Eining - 01.08.1963, Qupperneq 8

8
EINING
/------------------------------------------------------------->
fiTJKTTJKTf^1 Mánaðarblað um áfengismál, bindindi og önnur
J-jJ-L \J-L V vJT menningarmál.
Ritstjóri og ábyrgðamaður: Pétur Sigurðsson.
Blaðið er gefið út með nokkrum f járhagsstyrk frá ríkinu og Stórstúku
íslands, kostar 50 kr. árg., 5 kr. hvert eintak.
Utanáskrift til blaðsins og ritstjórans er: Pósthólf 982. Reykjavík.
Sími: 15956.
______________________________________________________________J
Æðggil þess að reyna að koma skilningnum á hinni miklu
if^fcog eilífu ómælis eind tilverunnar fyrir í höfði sínu,
' J hefur maðurinn bútað hana niður í marga hluta: Guð
og Satan, engla og púka, efni og anda, illan og góðan anda,
hægri og vinstri stjórnmálastefnur, rétttrúnaðar- og frjáls-
lyndis-guðfræði. Og svo hafa menn háð látlaust styrjaldir
um trú, skoðanir, stjórnmálastefnur, um eignarréttinn og
hvern skika jarðar að heita má. Á öllum þessum víglínum
hefur hin mannlega árþúsunda orrusta verið háð.
Þetta er vissulega efni í mikinn sjónleik og margir hafa
spreytt sig á því í ýmsum liðum.
Nú virðist friðaráhugi þjóða vera vaxandi. Hann er þó
ekki sprottinn eingöngu af manngöfgi, heldur miklu frem-
ur af ótta við gereyðingaröflin. 1 friðarstarfinu hættir
mönnum til að byrja frá öfugum enda, og öll siðbót vilja
þeir að hefjist í húsi nágrannans en ekki sínu eigin húsi.
Sú siðbót ein, sem bjargað getur mannkyninu, verður þó
að hefjast fyrst og fremst í lífi mínu og þínu, í okkar eigin
húsi. En sökum þess að hún er svo erfið, að hún útheimtir
kraftaverk Guðs, ltjósa menn jafnan að fitla við hið vanda-
minna og ná því jafnan fremur rýrum árangri.
Þessi grundvallar sannindi megum við aldrei þreytast að
boða. Hinn góði andi — andi Guðs verður að fá völdin í
hug og hjarta hvers einstaks manns. Þá fá þjóðir góða leið-
toga og valdhafa, og þá fá þær líka frið. Öðruvísi aldrei.
Aðeins þannig er unnt að ná fyrir rætur meinanna og sigra
hinn vonda anda sundrungar, sjálfselsku og ófriðar.
Kenning meistarans, um að maðurinn þurfi að endur-
fæðast, er sígild og róttæk. Maðurinn fæðisti sem holdleg
lífvera, rétt eins og hver önnur skepna jarðarinnar, með
öllum einkennum og arfi frá dýrs- og villimannsstiginu,
fyrst og fremst vel útbúinn með máttuga næringar- og
tímgunarhvöt, og henni til fullnægingar svífst hann einskis,
ef ekki sérstakt uppeldi kemur til greina og hin önnur
fæðing, fæðingin af „andanum."
Hin fyrsta fæðing okkar er fyrst og fremst jarðnesk,
en til farsællar sambúðar alls mannkyns þurfum við, hver
einstakur einn, að fæðast á ný, fæðast andlegri fæðingu,
fæðingu hins góða anda réttlætis, sannleika, kærleika og
friðaranda Guðs. Með þessari róttæku breytingu á mann-
inum, er ekki aðeins tryggður friður í heiminum, heldur
og lausn frá mörgu því, sem spillir og eyðileggur líf og
hamingju manna, svo sem áfengisneyzlu og öðrum skað-
legum lifnaðarvenjum.
HVAÐ SEGJA
BLÖÐIN?
athyglisverðri grein, sem birtist í Vísi, 1. nóv. 1962,
eftir Ólaf Gunnarsson, sálfræðing, eru eftirfarandi
«*■!£ setningar:
„Hér hefur það viðgengizt, að nemendur yfirgefi skóla-
lóðir í frímínútum í óþökk kennara og skólastjóra til þess
að seðja hungur sitt á sælgæti og gosdrykkjum í næstu
búð, sem hefur slíkar vörur á boðstólum. Svo algeng er
þessi venja hér, að jafnan mun vera leitað eftir leyfi borg-
arráðs til verzlunarreksturs nærri skólum, áður en bygg-
ingu þeirra er að fullu lokið og virðist ekki standa á því
að slík leyfi séu veitt. Almenningur og yfirvöld leggjast
þannig á eitt til þess að gera æskunni kleift að mynda
óheppilegar lífsvenjur. Foreldrarnir leggja börnunum til
peninga til sælgætis- og gosdrykkjakaupa, en yfirvöldin
veita verzlunarleyfin. Við og við koma áskoranir frá ein-
staka skóla, sem óska eftir að ákveðnum sjoppum sé lokað,
en slíkar áskoranir eru látnar eins og vind um eyrun þjóta.“
Margt er svo rætt í greininni, bæði um þetta og fleira,
minnst á, að „drykkjulæti og pilluvíma sé farin að trufla
geðheilsu unglinga," svo og fræðslulögin og skólafyrirkomu-
lag. Niðurlagsorð greinarinnar eru svo þessi:
„Þeir, sem eiga börn á æskuskeiði og láta sig framtíð
þeirra einhverju varða, geta ekki unað við þetta ástand
lengur. Yfirvöldin geta ekki sóma síns vegna horft upp
á drykkjuskap og pilluát unglinga án þess að hafast eitt-
hvað að, og það verður að byrja á byrjuninni. Það verður
að viðurkenna, að uppeldi þjóðarinnar er í molum og það
og það verður að fela færustu og beztu mönnum, sem völ
er á að byggja það upp.“
Tala hinir sérfróðu menn fyrir daufum eyrum þjóðar-
innar, eða verður myndarlega á málinu tekið?
BoSskapur vínsölumannsins
Árið 1962 var hér á ferð hollenskur vínsölumaður, sem
starfar hjá fyrirtæki, sem selur allmikið vín hingað til
landsins. Vísir birti viðtal við hann 14. ágúst 1962. Þar
koma fyrir þessar setningar:
„Ég er mjög hraustlegur í útliti. Ég er við hestaheilsu,
þó að ég hafi alla tíð drukkið meira eða minna. Það hefur
aldrei gert mér neitt, nema síður sé. Ég álít að vín geri
engum manni illt, ef það er notað í hófi.“
Þetta er boðskapur vínsalans til uppvaxandi æskumanna.
Það er þó margsannað, að menn, sem drukkið hafa öl og
vín „í hófi“ sem kallað er, hafa þó brunað af stað góðglaðir
í bifreið sinni og valdið svo dauðaslysum. Það er ósköp auð-
velt að flagga sí og æ með þessu litla orði „ef, ef,“ en í
reyndinni kemur það oftast að litlu gagni. Auk þess stang-
ast þessi fullyrðing vínsalans um skaðleysi vínsins á við
allar vísindalegar rannóknir í þeim efnum og reynslu þjóða
einnig.
STJÓRNI EKKI HINIR RÉTTLÁTU HEIMINUM, ÞÁ STEYPA HINIR RANGLÁTU HONUM í GLÖTUN.