Eining - 01.08.1963, Side 1

21. árg.
Reykjavík, ágúst — september 1963
8.-9. tbl.
ÞÁ SNERU ÞEIR AFTUR
Prédikun eftir séra Ragnar Fjalar Lárusson.
Flutt í Dómkirkjunni á stórstúkufinginu 1963.
Post. 1. 12 - 14
«» au orð, sem ég hefi valið að hug-
rleiðingarefni á þessari helgu
' stundu, er frásögn Postulasög-
unnar um lærisveina drottins Jesú eft-
ir að hann varð frá þeim numinn til
himins, þar til þeir fengu sendingu
heilags anda hinn fyrsta hvítasunnu-
dag.
Þessi frásögn hefst á orðunum þá
seneru þeir aftur. Þetta eru í sjálfu
sér ekki ýkja markverð orð, þau eru
ekki þrungin af neinni vizku eða líf-
speki, það er tæpast að þú sjáir, á-
heyrandi minn, í þeim neitt siðaboð lífs-
ins, nokkra lífsreglu fyrir þig. En þó er
það svo, að þessi yfirlætislausa frá-
sögn um einfalda staðreynd felur í sér
nokkra hugvekju og talsverða leiðbein-
ingu um lífstrúa viðleitni, sem verða
mætti að liði bæði mér og þér.
Þá sneru þeir aftur. Hverjir sneru
aftur og hvert sneru þeir? Það voru
lærisveinamir, sem sneru aftur, og
þeir sneru til Jerúsalem, þar sem þeir
meðtóku gjöf heilags anda. Og í text-
anum segir: „Og er þeir voru inn
komnir, þ.e.a.s. inn í Jerúsalem, fóru
þeir upp í loftstofuna, þar sem þeir
héldu til.“
í þessari stuttu málsgrein sögulegr-
ar frásagnar mæta oss tvö orð, sem
hvort um sig eru þess verð að veita
þeim athygli. Fyrra orðið er Jerúsal-
em. Hvaða tilfinningu vekur þetta
ævafoma borgarheiti í brjóstum vor-
um? Þetta nafn og önnur kunn nöfn
N.T. slá á strengi trúartilfinninganna
í brjósti voru. Og Jerúsalem hefuralla
tíð verið mér hið mikla tákn trúarinn-
ar. Fyrst og fremst reis musterið þar,
það, er Jesús gleymdi sér í barn að
aldri. Þar var hin fullkomna guðsþjón-
usta Gyðinga framkvæmd. Þar starf-
aði Jesús síðustu daga lífs síns. Og við
Séra Ragnar Fjalar Lárusson.
Jerúsalem reis Golgatakrossinn, en á
honum var hinn mikli sigur unninn,
er hinn heilagi erindreki Guðs lét líf
sitt til lausnargjalds fyrir marga. —
Og í Jerúsalem kom heilagur andi yfir
postula hans, sá máttugi kraftur gagn-
tók þá þar, að þeir reyndust færir um
að hrinda af stað þeirri hreyfingu,
sem nefnd hefur verið kristin kirkja.
Frá Jerúsalem hefur því streymt ómæl-
andi trúarmáttur út yfir jörðina, það
er því ekki að ástæðulausu að Jerúsal-
em sé skoðuð hið mikla tákn trúarinn-
ar á jörðu.
Hitt orðið, sem fyrir kemur í text-
anum er loftstofan. Það er sagt, að er
þeir voru komnir inn(í Jerúsalem) hafi
þeir farið upp í loftstofuna, þar sem
þeir héldu til. Hver var þessi loft-
stofa? Víst má telja að hún sé sama
herbergið og í guðspjöllunum er kall-
að loftsalur. Og þaðan er þessi salur
kunnur orðinn, að þar dvaldi Jesús
síðast í húsum inni með lærisveinum
sínum, þar gaf hann þeim tákn þjón-
ustunnar, er hann þvoði fætur þeirra.
Og þar neytti hann með þeim páska-
máltíðarinnar. Þar mælti hann við orð-
in ógleymanlegu: „Fyrir yður gefinn,
fyrir yður úthellt til fyrirgefningar
syndanna."
Það eru því tvö sterk trúartákn,
sem mæta oss í orðum textans í dag.
En hvers virði er þessi skýrsla, þessi
frásögn fyrir nútímamanninn, fyrir
þig og fyrir mig? Ef ég á að svara
því, áskil ég mér réttinn til að leggja
áherzlu á orðin: Þá sneru þeir aftur.
Þetta stafar af því, að mér finnst
í mörgu tilliti sérstaklega táknlegt fyr-
ir þjóð vora og heiminn í heild, að
þörf sé að snúa aftur, ganga ekki
lengra á hálli braut. Það er þó ekki svo
að skilja, að ég viti ekki að á fjöl-
mörgum sviðum hafa framfarir orðið
miklar, já, undraverðar hin síðari ár.
Tækninni fleygir fram til hagsældar
fyrir marga. Þrekvirki hafa verið unn-
in á mörgum sviðum, einnig hér hjá
oss. Og þessari framsókn mannsins
verður haldið áfram, þá för stöðvar
enginn, né má stöðva. En þrátt fyrir
þetta ber oss þó á mörgum sviðum að
staldra við og snúa aftur. 1 hinum