Eining - 01.12.1957, Page 1

Mtnœlií eiHAtaka *
>* hinum kristna heimi þekkist ekkert afmæli,
Jer liliðstætt geti talizt afmæli meistarans
frá Nazaret. Þess er minnst ár livert meS
jólahátíðinni. Þótt menn séu yfirleitt þann-
ig gerðir, að þeir sækist ákaft eftir nýjung-
um og tilbreytingum, en þreytist á hinu
venjulega, er þó samt svo, að almennt er
blessuðum jólunum fagnað ár hvert. Menn þreytast ekki
á þeirri venju að lialda jólahátíð, en á ýmsu í sambandi ^
við jólin geta menn orðið þreyttir.
Eitt af því kynnu að vera jólahugleiÖingar okkar. Að
þeim er oft lítið nýjabragð. Og svo er nú allt jólaum-
stangið og óhófið, en ekki skal það rætt hér. Að þessu ^
sinni ætla eg að bjóða lesendum Einingar upp á fremur
óvenjulega jólahugleiðingu. Samt vil eg ekki ganga alveg
fram hjá hinu venjulega, sem full ástæða er til að minna
á um hver jól, t.d. boðskap engilsins:
„Sjá, eg boZa y'bur mikinn fögnu'S“.
Einnig þessu:
„ YSur er í dag frelsari fœddur“.
Og svo hin undursamlegu orð af munni spámannsins
mörgum öldum fyrir fæðingu Krists. Sérstök ástæða er
til þess að minna á þau um hver jól, á þessum árum
mikilla hrellinga. Fyrirheit þeirra orða er þetta:
„Öll harkmikil hermannastígvél og allar blófi- ■
stokknar skikkjur skulu brenndar og verSa elds-
matur. Því að barn er oss fætt, sonur er oss gefinn.
A hans herfium skal höfSingjadómurinn hvíla. Nafn ^
hans skal kallaS: undraráSgjafi, guShetja, eilíföar-
fdSir, friöarhöföingi. Mikill skal höföingjadómurinn
veröa og friöurinn engan enda taka“.
Þetta er fyrirheitið, að í fylling tímans skuli áhrifin
frá jólabaminu frelsa mannkynið frá kvölum þess,
styrjöldum og öðmm meinum, „öll harkmikil hermanna-
stígvél og allar bló&stokknar skikkjur skulu brenndar
og verða eldsmatur“, það er að segja, allar vígvélar
eyðilagðar, og „fri&urinn svo engan enda taka“. Þetta
felur í sér fagnaðarboðskapur engilsins um fæðingu
frelsara. í fyllingu tímans mun kristindómurinn frelsa
mannkynið frá margþættu böli þess.
Þá kemur liið óvenjulega við jólahugleiðingu. Þar er ^
þessi sami spámaður að lýsa komu mannkynsfrelsarans
í heiminn, ævikjörum hans og starfsárangri, og þessa lýs-
ingu flytur hann á ó.öld fyrir Krists burð:
»Hver trúAi Jiví, sem oss var boðnð, og hvcrjnm varð
armleggur drottins opinber?
llann rann ujiji cins og viðarteinungur fyrir angliti
bans og sem rótarkvistnr úr Jiurri jörrt. Hann var
hvorki fagur né giœsilegnr, svo að oss gæfi á að
líta, né álitlegnr, svo að oss fyndist til um hann.
Ilann var fyrirlitinn, og mcnn forðudnst hann, harm-
kvælamaður og kunnngur þjáningum, líkur manni, er
menn byrgja fyrir andlit sín, fyrirlitinn og vér mát-
um hann einskis.
Gn vorar Jijáningar voru Jiað, sem hann bar, og vor
harmkvæli, er liann á sig lagði. Vér álitnm hann refs-
aðnn, slcginn nf Guði og lítillættan.
En hann var særðnr vegna vorra synda og kramlnn
vegua vorra misgerða. Hegningin, sem vér höfðnm
uunið til, kom niður á honnm, og fyrir hans bcnjar
urðum vér heiibrigðir.
Vér fórnm aliir viliir vegar sem sauðir, stefndnm
hver sína leið, en drottinn lét misgerð vor allra koma
niðnr á honum.
Hanu var hrjáðnr en hann Iítillætti sig og Inuk ekki
npp mnnni sinnm, eins og lamb, sem leitt er til slátr-
unar, og eins og sauður Jicgir fyrir Jicim, er klipjin
hann, hann Inuk cigi npp munni sínnm.
Mcð Jirenging og dómi var hann burt nnminn, og hver
af samtiðarmönnnm hans hugsnði nm þnð, þá cr
hann var hrifinn bnrt af landi lifenda: Fyrir sakir
syndar míns lýðs var hann lostinn til dauða?
Og menn bjuggu honnm gröf meðnl illræðismnnnn,
og legstnð með ríkum, Jiótt hann hefði eigi ranglæti
framið og svik væru ekki í mnnni hans.
Bn drottni þóknnðist að kremja hann með harmkvæl-
nm: ef hann fórnaði sjálfum sér í sektarfórn, skyldi
hnnn fá að líta afsprengi og lifa langa ævi og áform
drottins fyrir hans hönd frnmgengt verða.
Vegna þeirra hörmnnga, er sál hans Jioldi, muii hann
sjá og seðjnst af þekking sinni. Hann, hinn réttláti,
Jijónn minn, mnn gera marga réttláta, og hann mnn
bcra misgerðir þeirra.
Fyrir því gef eg honum hina mörgu að hlutskipti, og
hann mun öðlnst fjölmarga að herfangi, fyrir Jiað, að
hann gaf líf sitt í dauðann og var með illræðismönn-
uin tiilinn, — hnnn sem bar syndir margra og bað
fyrir illræðisiuönnum''.