Neisti - 05.02.1936, Blaðsíða 2

2
NEISTI
Atvinnuleysisskráningunni
sem áður hefir verið auglýst, verður haldið áfram á mor£un
(fimmtud.) kl. 1—612 á Vinnumiðlunarskrifstofunni.
Hugurinn stanzar við þá sigra,
sem náðst hafa — og maður gleðst.
Hugurinn stanzar við þá ósigra,
sem við höfum orðið að líða — og
maður hryggist. Og að lokum
stanzar hugurinn við þá reynslu,
sem starfið á liðna árinu gefur;
en um leið beínist hugsunin að
því að hve miklu leyti sú reynsla,
ásamt áður fenginni, getur orðið
grundvöllur þeirrar viðleitni, þess
starfs og þeirrar baráttu, sem heyja
verður á þessu nýbyrjaða starfsári.
Verkamannafélagið „F’róttur" á
að þessu sinni tímamót, sem fyrst
og fremst allir meðlimir félagsins
staldra við á. Þeir íhuga sitt per-
sónulega starf og þeir ihuga starf
félagsheildarinnar í þágu verkalýðs-
stéttarinnar, á árinu sem leið. —
En auk þess væri það æskilegt, að
allur sá fjöldi siglfirzkrar alþýðu,
sem ennþá stendur utan við verka-
lýðssamtökin, vildi nú á þessum
tímamctum fórna. þó ekki væri
nema einni kvöldstund, til alvar*
legrar íhugunar um það gagn, þá
tryggðu hagsmuni, sem samtaka-
máttúr verkalýðsfélaganna færir
þeim.
Mér er ekki grunlaust um, að
þeir við falslausa íhugun þess,
finni hjá sér sterka hvöt, til að
leggja sitt starf fram og treysta
þannig bæði sjálfan sig og félags-
heildina með þeim viðbótahlekk.
Hér skal nú, ef verða mætti til
þess að létta undir um þetta nauð-
synlega tímamótauppgjör hversein-
staks, rakið í stórum dráttum starf
verkamannafélagsins „þfóftur", á
árinu sem leið.
10. febrúar 1935 samþykkti fé-
lagið, eftir miklar og margvislegar
bollaleggingar, kauþtaxta sinn. Sá
kauptáxti fól í sér allverulegar
breytingar, frá þvi sém áður var.
Aðalbreytingarnar voru aamt þær,
að eftirvinna var hækkuð úr kr.
1,80 upp i kr. 2.00 og öllum aíld-
arverksmiðjum á staðnum gert að
skyldu að tryggjá. verkamönnum
sínum minnst 2ja mánaða vinnu.
12. marz er svo kauptaxtinn
auglýstur og seint í sama mánuði
náði svo félagið samningum við
Síldarverksmiðjur ríkisins hér um
greiðslu á þeim taxta, og síðar,
með einstaklingssamningum, meiri
hlunnindum (greiðsla veikinda-
daga).
4. mai skrifar Vinnuveitendafé-
lag Siglufjarðar „Prótti" Jbréf, og
sendir með tillögur sínar um kaup-
gjald fyrir árið 1935. Tillögur þess-
ar, sem sumar hafa birzt hér í
blaðinu, voru binar fáránlegustu,
enda var V. V. F. S. þá strax
svarað þvi, að félagið my.ndi
Pað er mikið vafamál, hvort
maður á nokkurn tíma að láta það
athæfi eftir sér, að virða nokkurt
atriði þeirra blaðagreina svars, sem
bornar eru uppi af persóhulegum
dylgjum og fúkýrðum, en að öðru
leyti aumkunarverðum flótta frá
því, sem um á að ræða. Pó ætla
eg i þetta skifti að víkja örfáum
orðum að „kisuþvætti" ritstjóra
Siglfirðings í seinasta blaði.
Ástæðan til þess að „þvottur“
ritstj. var hengdur út. er sú, að eg
skrifaði grein í 1. tbl. Neista um
nýju tollana, ög hrakíi þar m'eð
skýrum rökum næstum allt, sem
ihaldsmálgagnið sagði um þá 7.
des. 8.1. Eins og vera átti, hefir
þetta komið við kaunin. Og nú
skyldi fnaður ætla, úr því að ritstj.
á annað borð hleypti sér á itúfana,
að hann tæki dálítið mannlega á
móti og reynái að rétta auman
hlut blað* síns. En þ\d fer svo
fjarri, að hann minnist aðeins á
eitt atriöi greinar minnar, sem hoft-
um héfði þó verið langtum sæmra
halda sig við þá þegar auglýstan
kauptaxta sinn.
4. rnaí skrifa nokkrir verkamenn
við rikisbryggjurnar félaginu og
óska. að fá að vinna jafnt nótt og d ag
fyrir gildandi dagvibnukaup. —
Beiðninni var synjað m. a. vegna
þess að ónóg vinnutrygging var
fyrir hendi.
5. júli hefur svo Vinnuveitenda-
félag Siglufjarðar hina einstæðu
kaupdeilu sína. Og þeirri deilu
líkur svo 17. júlí með því, aðhvor-
irtveggju slaka til, og þó auðvitað
Vinnuveitendafélagið langmest, þar
sem það eitt hafði slæman mál-
stað.
Framh.
að^þegja um — eins og sýnt verð-
ur fram á — svo skrif greinarhöf.
hefði alveg getað verið 100 prc.
utan við það mál, sem ritstj. hefir
sennilega viljað láta það fjalla um,
þegar hann settist niðnr. En mann-
tetrinu er þetta ekki að öllu leyti
láandi: Hann finnúr engin ósann-
iridi i minni grein, af þeirri ein-
földu ástæðu, að þau eru ekki til.
En eitthv að verður maðurinn
að segja. Pess vegna grípur ritstj.
til þess, sem minni er vandinn, að
vaða elginn eins og málóð, móður-
sjúk kérling, urii óskyld efni, og
komá með pérsónulegar dylgjur,
sem eigá sér erigári sfáð, — aðeins
sýna h a n s eiginn innri manri.
Eina atriðið, sem ritstj. Siglfirð-
ing* minnist á viðvíkjandi gréin
minni, er um káffifollinn. Máður
skyldi nú hafa ætlað, að hánri
skyldi svona nokkurnveginn maélt
mál, en svö virðist þó ekki vera.
Eg fullyrti, að stjómarflokkámir
hefðu í fyrra lœkkað kaffi-TOLLINN
um 15 áura t>r. k£. Petta er stað-
A hundavaði.