Neisti - 12.05.1936, Blaðsíða 2

2
NEISTI
nokkru tilnefndir af ríkisstjórn. í
stað þess að áður var fiskverzlun
starfrækt sem einkamál. Pess verð-
ur þó að geta að íhaldsmenn hafa
reynt að nota aðstöðu aína innan
þessa félagsskapar eftir fremsta
megni til þess að sporna við við-
leitni Fiskimálanefndar til leitunar
nýrra markaða o.fl., jafnframt því
sem þeir sjálfir hafa sofið sínum
gamla íhaldssvefni og ekkert viljað
aðhafast til björgunar þeim atvinnu-
vegi sem að réttu má nefna fjör-
egg þjóðarinnar.
Pegar gamla sölusamlagið stóð
og 5 menn réðu alveg yfir
því, höfðu þeir engar sendi-
ferðir nema til Miðjarðarhafsland-
annaog til engra nýrra landa nema
hvað núverandi skrifstofustjóri Fiski-
málanefndar fór eitt sinn til suður-
strandar Miðjarðarhafsins og fékk
þar nokkra sölu, Hinsvegar voru
framkvæmdarstjórarnir alltafáferða-
lagi til gömlu markaðslandanna,
sér til skemmtunar og heilsubótar,
en nýjar leiðir datt þeim aldrei í
hug að reyna.
Pegar HéBinn Valdimarsson í
byrjun Júlímán. «.l. tók sæti í itjorn
S. í. F. hóf hann þegar máls á því
að nauðsyn væri að leyta nýrra
markaða og sölu fyrir salttisk og 4.
júlí kom Jón Árnason með tillögu
um að feja framkvæmkarstjórunum
að framkvæma söluumleitanir í
Ameríku, Englandi ogvíðar. Fram-
kvæmdastjórarnir gerðu ekkert og
var málið þá rætt í Fiskimálanefnd
og talið nauðsynlegt að nefndin
réðist í að senda mann eða menn
til Suður- og Norður-Ameríku í
þessu skyni og þá um leið að leita
markaðs fyrir freðfisk og harðfisk.
S. í. F. var skýrt frá þessu og kom
þá Magnús Sigurðsson með tillögu
15. ág. um að senda mann til Suð-
ur-Ameríku og Cuba og var sú
tillaga samþykkt. En framkvæmda-
stjóruni S. í F. þótti nú nóg að-
gert í bili og höfðust ekkert að í
málinu fyr en.eftir mánuð og ekki
fyr en Fiskimálanefnd hafði til-
kynnt að ef ekki yrði þá þegar að-
hafst í málinu myndi hún senda
mann sjálf í þenna leiðangur. Hefir
það sýnt sig að Sjálfstæðismennirn-
ir, íhaldið, í stjórn . S. í. F. hafa
verið og eru á móti öllu samstarfi
við fiskimálanefnd. Maöurinn sem
sendur var til N .-Ameríku frá S.Í.F.
Kristján Einarsson, og sem jafnframt
álti að leita markaða fyrir freðfisk,
flýtti för sinni evo sem mest liann
mátti (!!) og var allur undirbún-
ingur freðfisksölunnar ófyrirgefan-
legt flaustursverk, og meðal annars
gefnar rangar upplýsingar um um-
búnað fiskjarins o. fl.
Á þinginu 1.934 voru «ett lög um
síldarútvegsnefnd, útflutning á síld,
hagnýtingu markaða o. fl. og þar
með lagður vryggur skipulagsgrund-
völlur undir þennan stórmerka at-
vinnuveg.
Pá voru einnig á þingi 1934 sett
lög um fiskimatsstjóra, og voru að-
alástæðurnar til þess ískyggilegar
kvartanir frá markaðslöndunum um
undirvigt og miður góða verkun.
Var augljóst að þessu þurfti að
kippa í lag.
