Eining - 01.08.1963, Blaðsíða 6

6
EINING
Vtgð ný Skálholtskirkja
™ ögulegur dagur. Mikill og merk-
k .''{ ur viðburður, sem vonandi á eftir
að skrá blessunarríkan og gleði-
legan kafla í sögu þjóðarinnar. Verði sú
framtíðaráætlun, sem Kirkjuráð hefur
þegar samþykkt varðandi Skálholt,
framkvæmd, er engin vafi á því, að
hér er stigið eitt hið mikilvægasta
heillaspor í menningarþróun íslenzku
þjóðarinnar.
Öll var hin mikla vígsluathöfn stór
í sniðum og glæsileg,. og gátum við þó,
sem utan veggja vorum, ekki notið
hennar eins vel og þeir, sem inni voru,
meðfram vegna þess, að veður var
hvasst og fremur kalt. Hin víðlesnu og
rúmgóðu blöð hafa sagt allgreinilega
frá allri athöfninni, undirbúningi og
framkvæmd, en hér verður þessu lítil
skil gerð. Vafalaust geymir Kirkjurit-
ið merkustu ræður vígsluhátíðarinnar,
ekki síður en ýms fréttablöðin.
Kirkjubyggingin sjálf er mikið og
veglegt hús, sérstaklega er hún fögur
að innan. Ytri svipur hennar er senni-
lega eins og hann á að vera, en fríð-
ara hús hefur hin forna dómkirkja
Brvnjólfs biskups Sveinssonar verið. í
gerð hennar er samkvæmt myndinni,
mjög gott samræmi.
Morgunn vígsludagsins, sunnudaginn
21. júní sl., munu margir hafa verið
áhyggjufullir varðandi veðrið. Svovar
og um suma samferðamenn mína aust-
ur, en ég var hárviss um að rætast
myndi úr því. Veðurspáin boðaði rign-
inguna undir morgun, en oft kemur
það veður, sem spáð er hálfum eða
heilum degi fyrr, og svo fór í þetta
skiptið. Rigningin byrjaði snenmia
nætur, jafnvel að kvöldi hinn 20. og
síðari hluta nætur rigndi mikið, þótt-
ist ég þá viss um að stytta myndi upp
þegar kæmi fram á morguninn. Við
lögðum af stað klukkan rúmlega 7 árd.
frá Reykjavík, og þegar við komum
austur að Ingólfsfjalli var hætt að
rigna, og rétt áður en vígsluathöfnin
hófst, var allur sjóndeildarhringurinn
sortaveggur, mistur eða úrkoma, en
yfir Skálholti var veðurhimininn opinn
og sólin hellti geislum sínum niður á
staðinn og úr því gerði rigningin ekki
vart við sig.
Mannfjöldinn var mikill og bíla-
breiðurnar geysivíðáttumiklar, en allt
virtist fara fram snuðrulaust og eiga
sjálfsagt margir þakkir skilið fyrir
mikinn og góðan undirbúning.
Viðburðir eins og þessi vekja upp
af nýju þá heitustu ósk margra barna
landsins, að þjóðin, sem orðið hefur
þeirrar gæfu aðnjótandi að geta reist
rismiklar hallir og vígt veglegar
menntastofnanir og ný og falleg guðs-
hús, verði einnig þeirrar náðar að-
njctandi að geta reist það musteri
Guðs, sem ekki er með höndum gert,
en samfellt af „lifandi steinum," —
það er, guðsríkið á meðal vor, andlega
lífið, hin máttuga og umskapandi guðs-
trú. Sú er mest þörf þjóðarinnar,
sannkristin andleg menning, sem ger-
ir okkur alla strangheiðarlega og frið-
sama menn, sem ekki eiga í stöðugum
pólitískum erjum, verkföllum og fé-
lagslegum vandamálum.
Slíka menningu á hið verðandi
menntasetur í Skálholti að rækta, og
við það verk eru bjartar vonir margra
tengdar.
Af mikilli rausn hefur ríkið nú af-
hent Skálholt þjóðkirkjunni til eignar
og umráða. Mun þar sannast á kirkj-
unni, að „maður vex af viðfangsefni
miklu.“ Vissulega mun kirkjan og veg-
ur hennar allur vaxa af þessu við-
fangsefni. Næsta stóra sporið á svo að
verða það, að ríkið afhendi kirkjunni
einnig Hólastól. Það þarf að gera sem
fyrst. Norðlendingum er áreiðanlega
trúandi til að gera Hóla að miklu og
veglegu höfuðbóli norðanlands.
Nágrannaþjóðir okkar hafa sýnt við-
reisn Skálholts mikla velvild og rausn
og nú síðast með hinni rausnarlegu
gjöf frá norsku þjóðinni, hálfri ann-
arri milljón ísl. króna, sem norski
prseturinn Harald Hope afhenti til
hins fyrirhugaða lýðháskóla í Skál-
holti. Fór sú athöfn fram er biskup-
inn, herra Sigurbjörn Einarsson tók
fyrstu skóflustunguna að þeirri stofn-
un.
SUUt
Á FUNDI sínum 19. júlí 1963 sam-
þykkti Kirkjuráð einróma ályktun þá,
sem hér fer á eftir:
, „Kirkjuráð lýtur svo á, að framtíð
hinnar íslenzku þjóðkirkju sé nátengd
viðreisn þeirri, sem nú er hafin í Skál-
holti og telur því að haga beri einstök-
um framkvæmdum með tilliti til heild-
arskipulags staðarins og þess mark-
miðs, að hann verði alhliða menning-
armiðstöð og aflvaki í kristnilífi þjóð-
armnar.