Eining - 01.11.1963, Blaðsíða 7
EINING
7
£kati)al(turíhH et aleihA eihh — Sjargrái kewAihA aíeihA eitt
Þessi er ein aðalfyrirsögnin á mjög glæsilegu boðs-
korti, sem höfuðstöð MRA-manna í Evrópu — Caux
(kó) í Sviss sendi víða um lönd, til þess að bjóða
mönnum þátttöku í alþjóðlegu þingi þar í ágúst og
september 1962. Þessari fyrirsögn fylgja eftirfar-
andi setningar:
Vandamálib er ekki atómsprengjan, þótt satt sé,
að maðurinn getur eytt sjálfum sér með orku þeirri,
sem hugvit hans hefur leyst úr læðingi.
Vandamálið er ekki kommúnismi, þótt ef til vill
fáir í Evrópu geri sér ljóst, hvert markmið menn
eins og Krúsjeff og Mao Tse-tung hafa sett sér.
Vandamálið er heimsviðtæk uppreisn gegn Guði.
Það er allsherjar siðgæðiseftirgj öf.
Sami skaðvaldurinn sundrar og spillir jafnt
kommúnistum sem ekki kommúnistum. Hann hefur
komið af stað tveim heimsstyrjöldum á þessari öld.
Hann hefur gert þann heim, sem kallar sig krist-
inn og frjálsan, að vermireit fasisma, nazisma og
kommúnisma.
Þessi skaðvaldur heitir efnishyggja — hún er
andi and-Kristsins, — sú heimshyggja, sem lætur
sér annar um hagnað, laun, eignir og yfirráð, heldur
en fólkið sjálft, og upphefur manninn í stað Guðs.
Takist okkur ekki að sigra þenna skaðvald, stönd-
um við andspænis einræði og atómvopnastyrjöld.
Mótmæli gegn múrveggnum, ályktanir gegn atóm-
vopnum, fyrirskipanir um að skjóta flóttamenn og
jafnvel geimflug og rannsóknir leysa ekki vandann.
Allan heiminn skortir eitthvað annað og meira.
Hann þarf að keppa að sameiginlegu markmiði.
Hann þarf að eiga siðferðismælikvarða, sem allir
geta viðurkennt og allir geta sameinast um.
Eins og komið er, á heimurinn um aðeins tvennt
að velja: Róttæka endurreisn siðferðisins eða farast.
Þetta gildir jafnt um Austrið sem Vestrið, um stjórn-
axvöld og einstaklinga.
Hið afgerandi hlutverk nútímamannsins er það, að
stofna til nýrrar siðmenningar, sem sameinað getur
alla kynþætti og allar stéttir um það, sem er öllu
æðra í sögu mannkynsins, það að skapa nýjan heim.
Afengismáliii erlendis
Síðastliðið vor höfðu sænsk og norsk
bindindisblöð það eftir dr. Leonard
Goldberg, hinum þekkta sænska prófes-
sor í áfengisvísindum og fræðum, að á
einum mannsaldri hafi aldur ungra á-
fengisneytenda færst niður um fimm ár.
Áður þekktist það varla að 14 ára ung-
lingar yrðu ofurölvi, segir prófessorinn,
og núverandi ástand sé „hræðilegt."
Hættan því meiri, sem unglingarnir séu
yngri, er þeir venjast áfengisneyzlunni,
en þetta er nú að verða algengt og
áberandi í stórborgunum ekki sízt, og í
skemmtanalífi.
Prófessorinn segir ennfremur, að
venjulega byrji unglingarnir á öli og
víni, sjaldan brennivíni, og þeir komist
fyrst á lagið í samkvæmis- og félagslífi.
Að gera að venju áfengislaust sam-
kvæmislíf sé því hið mikilvæga.
Skýrsla frá iðnaðarmálastofnun í
Köln, segir að ölneyzlan í Vestur-Þýzka-
landi hafi þrefaldast á 12 árum. Árið
1962 var ölneyzlan þar 110 lítrar á
mann í landinu og til viðbótar því 15
flöskur kampavíns, 2 fl. koníaks, vín-
tegundirnar hinar eru ekki nefndar.
í Svíþjóð verja menn dag hvern sex
milljónum sænskra króna til kaupa á-
fengra drykkja. Þar er brennivíns-
neyzlan hæst í heimi.
Á merkri ráðstefnu í Karlskrona fyr-
ir skömmu, um áfengis- og bindindis-
mál, flutti innanríkisráðherra Svía,
Rune Johansson, mjög athyglisvert er-
indi, gat þess m. a., að gæti þjóðin
losnað að mestu við áfengið, væri unnt
að bæta lífskjör almennings um 5 af
hundraði. Þannig lítur ráðherrann á
áfengisgróða Svía. Er þetta ekki íhug-
unarefni?
Ráðherrann sagði, að bindindishreyf-
ingin þyrfti sannarlega ekki að biðjast
neinnar afsökunar á starfsemi sinni.
Hún hafi verið og sé enn mjög mikil-
væg. Enn sé mjög áríðandi að hvetja
menn til bindindissemi, aðferðirnar geti
verið sitt á hvað, samkvæmt tíðarand-
anum. Hann minnti á hið glæsilega
kjörorð templara: Heimurinn er verk-
svið vort. Kom nokkuð inn á vandamál
framandi þjóða, nefndi t. d. Suður-
Kóreu, en þar kosta Norðurlönd sjúkra-
hús, sem er um leið fræðslustofnun. Af
25 milljónum íbúanna eru 800,000
berklasjúklingar, og helft þeirra smit-
berar. Víða er því þörf á hjálpandi
höndum, sem stjórnast af bræðralags-
hugsjóninni og friðarvilja.
Ráðherrann minnti á orð dr. Gold-
bergs um að þar sem áfengisneyzla væri
venja í landi, hlytu alltaf margir að
ánetjast henni og verða henni háðir.
Fjöldi manna fullyrti þó, að slíkt næði
ekki til þeirra, en sögðu ekki einnig hin-
ir „200,000 áfengissjúklingar í landinu
þetta hið sama,“ hafði prófessorinn
sagt. Einnig það, að mestur hluti þjóð-
arinnar drykki ekki mikið brennivín, en
tíundi hluti hennar drykkju 40 sinnum
meira en almenningur. 10 af hundraði
þjóðarinnar drykkju 85 af hundraði
brennivínsins, sem selt væri í landinu,
og drykkjufíkn flestra þessara væri svo
áköf, að hún mætti heita óstjórnleg.
Þeir sem 18 ára tækju að drekka að
staðaldri, yrðu á átta árum áfengis-
sjúklingar, fleiri ár þyrftu þeir ekki til
þess.
Margt mjög markvert er í þessu er-
indi ráðherrans.