Eining - 01.04.1963, Blaðsíða 11

EINI NG
11
Morgunblaðið, 1. nóvember, 1962 segir
frá þessum drykkjuskap á brezkum tog-
urum. Yfirskriftin í blaðinu er þessi:
,,Allir hásetarnir iðulega drukknir.“
„Um þetta má lesa í „Fishing News.“
Uar segir ennfremur, að í Grimsbyborg
einni hafi 130 mál, vegna ölvunar há-
seta og óhlýðni, komið fyrir dómstólana,
það sem af er árinu. Hefur blaðið það
eftir fulltrúum yfirmanna og sjómanna,
að iðulega séu skipstjórar, stýrimenn
og vélamenn þeir einu, sem ódrukknir
séu í byrjun veiðiferðar.
Telja allir aðilar, að þetta sé stór-
hættulegt og hafi oftar en einu sinni
valdið slysum og miklu fjárhagslegu
tjóni fyrir togaraeigendur vegna tafa.
Hver útgerðardagur kosti 300 sterlings-
pund.
Ein höfuðástæða þessa ástands er
talin vera sú, að mjög væg sekt liggi
við, þótt skipstjóri kæri hásetana fyrir
ölvun.“
Hér er nefnd aðeins ein atvinnugrein,
en hver getur reiknað allt atvinnutapið,
öll slysin og allan ófarnaðinn í iðnaði
og öðrum atvinnugreinum ?
Morgunblaðið, 10. nóvember, 1962:
„Sex innbrotsþjófar handteknir.“
„Alls játuðu piltarnir sex á sig 11
innbrot í Reykjavík, víðs vegar um bæ-
inn, einkum á veitinga- og matsölustaði.
Stálu þeir bæði peningum, sælgæti og
tóbaki.“ Nærri má geta hvílíkir reglu-
menn þessir piltar hafa verið . . .
Útvarpið, 8. desember,1962, sagði að
ölvun við akstur væri daglegur viðburð-
ur og að þau afbrot væru tæp 400 á
árinu. Fram til 8. des. hefðu bílaárekstr-
ar verið 2306. Þetta var víst skýrsla frá
lögreglunni.
Morgunblaðið, 29. desember, 1962, sagði
frá „DauSa fangans á Sey8isfirði.“
Hann var 21 árs að aldri, settur í
„fangageymsluna vegna ölvunar."
Morgunblaðið, 3. janúar, 1963:
„Lögreglan beitti táragasi gegn óróa-
seggjunum í miðbænum.“
„Ölvun var mjög mikil“, segir blaðið,
„tugir manna teknir úr umferð og lög-
reglan var hvað eftir annað kvödd til
að skakka leikinn í heimahúsum. Þá
bar mikið á ölvun unglinga. I miðbæn-
um sáust jafnvel 13—14 ára unglingar,
sem voru alldrukknir . . . .Óspektar-
piltarnir voru flestir á aldrinum 12—
17 ára .... Gluggar voru brotnir í fimm
verzlunum við Austurstræti og sex
stöðumælar eyðilagðir. Einn piltanna
var með 400 kínverja á sér, en hann
játaði að hafa þá selt og sprengt 1600
stykki. Var hér um smyglvarning að
ræða.“
Finnst mönnum þetta ekki dálagleg
lýsing af áramótafagnaði ? Og væri það
ekki íhugunarefni, að lögreglan er köll-
uð hvað eftir annað í heimahús til að
skakka leikinn. Þetta gera menn þó
venjulega ekki fyrr en í fulla hnefana,
og vafalaust enda fjölmargir vandræði
sín án nokkurrar tilhlutunar lögreglu.
Allan þenna djöfulskap leikur áfengis-
púkinn, eyðileggur hátíðir og skemmt-
anir fyrir mönnum, veldur stórskemmd-
um, meiðslum og hver veit hverju.
Ennfremur segir í Morgunblaðsgrein-
inni: „Frá klukkan 8 á gamlárskvöld
til klukkan 6 morguninn eftir skrifaði
lögreglan 70 skýrslur um ölvun. Voru
38 teknir í vörzlu, en 32 var ekið heim
til sín. Milli kl. 6 og 8 að morgni nýárs-
dags var lögreglan svo kvödd til 8 heim-
ila í bænum til þess að binda endi á
slagsmál og jafna ágreining, sem upp
hafði komið meðal fólks, sem enn sat
þá við drykkju.
