Neisti - 28.04.1936, Blaðsíða 1
Útgefandi: Jafnaðarmannafélag Siglufjarðar.
IV. árg.
Siglufirði, þriðjudaginn 28. apríl 1936
13. tbl.
Stofnfundurinn og
Pað verður að teljast hraustlega
gert af Kristjáni Kjartanssyni að
vaða fram á ritvöliinn í síðasta Ein-
herja, til þess að ratða um hinn
fræga stofnfund Félags verksmiðju-
manna, svo hraklega útreið sem
hann fékk á umræddum fundi, þar
sem fundarmenn samþykktu fyllsta
vantraust á þeim mönnum sem að
fundarboðuninni stóðu með öllum
greiddum atkvæðum gegn 2.
Grein Kristjáns Kjai;tanssonar fyr-
verandi hótelstjóra, er 'ákaflega keim-
tík framsöguræðu hans á stofnfund-
inum, en hún var undarlegt sam-
bland af ósannindum, mótsögnum
og vitleysum, samansoðið í hinn
skringilegasta hugsanagraut, og, þó
að eg viti, að hvorki verksmiðju-
menn né aðrir taka mark á þvaðri
hans þó það komi á pienti, ætla
eg þó að reka helstu fjarstæðurnar
ofan í hann í annað sinn.
Ut af ummælum Kristjáns um að
eg hafi ekki haft tillögurétt á fund-
inum birti eg hér með yfirlýsingu
fundarstjóra og fundarritara.
. YFIRLÝSING.
Vegna rangrar frásagnar Kristjáns
Kjartanssonar i 6. tbl. Einherja þ.á.
um fund þann sem hann gekkst
fyrir að haldinn yrði til þess að
stofna félag verksmiðjumanna, skal
það tekið fram, að Jón Jóhannsson
hafði þar bæði tillögurétt og mál-
frelsi samkvæmt fundarboðinu og
tillaga sú sem hann flutti á fund-
inum, var borin upp samkv.-venju'
legum fundarsköpum og samþykkt.
Fundarstjóri Guðjón Þórarinsson.
Fundarritari Guðl. Sigurðsson.
Til viðbótar má geta þew, að
þegar eg kom á fundinn var Kristj-
án við dyrnar og hleypti hann mér
orðalaust inn, svo sem öðrum verk-
smiðjumönnum. Fegar eg svo að
lokinni framsöguræðu hans, bað um
orðið, mótmælti hann því á þeim
forsendum, að eg væri verkstjóri,
en hvorki fundarstj. eða fundarmenn
tóku slík mótmæli til greina.
Mun mönnum hafa þótt mótmæli
þessi koma úr hörðustu átt, þar sem
Kristján er helzt af því kunnur, að
hSnn var um eitt skeið hótelstjóri
á hinu velþekkta greiðasöluhúsi,
„Café Brúarfoss“ og einnig af því,
að hann var um tíma verzlunar-
stjóri hjá Sören Goos og einnig
mun nann hafa verið við „fínni“
störf á þeim stöðum.
í framsöguræðu sinni á stofn-
fundinum sagði Kristján, að aðal-
ástæðan til félagsstofnunarinnar væri
yfirgangur Alþýðuflokksmanna, sér-
staklega í sambandi við vinnumiðl-
unarskrifstofuna!!! og sú óþolandi
skoðanakúgun sem ríkti í verkam.fél.
„Próttur" og Alþýðusambandinu,
nokkru seinna sagði hann þó. að
hann hefði hugsað sér að félagið
gengi í Alþýðusambandið eða
„Prótt“.
Kristján þykist enn ekki skilja af-
stöðu Álþýðufl.manna til þessa
máls, og verð eg því að reyna að
koma honum í skilning um það:
Við erum mótfallnir að stofnað sé
verksmiðjumannafélag, þar sem
þegar er til á staðnum félag, sem
setur taxta um verksmiðjuvinnu og
samningar eru í gildi þar um.
Við lítum svo á, að slíkt félag
yrði aðeins sprengifélag og allsekki
hliðstætt félagi verksmiðjufólks í
Rvík. Kristjáni var rækilega á það
bent á fundinum, að þótt honum
hefði tekist að stofna einhverja
félagsmynd, þá hefði hann engan
kraft til þess að koma fram hærri
taxta, en þeim sem nú gildir. Fað
eina sem slíkt félag gat gért, var
að koma með undirboð í þeim til-
gangi að verða samningsaðili.
Petta vænti eg að allir hafi skilið
aðrir en þá ef vera skyldi Kr.
Kjartansson og þá jafnframt þaðáð
félagsstofnun slik sem þessi, hlaut
að hafa í för með sér ófrið en ekki
frið, enda er sá friður sem byggist
á undirlægjuhætti verkamannanna
verri en ófriður sem hlýtst af rétt-
mætum kröfum þeirra.
Kristján segir að viðbúið sé „að
pólitík muni fyr eða síðar sundra
verkam.fél. „Próttur", en sjálfur
hóf hann framsöguræðu sína með
skömmum urn pólitíska andstæð-
inga sína, sem hann þó gafst alveg
upp við að færa nokkur rök fyrir.
Hversu heppilegur stjórnandi
mundi hann ekki vera í ópólitísku
fagfélagi?!!
Pað er alrangt að fundinum í
Brúarfoss hafi verið hleypt upp,
hann fór fram samlcv. venjulegum
fundarreglum og greiddu þeir einir
atkvæði sem til þess höfðu ótvíræð-
an rétt samkv. fundarboðinu. Tveir
valinkunnir sæmdarmenn voru út-
nefndir af Kristjáni sem dyraverðir.
Pað eina sem út af bar, var þeg-
ar Kristján í fundarlok, ruddist að
borði fundarritara, hrifsaði til sín
fundargerðina og reif hana í tætlur
svo sem áður hefir verið frá skýrt.
Eg nenni nú ekki að tína upp
fleira, enda er málflutningur og
málstaður Kristjáns svo aumur, að
tæplega er svaravert, og hefi eg