
minnst aldarafmælis Sigurðar Eiríksson-
ar, regluboða og þess aðeins getið í nið-
urlagsorðunum, að minnisvarði hefði
verið afhjúpaður 12. maí á leiði þeirra
hjóna í gamla kirkjugarðinum í Reykja-
vík. Blaðið var þá komið svo langt í
prentun, að ekki varð sagt frá athöfn-
inni sjálfri. Hún fór þannig fram, að
stórtemplar, Brynleifur Tobiasson, flutti
stutta ræðu, gat þess, að með afhjúpun
minnisvarðans vildi Stórstúka íslands
heiðra minningu hinna mætu hjóna,
Sigurður Eiríkssonar og Svanhildar Sig-
urðardóttur konu hans. Stórtemplar
minnti á baráttuaðferðir Sigurðar og af
hve miklum kærleika hann hefði rækt
starf sitt. Að ræðu lokinni bað stór-
templar, dóttur þeirra regluboðahjón-
anna, frú Ólöfu Sigurðardóttur Als, að
afhjúpa minnisvarðann, og um leið lagði
hún blómvönd á leiðið, en varatempl-
ar stórstúkunnar, frú Sigþrúður Péturs-
dóttir lagði mjög fagran blómsveig frá
stórstúkunni að varðanum. Þá flutti séra
Kristinn Stefánsson, kapilán stórstúk-
unnar, bæn.
Auk nokkurra vandamanna reglu-
boðahjónanna, framkvæmdanefndar
stórstúkunnar og annarra templara,
heiðraði biskup íslands athöfnina með
nærveru sinni.
Heilög ritning segir, að verk mann-
anna fylgi þeim út yfir gröf og dauða.
Þeir eru gæfumenn, er taka yfir í eilífð-
ina með sér verk eins og Sigurðar Eiríks-
sonar, sem orðið hafa ótöldum til bless-
unar og Ieitt margan á veg réttlætisins.
Slíkra manna er gott að minnast og þeir
gleymast ekki.
-------00O00-------
Sálmasöngur
Oft eru ræður prestanna góðar, en
beztu sálmarnir eru þó venjulega eitt
hið allra bezta í guðsþjónustunni, en
vandfarið er með þá, ef þeir eiga að geta
notið sín til fulls.
Eg kenni oft til sársauka hið innra
og verð fyrir vonbrigðum, er eg heyri
við guðsþjónustur bænarsálma, eins og
t. d. „Bjargið alda“ og „Hærra, minn
Guð til þín“, sungið með gönguhraða“.
Sálmurinn tapar þá öllu hinu dýrmæt-
asta, en það er hinn ómþíði og hægláti
bænarandi. Sálmurinn „Bjargið alda“,
var ortur á stund iðrunarinnar. Hinn
ungi höfundur hafði átti í deilu við ann-
an trúaðan ungan mann, og þess vegna
er sálmurinn innileg og hjartnæm bæn.
Hjarta unga mannsins var sært og bað
um lækningu. Þess vegna þarf sálmur-
inn að syngjast hátíðlega og fremur
hægt. Hinn ungi maðurinn fór einnig
heim til sín, særður og iðrandi og orti
á þeirri stundu sálminn „Sálar minnar
sanni vin“, sálminn sem elskaður er og
dáður í öllum hinum enskmælandi heimi
og víðar, því að hann er nú til á ýmsum
tungumálum.
Eg heyrði eitt sinn frú Hall í Winni-
peg syngja við jarðarför sálminn,
Hærra, minn Guð til þín, og aldrei
gleymi eg áhrifum sálmsins á þeirri
stundu. Þannig sunginn varð hann í
sannleika himnastigi.
Nú á tímum þörfnumst við svo
mjög alvöruþungans og lotningar, að
við megum ekki við því að missa hið
bezta úr beztu sálmunum, er þeir eru
sungnir við guðsþjónustur. Hvað liggur
á? Hér er aðeins um örfáar mínútur að
ræða. Sálir manna þrífast betur á ýmsu
öðru en þessum eilífa flýti nútímans.
Letilegur sálmasöngur getur verið
leiðinlegur. Marga sálma má syngja
fremur rösklega, en indælustu bænar-
sálmana má ekki syngja þannig. Sálm-
ana þarf að meðhöndla samkvæmt efni
þeirra og eðli, svo að þeir veiti sálum
okkar það, sem þeim er ætlað.
Pétur Sigurðsson.
--------00O00---------
Röðin cr komin að Grænlandi
Hvarvetna þar sem hinar svo kölluðu
menningarþjóðir hafa traðkað lönd frum-
stæðra þjóða, hefur áfengisbölið fylgt í
fótspor þeirra. Laust fyrir árslok 1954 hófst
frjáls sala allra áfengra drykkja í Vestur-
Grænlandi, en þar býr megnið af íhúum
landsins. Ástandið varð fljótt svo alvarlegt,
að ríkisstjórn Danmerkur sneri sér til for-
ustumanna bindindishreyfingarinnar í land-
inu og bað þá að liðsinna Grænlendingum.
