Eining - 01.01.1963, Page 1

Vígð nýja kirkjan í Kópavogi
®g það skal verða á ihinum síðustu
dögum, að fjall það, er hús drott-
ins stendur á. mun grundvallað
verða á fjallatindi og gnæfa upp yfir
hæðirnar, og þangað munu lýðimir
streyma. Og margar þjóðir munu bú-
ast til ferðar og segja: Komið, förum
upp á fjall drottins og til húss Jakobs
Guðs, svo að hann kenni oss sína vegu
og vér megum ganga á hans stigum;
því að frá Zíon mun kenning út ganga
og orð drottins frá Jerúsalem. Og hann
mun dæma meðal margra lýða og skera
úr málum voldugra þjóða langt í burtu.
Og þær munu smíða plógjárn úr sverð-
um sínum og sniðla úr spjótum sínum.
Engin þjóð skal sverð reiða að annarri
þjóð, og ekki skulu þær temja sér hern-
að framar. Mika U, 1—3.
Nýja kirkjan í Kópavogi stendur á
hæð — allmikilli klettaborg og ber
hátt. Hún er þannig á bjargi reist. Það-
an er víðsýnt og útsýn fögur. Hún er
stílhreint ofurlítið musteri, línurnar í
bogum hennar mjúkar og háreistar, og
þegar litið er á gerð hennar hið innra
má hún öll vel heita listaverk. Þar hafa
hagar hendur verið að verki, eins og
t. d. listakonan Gerður Helgadóttir
(faðir hennar. býr í Kópavogi) Hörður
Ágústsson listmálari, og ‘húsameistari
ríkisins, Hörður Bjarnason.
Kirkjuna vígði biskupinn yfir Is-
landi, herra Sigurbjörn Einarsson, en
messuna söng sóknarpresturinn, séra
Gunnar Árnason. Mikið fjölmenni var
við vígsluna og komust færri inn en
vildu. Því miður gat ritstjóri blaðsins
hvorki verið við vígsluathöfnina né
hlustað á hana í útvarpi og kann því
ekki að greina frá henni nánar, en þessi
virðulega athöfn fór fram sunnudag-
inn 16. desember og gat því Kópavogs-
söfnuður haldið jólin í sinni nývígðu
og fallegu kirkju. I sambandi við vígslu-
athöfnina skýrði frú Hulda Jakobs-
dóttir, fyrrv. bæjarstjóri Kópavogs-
kaupstaðar, frá uppkomu kirkjunnar
og rakti í stuttum dráttum sögu henn-
ar. Verkið hófst árið 1958 og hefði þá
mörgum Kópavogsbúa ekki til hugar
komið, að því yrði að mestu lokið 1962.
Góðvilji margra hefur verið hér að
verki og það giftusamlega tekizt.
Eining óskar sóknarprestinum, safn-
aðarstjórninni og söfnuðinum sjálf-
um innilega til hamingju með hina
nývígðu kirkju —húsið, þar sem fram
á að fara stöðug leiðbeining til jarðar-
barna um það, að hugsa ekki fyrst og
fremst um sitt eigið hús eingöngu eins
og spámaðurinn minnti á, heldur um
hús drottins — guðsríkið á meðal mann-
anna, grundvöllinn undir það, að allt
annað fái sem bezt staðizt í lífi og bú-
skap þjóða.
Er fyrirheitið ekki dásamlegt, sem
getið er hér í upphafi þessa máls? að
í fylling tímans muni menn, einstakl-
ingar og þjóðir „streyma“ til húss
drottins, til þess að hlýða á vegsögu
hans, svo þær snúi gersamlega við,
smíði nytsamleg búnaðartæki úr sverð-
um sínum og spjótum, og engin þjóð
„temji sér hernað framar“.
Látum sérhvert guðshús á jörðu
vekja upp og efla sem bezt þenna
anda í lífi þjóðanna. Það er leiðin til
varanlegs friðar á jörðu.
Austurstafn hinnar nýju Kópavogskirkju.
(Ljósm. Ari Kárason).