Loks hefir verið breytt stórlega
lögunum um rekstur Síldarverk-
smiðja ríkisins og keyptar 2 verk-
smiðjur í tíð núverandi stjórnar og
lokið við að byggja verksmiðju þá
er var í smíðum. Hefir verð hrá-
síldar hækkað stórlega og góðar
vonir um að bræðslusíld hækki í
sumar, (fersksíld til söltunar þegar
hækkað í kr. 7,50 grófsöltuð tunna
og önnur hækkun hlutfallsleg miðað
við aðrar verkunaraðferðir).
Ritstjóri Siglfirðings segir í grein
sinni að Socialistar (!!) (hann gleym-
ir því víst sá góði maður að Socia-
listar eiga aðeins 1 ráðherra af 3)
hafi lagt sjáfarútveginn í rústir með
háspenntum tollum á öllum útgerð-
arvörum og hækkuðum útflutnings-
gjöldum. Eg veit ekki hvort rit-
stjórinn heldur þessufram affáfræði
eða að tilhneiging hans og ást á
lýginni er orðið að svo rótgrónum
vana að hann ekki veit sjálfur hve-
nær hann segir satt og hvenær
ekki.
Núverandi ríkisstjórn og þá um
leið Socialistar, hefir einmitt lækkað,
en ekki hækkað tolla og útflutnings•
gjald. Má þar til nefna lækkun
síldarútflutningsgjaldsíns úr I kr. á
tunnu niður í l^- prc. eins og af
öðrum sjáfarafurðum. Pá hafa
stjórnarflokkarnir afnumið hið íll*
ræmda 6 prc. gjald af saltfiskinum.
Ritstjórinn reynir heldur ekki til að
nefna eitt einasta dæmi vaðli sínum
til iönnunar. Hann veit það sjálf-
ur að það er ekki til. Hann fer
hér með rakalaus ósannindi sem
hljóta að gera hann að minni manni
í augum allra góðra manna.
Alþýðuflokkurinn lofaði því fyrir
kosningarnar (6. gr.) „að vinna að
auknum markaði fyr;r afurðir sjáf-
arútvegsmanna og bænda, meðal
annars með aukinni vöruvöndun
og margbreyttri vinnslu afurðanna,
svo og með því að skipuleggja af-
urðasöluna“.
Pað hefir verið sýnt fram á það
hér að framan að þetta hefir verið,
gert og það verður haldið áfram
ótrautt á þeirri braut af Alþýðu-
flokknum, að vinna til heilla og
hagsbóta fyrir hið vinnandi fólk til
sjáfar og sveita.
Framh.
Játningin.
Hinn 7. þ. m. birtist í Einherja
grein eftir Kristján Kjartansson.
Telur hann sig þar vera að svara
Jóni Sigurðssyni, og verður sá hluti
greinarinnar að biða heimkomu
Jóns. Að þessi grein Kristjáns er
'hér gerð að umtalsefni, byggist á
því, að hann gerir þar grein fyrir
því, hversvegna Framsóknarmenn
hér hafi, með aðstoð Sjálfstæðis-
manna, svift Guðberg Kristinsson
atvinnu sinni við Vinnumiðlunar-
skrifstofuna. Minnist hann í því
sambandi á Alþýðu- og Framsókn-
arflokkinn, og segir meðal annars:
„Pegar þessir flokkar mynd-
uðú stjóm 1934, var garður
samningur milli þeirra um
samvinnu í landsmálum. Pessi
samningur hefir verið rofinn
af fulltrúum Alþýðuflokksins i
stjórn Síldarverksmiðja Ríkis-
ins og á Jón erindreki sinn
drjúga þátt í því. Hann ætti
því manna sízt að ræða um
samningsrof milli flokka. Pað
hefði verið óverjandi ráðstöfun
af Framsóknarflokknum hér,
að setja nokkurn fylgismann
samningsrofa málefnasátt-
málans sem skrifstofustjóra
við Vinnumiðlunarskrifstofuna,
þótt ekkert annað hefði komið
upp á daginn en þau samn-
ingsrof“.
Petia er mjög athyglisverð yfir-
lýsing.
Pegar þess er gætt, að höfundur
þessara ummæla er í stjórn Fram-
sóknarfélagsins og formaður sama
félags er ritstjóri blaðs þess, sem