Framkvæmdastjóri landsambands bindind-
isfélaga í Danmörku, Verner Jensen og for-
maður Bláa Krossins í Danmörku, pastor
Börge E. Andersen, fóru til Grænlands,
ferðuðust þar aftur og fram og kynntu sér
ástandið til hlýtar og skipulögðu bindindis-
starfsemi. Nú eru þúsund manns í Bláa
Krossinum í Grænlandi, en alls er þjóðin
25,000.
Samkvæmt norska Godtemplarbladet,
sem birtir þessa frásögn, segir Verner Jens-
en, framkvæmdastjóri, að ástandið sé svo
alvarlegt, að oft sé ekki unnt að afgreiða
skip, er til landsins komi, því að þá finnist
stundum enginn maður ófullur. Hvílíkar
menningjarfylgjur! Auðvelt er að opna þeim
löndin, en erfiðara að losna við þær.
BLIK
EININGU hefur borizt 18. árgangur
BLIKS, ársrit gagnfræðaskólans í Vest-
mannaeyjum. Árgangur þessi, 1957, er all-
mikil bók, næstum 170 bls. að meðtöldum
auglýsingum. Margt er í ritinu til uppbygg-
ingar, fróðleiks og skemmtunar. Má þar t.d.
nefna Hugvelcju eftir skólastjórann Þorstein
Þ. Víglundsson, og hefur Eining hug á að
birta hana síðar, allmikla ritgerð eftir Jó-
hann Gunnar Ólafsson, bæjarfógeta, um
Landakirkju í Vestmannaeyjum, og þá ekki
sízt grein skólastjórans: Tóta í Uppsölum.
Væri hún þess makleg, þótt hún greini frá
átakanlegum atburðum liðinna vesaldar-
tíma, að vera lesin í ríkisútvarpið. Kynslóð,
sem nú á að vissu leyti bágt í velsæld, má
ekki gleyma að bera kjör sín saman við þá
sem bágast áttu og sættu oft grimmd á tím-
um sannkallaðra báginda.
Nemendur gagnfræðaskólans eiga allmarg-
ar smágreinar í ritinu, og er sá þáttur
ritsins skreyttur myndum af þessum efni-
legu ungmennum.
-----—ooOoo-------
Ljótar fylgjur
I Tímanum 4. apríl 1957 Greindi
Baldur Óskarsson frá samtali er hann
átti við Múhamedstrúarmann í Tanger
á Norðurströnd Afríku. Meðal annarra
orða segir Arabinn þetta:
„Þig skal ekki furða þótt við séum
tortryggnir í garð Evrópumanna. Sjálfir
hafa þeir skipulagt spillinguna hér í
hafnarborgunum. Það er ekki fyrr en
löndin fá sjálfstæði að farið er að
hreinsa til. Og nú er Marokko sjálfstætt.
I raun og veru má segja, að Marokko
hafi fæðst á árinu, sem leið. Soldáninn
okkar, hans hátign, Mohamed Ben
Youssef, er búinn að læra mikið af
Evrópu kannski meira en þeim gott þyk-
ir. Og nú er farið að hreinsa til í hafnar-
borgunum, uppræta víndrykkjuna og
annað, sem Múhamedstrúarmönnum er
óleyfilegt að gera. Og hérna í Tanger
er búið að banna danssalina og strípa-
sýningarnar, en með víninu og dansin-
um halda allir lestir innreið sína..“
Ekki er þetta fagur vitnisburður, en
því miður sannur um siðmenningu vest-
urlanda, að þaðan flytji menn spilling-
una inn til frumstæðra þjóða, t. d. áfeng-
issöluna með öllum hennar sóðalegu
fylgjum. En það er ekki aðeins hún,
heldur og margs konar önnur ósiðsemi
og spilling, sem vesturlandaþjóðir halda
enn áfram að rækta, bæði heima fyrir
og erlendis. Víða eru spor þeirra ljót
hjá frumstæðum þjóðum.
„Með víninu og dansinum halda all-
ir lestir innreið sína“, segir Múhameðs-
trúarmaðurinn. Hvað segir hinn kristni?
Einn laugardagsmorgunn, en þá er verzl-
un oft örust, hafði smákaupmaður nokkur
sett á búðarhurð sína svofelda auglýsingu:
„Lokað til klukkan tvö. Dóttir mín er að
gifta sig. Gerið svo vel að koma aftur. Eg
þarfnast viðskipta yðar nú fremur en
nokkru sinni áður.“