Neisti - 08.04.1936, Blaðsíða 1

Útgefandi: Jafnaðarmannafélag Siglufjarðar.
IV. árg.
Siglufirði, miðvikudaginn 8. apríl 1936
11. tbl.
SOPHUS A. BLÖNDAL
— ÖRFA KVEÐJUORÐ. —
Síðastliðinn mánudag var jarð-
settur Sophus A. Blöndal, ræðis-
maður og skrifstofustjóri. Munu
allir þeir, er nokkuð til hans þekktu,
það vilja mæla, að með honum sé
til moldar hniginn einn mætasti og
allra vinsælasti borgari þessa bæjar.
Pegar fregnin um andlát Blöndals
barst um bæinn 22. marz, setti
marga hljóða. Pessi maður hafði
með framkomu sinni vakið al-
menna aðdáun og virðingu, og í
því ríkara mæli, sem menn stóðu
honum nær.
Pað er ekki meining mín með
línum þessum, að rekja æfiferil
Sophusar Blöndal, þótt hann sé
mjög fjölþættur og í alla staði hinn
merkilegasti. Pað hefir verið gert all
ítarlega í Einherja og Siglfirðing.
Vísa ég til þeirra blaða í því efni.
En mig langar til að minnast lítil-
lega þess manns, sem eg tel mig
eiga mikið gott upp að unna.
Eg þekkti Blöndal heitinn aðeins
skamma stund. Samt munu minn-
ingarnar um samverustundir okkar
verða mér ógleymanlegar og kær-
ar alla æfi. Hann átti í ríkum mæli
þann „heita blæ, sem til hjartans
nær“, og var því óvenjulega að-
laðandi maður. Pað var eins og
hann andaði frá sér góðum áhrif-
um. Slíkir menn eru mikils virði.
Peir gera umhverfi sitt hlýtt og
bjart og snerta strengi, sem annars
sjaldan óma.
Pótt ég ávalt muni Blöndal heit-
Soþhus A. Blöndal.
inn sem góðan húsbónda og sér-
lega kæran samstarfsmann, er hann
mér þö minnisstæðastur sem fé/agi,
Eg get ekki hugsað mér nokkurn,
sem komist hafi í kynni við Blöndal
án þess að unna honum. „Hann
átti svo margt, er óskum vér, að
innst váeri í hjartans leynum".
Patr munu mér aldrei úr minni
líða stundirnar, er við Blöndal sát-
um einir og ræddum ýms hugðar-
efni. Pá fann eg bezt yfir hvílík-
um yl hann bjó. Hugarhlýju hans
fá ekki orð lýst. — En mér finnst
þetta erindi komast nokkuð nálægt
því, sem eg vildi segja:
„Tamt var honum hljómsine listamál,
löngun hans um ljóssins heima dreymdi,
ljúft med óm írá hjartadjúpi streymdi
ailt, sem fann hin svanablíða sál“.
Pað leyndi sér ekki, að „hugar-
stefnan var til ljóssins landa, lýsti
það sér jafnt í orði og gjörð“.
Eg á bágt með að sætta mig við
fráfall Blöndals. Von mín var sú,
að vér mættum njóta hans lengur.
En — nú er það skeð sem orðið
er. „Að hryggjast og gleðjast hér
um fáa daga, að heilsast og kveðj-
ast — það er lífsins saga“. — Eftir
lifir minningin ein. Sophus Blöndal
er ódauðlegur í hugum allra þeirra,
er hann náði að verma. í gegn um
bros hans, handtak og hlýleg vin*
arorð fundum vér yl hjarta hans.
Vér munum hinn tilfinningaríka
mann og góða dreng, er var svo
hárfínn og viðkvæmur, að margt
það, sem fer framhjá öilum þorra
manna, gat sært hann og hryggt,
hann sem sá líka hið fagra og góða
i fleiru en flestir aðrir og gladdist
af því.
Kæri Blöndal! Um leið og ég
þakka þér hugðnæma viðkynningu,
votta ég þeim, sem þú unnir mest,
— konu þinni og dætrum — hjart-
ans samúð mína. Svo kveð ég þig
í hinzta sinn og árna þér allra
heilla i hinum nj^ju heimkynnum
þínum. — Og ég kemst ekki hjá
því að segja að lokum:
„Ó, að við marga ætlum líka þér,
hve yrði heimur miklu hlýrri og betri.
Baldvin P. Kristjdnsson.