Neisti - 19.05.1936, Blaðsíða 1
Útgefandi: Jafnaðarmannafélag Siglufjarðar.
IV. árg.
Siglufirði, þriðjudaginn 19. maí 1936
17. tbl.
»
Avextir socialismans.
Framh.
III.
Landbúnaðurinn.
Alþýðuflokkurinn hefir frá önd-
verðu gert sitt til hjálpar og við-
reisnar smábænda og smáframleið-
enda í landinu. Heíir hann alla-
jafna sýnt fram á hvilík höíuð-
nauðsyn það er fyrir alþýðu sjáfar
og sveita að hafa sem nánasta sam-
vinnu. íhaldsmennirnir, sem hafa
verið að skreyta sig með orðatil-
tækjum eins og „stétt með stétt"
hafa aftur á móti gert allt sem þeir
hafa orkað til þess að vekja úlfúð
og sundrung milli þessara tveggja
aðila. Alþýðuflokkurin'n hefir bent
á það, að með hækkuðu kaupgjaldi
verkamanna í kaupstöðum og sjáf-
arþorpum vex kaupgeta verkalýð9-
ins á afurðum bænda. Meiri kaup-
geta verkalýðsins þýðir aukna sölu
og hækkað verð landbúnaðarafurða,
en verð þeirra er kaup bóndans
sem að framleiðslunni starfar. Er
það því auðskiljanlegt hverjum sem
vill skilja það, að aukin velmegun
verkamanna og kvenna í sjáfarþorp-
um og kaupstöðum, hlýtur að leiða
tii velmegunar bænda, leiða til
aukinnar sölu og hækkaðs verðs á
afurðum þeirra. Pað er líka viður-
kennt nú, að innanlandsmarkaður
landbúnaðarafurða vorra er sá besti
og tryggasti. og verðið það hæsta
sem íslenzkir bændur fá fyrir fram-
leiðslu sína.
íhaidsmenn, 9em nú kalla sig
Sjálfstæðismenn hafa sí og æ klifað
á því að hækkað kaupgjald til
verkamanna í kaupstöðum og kaup-
túnum — og þar með aukin kaup-
geta almennings á landbúnaðaraf-
urðum — væri stórhættulegt fyrir
íslenzka bændur og smáframleið-
endur. Bændur og smáframleið-
endur hafa fyrir löngu séð í gegn-
um þenna biekkingarvef 'háldsins,
og hafa og eru sem óðast að taka
í útrétta bróðurhönd Alþýðuflokks-
manna í bæjum og kauptúnum
landsins, til aukins samstart's í full-
um skilningi á því að samstarf en
ekki sundrung er og verður á ó-
komnum tímum til blessunar fyrir
alþýðu landsins. Peir skilja það,
að einungis með samvinnu alþýð’
unnar í landinu, og bættri afkomu
fólksins við sjáfarsíðuna, fæst eðli-
legur og heilbrigður grundvöllur
fyrir bættri fjárhagslegri afkomu
bænda og smáframleiðenda. Um-
hyggja íhaldsins nær helaur ekki
til smábændanna sem sjálfir lifa á
framleiðslu sinni, heldur aðeins og
eingöngu til stórbændanna og stór-
búareksturs, sem rekinn er eingöngu
með aðkeyptu vinnuafli, en eigand-
inn lifir luxuslífi í höfuðstaðnum og
kemur hvergi nærri.
Með lögum um „sölu og með-
ferð mjólkur og rjóma o.fl.“ og um
„sölu og meðferð sláturfjárafurða“
var lagður faslur skipulagsbundinn
grundvöllur fyrir „samvinnu milli
sveitabænda og verkafólks í kaup-
stöðum um skipulagningu á sölu
landbúnarafurða innanlands," (sbr.
6. gr. starfskrá Alþ.fl.) íhaldið,
Sjálfstæðisflokkurinn, hefir frá byrj-
un barist gegn þessuin lagasetning-
um og torveldað framkvæmd lag-
anna af fremsta megni. Má þar
til nefna hið landsfræga mjólkur-
verkfall íhaldsmanna í Reykjavík,
predikun þeirra um grænmetisát,
skaðlega kjötneyzlu o.fl. Utkoman
hefir nú samt sem áður orðið sú
að þrátt fyrir allt andóf íhaldsins,
hefir tekist að lækka mjólkurlíterinn
um 2 aura til neytenda, en fram-
leiðendur þó fengið 2 — 4 aura
hækkun á hvern líter. Árangur
laganna um sláturfjárafurðir hefir
einnig orðið sá, að bændur hafa
fengið hundruðum þúsunda hærra
verð fyrir afurðir sínar nú en áður
fyrir atbeina stjórnarinnar, en jafn-
framt hefir þess verið gætt að sú
hækkun kæmi eigi niður á neytend-
um nema að' örlitlu leyti, en er að
mestu tekin af óþörfum milliliða-
gróða.
IV.
Iðnaðurinn.
Pó að allur umræddur greinar-
flokkur í Siglfirðingi sé ómerkilegur
vaðall, samansettur af fáfræði rit-
stjórans og auðsærri tilhneiging
hans til lyga og blekkinga, ber þó
enginn kafli greinarinnar jafn aug-
ljÓ9an vott um fáfræði mannsins
eða þá vísvitandi ósannindi, eins
og sá með ofangreindri fyrirsögn.
Eins og öllum er ljóst hefir á
seinustu árum hafist áköf innilokun-
arstefna meðal stóiþjóðanna, og
hver reynt að fullnægja þörfum
síns lands bæði með neyzluvörur
og aðrar vörur. Eins og nærii má
geta kont þetta afar hart niður á
oss Islendingum, sem aðeins höfð-
um einhæfa markaðsvöru, neyzlu-
vöru, að bjóða. Kom þetta því
harðara niður á oss, þar sem vér
einnig þurfum að kaupa að allar
okkar nauðsynjar bæði til fatar og
matar. Viðskifti vor höfðu líka áð-
ur verið á þann veg að við keypt-