Frá morgni gamlársdags til morguns
nýársdags leituðu 150 manns aðstoðar
á slysavarðstofunni. Um kvöldið var
þar lögregluþjónn á vakt til að halda
uppi lögum og reglu í biðstofunni, því
að meiri hluti þeirra, sem þá komu
þangað, var undir áhrifum áfengis."
Er nú unnt að hugsa sér smánarlegra
hátíðarhald. Eftir drykkju alla nóttina
til kl. 6 eða 8 árdegis, verður að kalla
lögreglu til að stilla til friðar og stöðva
slagsmál á einkaheimilum manna.
Fjöldi manna kemur á slysavarðstof-
una vegna meiðsla sinna, og megnið af
því er svo ölvað, að þar þarf einnig lög-
reglu til að vernda friðinn.
Morgunblaðið, 12. janúar, 1963:
Drukkinn unglingur brýtur rúður
hér í borg.“
Það var heldur ekki neitt smáræði.
Drukkinn reikaði pilturinn frá einum
staðnum til annars og hamaðist við að
brjóta rúður. Fátt af öllu þessu, sem
nú var talið á þessum svarta lista,
myndi gerast, ef áfengið væri ekki í
spilinu, en þótt þjóðir leggi drukkna af-
brotamenn sína í bönd, fást þær ekki
til að fjarlægja áfengispúkann sjálfan.
Ekki furða þótt þær státi af menningu
sinni.
Vonandi gerið þið, góðir lesendur
blaðsins, meira en að lesa þetta. Von-
andi hugleiðið þið það rækilega og at-
hugið, hvort ekki sé kominn tími til að
efla sem bezt öll þau samtök manna í
landinu, sem ekki vilja láta sér nægja
að sjá drukkna menn setta í járn, en
krefjast þess, að komið verði járnum,
að einhverju leyti eða öllu, á áfengis-
púkann — áfengisverzluninni settar
þær hömlur, er nægi tíl að draga úr
áfengisneyzlunni og skemmdarverkum
hennar. Það væri bezta svarið við níði
og rógi þeirra manna, sem bera hagnað
áfengissalanna fyrir brjósti og þurfa
þess vegna alltaf annað slagið að skaða
bindindismenn með rógi og ósannindum,
í því trausti að almenningur trúi níði
þeirra. Rógurinn er jafnan gómsætur
og nógir til að trúa honum. Sagt er, að
lygin fari um alla jörð á meðan sann-
leikurinn setur upp skóna.
Aflraumr freista
Eitt sinn var ég að líta í ljóð eftir
Björnstjerne Björnsson og varð þá fyr-
ir mér þetta alkunna stef:
Foraget af de store, men elsket
af de smá, —
sig, er det ikke vejen. som det nye
má gá?
Forrádt av dem som vagt burde være,
just af dem, —
sig, er det ikke sádan, at en sanhed
stár frem?
Mér var þá kunnugt um, að Matthías
Jochumsson hafði þýtt ljóðið, en hafði
þá ekki þýðinguna við hendina og
mundi hana ekki orðrétt, en fór að
fikta við að þýða stefið. — Oft hafa
menn gert sér til gamans að reyna að
lyfta sama steininum, þótt ekki hafi
þar allir verið jafnsterkir, og hví skyldu
ekki fleiri en einn mega reyna sig á að
þýða fjórar línur, þótt afburðamaður
hafi lokið því verki.
Þýðing Matthíasar er á þessa leið:
Að hrekjast af háum, en hýsast
af þeim smá,
er heimslánið annað, sem hið nýja
vænta má ?
Að verða af sínum svikinn, af sínum
einmitt þeim,
á sannleikurinn annars að vænta hér
í heim?
Þýðingu mína hafði ég þannig:
Höfðingjunum hneyksli, en hinum
smáu kært,
er hvert það nýmál oftast, sem blessun
getur fært.
Og liggur ekki sannleikans
sigurganga helzt
um svikastíg þess manns, sem til
gæzlu honum velst ?
P. S.