Neisti - 04.03.1936, Blaðsíða 1

IV. árg.
Siglufirði, miðvikudaginn 4. marz 1936
6. tbl.
rr ■
i
i ,•
I..,-
Útgefandi: Jafnaðarmannafélag Siglufjarðar.
íhald og kommúnistar sam-
fylkjast gegn sameiningu
verkalýðsins.
,Próttur‘ vinnur að því að sameina
ailan Siglfirzkan verkalýð í eina stóra
samtakaheild.
Síðan samþykkt sú var gerð í
„Prótti“ að unnið yrði að því, að
koma inn í samninga við Ríkis-
verksmiðjurnar að aðrir fengju þar
ekki vinnu en þeir, sem væru með-
limir í verkalýðsfélagi innan Al-
þýðusambands íslands, hefir harma-
kvein mikið kveðið víð hjá „sam-
fylkingu" íhalds og kommúnista
hér í bænum.
í svonefndu Verkamannafélagi
Siglufjarðar hafa kommar haldið
hvern fundinn eftir annan til þess,
að ræða um og mótmæla þessu
„ofbeldi“, sem þeir svo kalla, og
þeim til hjálpar sendir svo eirm af
„virðulegustu" !! borgurum þessa
bæjar, bullgrein mikla, fulla af
hugsanavillum, til birtingar í Sigl-
firðingi, blaðsnepli samfylkingar-
innar.
Grein þessa „mest metna borg-
ara“ !! ber yfirskriftina „Er at-
vinnukúgun í aðsigi?“ og það eina
sem nokkurt vit er í, er það sem
hann er ekki höfundur að sjálfur,
sem sé dæmisagan, en henni verð-
ur ekki snúið upp á alþýðusamtök-
in í landinu, heldur flokk burgeisa
og stóreignamanna, atvinnurekend-
anna sem skreyta sig með sjálf-
stæðisnafninu.
Til hvers er grein þessi skrifuð?
Hún er skrifuð í anda úlfsins, en
í æðinu gætir manngarmurinn þess
ekki nógu vel að hylja sig, svo
eyrun sjást undan sauðargærunni.
Á síðustu öld voru aum kjör,
sem íslenzkur verkalýður hafði við
að búa. Húsnæðið voru niðurfallnir
torfkofar, kaldir og blautir. því að
eldsneyii var ekkert til þess að hita
upp með. Fæðið var kjarnlítið og
öbrotið, hlífðarföt engin við sóða-
lega vinnu, vinnutimi algengastur
16—18 klst. á sólarhring við þræl-
dómsvinnu og fyrir það sultarlaun.
Verkamennirnir voru ánauðugir
þrælar embættis- og auðmanna.
Hingað bárust óljósar sagnir um
verkamannasamtök úti í löndum,
en verkamennirnir íslenzku voru
orðnir sljóir af margra alda kúgun
og þrældómi, svo það er fyrst um
1896 að nokkrir áhugasamir og
framsýnir menn brjótast undan
kúguninni og mynda með sérverka'
mannafélag, sem hafði það mark-
mið, að bæta kjör og aðbúnað
verkafólksins.
Ressir menn völdu sér herópið:
Samtaka sigrum við!
Atvinnurekendur óttuðust þessi
samtök verkamannanna og beittu
hinum svívirðilegustu vopnum til
að drepa þau, og vopnin voru að-
allega þau, að útiloka þá frá vinnu,
sem í verkalýðsfélagi voru-
En samtök verkamannanna sigr-
uðu og nú er svo komið eftir 40
ára starf, að um 13 þús. menn og
konur eru með í samtökum, sem
vinna að bættum kjörum tyrir fólk-
ið, heimta rétt og frelsi til handa
alþýðu þessa lands:
Vegna þess ofbeldis, sem at«
vinnurekendur sýndu við úthlutun
vinnu, og þeirrar tilhneigingar úlfs-
ins að tæla, ineð því að lofa þeim
verkamönnum gulli og grænum
skógum, sem vildu vera fyrir utan
verkalýðssamtökin, og þar með
vinna á móti sínum og sinnar
stéttar hagsmunum, hafa verkalýðs-
félögin þurft að pína atvinnurek-
endur inn á samninga um að þeir
tækju ekki aðra til vinnu en þá,
serrf væru félagsbundnir innan al-
þýðusamtakanna, Petta hefir verið
gert á þeim stöðum, sem verkalýðs*
félagsskapurinn er sterkastur. í
Reykjavík, Hafnarfirði, Akranesi,
ísafirði, Blönduós, Hvammstanga
og víðar og víðar er þetta ákvæði
fastbundið.
Verkamenn verða að gera sér
ljóst, að meðan verkalýðsfélögin
veíta meðlimum ’sínum engin for-
réttindi fram yfir þá sem ófélags-
bundnir eru, þá eru sanitökin
einkis nýt, eða að minnsta kosti
ná ekki tilætluðum árangri.
Atvinnurekendur þessa árs eru
alveg sama sinnis, eins og atvinnu-
rekendur voru fyrir 30—40 árum.
Ennþá tíðkast það, og ekki hvað
minnst hér í Siglufirði, að þeir
verðlauni þá, sem fyrir utan sam-
tökin standa. með því að Iáta þá
sitja fyrir vinnu, en láta þá félags-
bundnu sitja á hakanum.