Eining - 01.06.1963, Blaðsíða 1

21. árg.
Reykjavík, júní—júlí 1963
6.-7. tbl.
GÓÐ FRÉTT
Góða frétt fulttu blöðin nýlega um
það, að nú skyldi fjölga á alfaravegum
í Reykjavík listaverkum snillinganna.
Margir munu nema staðar við styttu
stórskáldsins, Einars Benediktssonar,
fara svo heim og lesa ljóðin hans, og
ef til vill getur Sæmundur fróði á seln-
um hvatt einhvern til að skilja betur
en áður, að maðurinn býr yfir miklum
mætti og getur lagt beizlið við hin
furðulegustu öfl. Fleiri verk Ásmund-
ar Sveinssonar munu vekja eftirtekt.
Þá mun margur standa hljóður og
hugsandi frammi fyrir hinu stórbrotna
meistaraverki Einars Jónssonar — Út-
lagar. Mikið gleðiefni er það, að loks
skuli það nú gert úr varanlegu efni.
Óskandi væri, að þjóðin sæi sóma sinn
í því, að láta steypa sem hraðast hvert
af öðru listaverka Einars Jónssonar.
XJtlagar: Einar Jónsson.
Morguninn eftir að ég í fyrsta sinn
sá listaverk Einars, hrukku upp úr mér
á meðan ég var að klæða mig eftirfar-
andi stef:
Þú semur þann óð, sem aldrei deyr
meðan aldir og kynslóðir lifa.
Þú yrkir betur en allir þeir,
sem orða sín ljóð og skrifa.
Þú gefur storknuðum málmi mál
þíns meistara himinsala,
og steyptum líkneskjum stóra sál,
þar steinarnir spekina tala.
Þeir boða guðs orð og benda þeim,
sem bergmálið kunna að þýða,
á nýjan himin og nýjan heim,
sem nútíminn er að smíða.
Þar framtíðin skapar rós við rós
í ríki hins góða og sanna,
er vilji Guðs segir: Verði ljós
í vitund og sálum manna.
Þar stendur í berg þín ritning rist,
öll rituð í sannleiks nafni.
Hvert orð er spekings og spámannslist,
í spakmála dýru safni,
og innblásið lífsins anda þeim,
sem öll reisir þroska-merki,
og skapar dásemda heilan heim
og himin í skáldsins verki.
P. S.
Sætið hennar
móður minnar
Eftir eina orrustuna í borgarastríði
Bandaríkjanna voru 100 særðir her-
menn fluttir í sjúkrahúsið. Margir
þeirra voru ólæknandi og biðu aðeins
dauðans til lausnar þjáningum sínum.
Utlagar: Bakliliðin.
Er Lincoln forseti frétti þetta, hrað-
aði hann sér þangað. Meðal hinna særðu
hermanna sá hann ungan mann, sem
í stríðinu hafði sýnt af sér mikla hreysti
og hugi’ekki.
Get ég gert nokkuð fyrir þig, spurði
forsetinn. Já, mér þætti vænt um, ef
þér vilduð skrifa henni móður minni.
Þetta gerði Lincoln og ritaði nafn sitt
undir bréfið. Þegar ungi maðurinn sá
nafnið, spurði hann undrandi: „Eruð
þér forsetinn ?“
„Já, drengur minn. Get ég gert nokk-
uð meira fyrir þig?“
„Já, ef þér viljið taka sætið henn-
ar móður minnar og halda í hönd mína
þar til umskiptin koma, þess verður
ekki langt að bíða“.
Rúmar tvær klukkustundir sat stjórn-
vitringurinn og hélt í hönd unga manns-
ins, unz hann var dáinn. —
Taktu sæti móðurinnar, þegar þú
finnur systur eða bróður í nauðum
stödd.
Endursögn úr „Frækorni“.