Neisti - 03.06.1936, Blaðsíða 2

2
NEISTI
Avextir socialismans.
bramh.
VI.
Hinn nýji atvinnuvegur.
ViðAlþýðuflokksmenn erum orðn-
ir því svo vanir að heyra málgögn
Sjálfstæðisflokksine gala um „bein“
og „bitlinga” að okkur dettur ekki
í hug að kippa okkur upp við það
þó að málpípa flokksins hér á
Siglufirði kyrji þann óð. Pað er
þó einkennandi við þenna sem
annan málflutning ílls málstaðar
að engin dæmi eru nefnd um „bitl-
ingaaustur" núverandi stjórnar, eng-
in rök reynt að færa fyrir þeim full-
yrðingum og aðdróttunum semfram-
sett eru — sem heldur ekki er von
þar 8em engin til eru. Pegar ein-
hver Alþýðuflokksmaður fær at-
vinnu, sama hver hún er, þá heitir
það á máli Sjálfstæðisflokksins
„bitlingur". Sé einhver Alþýðu-
flokksmaður skipaður í trúnaðar-
stöðu eða starf, þá heitir það á
máli Sjálfstæðisflokksins „bein“.
Að elta ólar við slík skrif væri óðs
manns æði, Myndi það vera efni
í heila bók að hrekja allar þær
staðleysur sem frá þeim hafa komið
í því efni.
Aftur á móti heyrist það aldrei
nefnt á nafn, að sé ejálfstæðismað-
ur skipaður eða kosinn í opinbera
nefnd eða stjórn einhvers fyrirtækis
í „Brautinni“, blaði kommúnista
hér i bæ birtist grein þarsemtalað
er um að togaraútgerð frá Siglufirði,
sé lífsskilyrði fyrir a!lt verkafólk.
Eg get ekki látið hjá líða, að
skýra frá því, að það gladdi mig
mikið þegar eg sá þessa yfirskrift
og komst þá að raun um að sjón
þeirra er að skýrast.
Pað gladdi mig að þeir skuli sjá
og viðurkenna, að þetta og fleiri
mál sem Alþýðuflokkurinn hefir
komið fram með og barist fyrir,
séu hin réttu til hagsbóta fyrir vinn-
andi fólk, og vænti eg þess, að
þeir ljái þessu máli góðan stuðning
til sigursællar lausnar.
þess opinbera að það sé „bitlingur"
eða „bein“. Pað heitir ekki bitl-
ingur á þeirra máli, að Sveinn
Benediktsson og Jón Pórðarson voru
kjörnir i stjórn Síldarverksmiðja
ríkisins, en þegar Alþýðuflokks-
mennirnir Páll Porbjörnsson og
Jón Sigurðsson voru kjörnir til sama
starfa, þá var það „bitlingur“. Pað
hét ekki „bein“ á máli Sjálfstæðis-
flokksins, þegar Sig. Kristjánsson og
J. Arnesen voru kosnir í Síldarút-
vegsnefnd, en þcgar Alþýðuflokks-
mennirnir Finnur Jónsson og Oskar
Jónsson voru kosnir í sömu nefnd,
þá var það pólitískt „bein”. Svona
mætti lengi telja. Pessi tvö dæmi
eru aðeins sýnd til þess að benda
á hinn óheiðarlega málflutning þess-
ara manna og hina sterku tilhnéig-
ingu þeirra til blekkinga og lyga.
Við kosningu nefnda og skipun
til opinberra starfa hefir þess alltaf
verið gætt af núverandi stjórn að
velja til þess hina hæfustu menn
og reglumenn. Regla Sjálfstæðis-
flokksins hefir aftur á móti alltaf
verið sú, og er sú, að skipa kosn-
ingasmala sína og óreglumenn í
þær stöður og störf er þeir hafa
yfir að ráða. Má i þvi sambandi
benda á starfsmannaveitingar þeirra
I Reykjavíkurbæ, og ekki síst hér
á Siglufirði, þar sem þeir með til-
styrk hægri arms Framsóknarflokks-
ins hafa troðið 3 viðurkenndum
óreglumönnum Sjálfstæðisflokksins
í embætti hjá bænum og embætti
er bæjarstjórn hefir yfir að ráða.
VII.
Verzlunin.
Eins og áður hefir verið bent á,
hefir á seinustu árum hafist inni-
lokunarstefna meðal stórþjóðanna
og krafan um jafnaðarviðskifti (þ.e.
jafn mikið keypt af einni þjóð og
henni er selt fyrir) meðal þjóðanna
orðið æ háværari. Ollum sem til
þekkja og fylgst hafa með opinber-
um málum hin síðari ár er það
kunnugt að utanríkisverzlun vorri
var þannig háttað að við keyptum
lítið sem ekkert af þeim þjóðum
sem mest keyptu af oss, og að það
sem við keyptum var mest keypt
gegnum danska og enska milliliði
svo að á hagskýrslum þeirra þjóða,
sem raunverulega var keypt af,
koma þau viðskifti ekki fram. (Spánn.
Ítalía, Portugal), Pær þjóðir sem
við keyptum mest af, keyptu aftur
á móti lífið sem ekkert af oss (Dan-
mörk, Noregur Bretland). Fyrver-
andi ríkisstjórn átti að vera orðið
ljóst, að við svo búið mátti ekki
standa, ef að markaðir okkar ættu
ekki að líða undir lok eða að
minnsta kosti að skerðast stórkost-
lega. Fyrverandi fjármálaráðherra,
Ásgeir Ásgeirsson hafði líka gert
tilraun til þess að kippa þessu í lag.
Petta var þó tekið lausatökum og
má vera að hinir ráðherrarnir hafi
átt sinn þátt í því. Pað er a.
m. k. vitað að þeir báðir hafa
reynst svarnir féndur allra skyn-
samlegra ráðstafana, er núverandi
ríkisstjórn hefir gert til þess að
kippa þessu í lag. Núverandi rík-
isstjórn sá að hér þurfti skjótrar úr-
lausnar við og með endurskipan
gjaldeyrisverzlunarinnar var mál
þetta tekið föstum tökum og hefir
síðan verið unnið að því með elju
og dugnaði að koma skipulagi á
þessi mál. Verzlunarviðskiftum vor-
um befir verið, svo sem unnt er,
beint til þeirra Ianda, sem mest af
okkur kaupa. Með þessu móti hefir
fengist mun betri markaður fyrir
afurðir vorar en ella, og er það
einn þáttur í starfi núverandi ríkis-
stjórnar, til bóta þ irmungará-
standi setn nú ríkir í .. nnumálurn
vorum. Á árinu 1935 — eina
heila árinu sem núverandi ríkisstjórn
hefir farið með völd — hefirtekist
að bæta verzlunarjöfnuðinn um 5—6
miljónir króna, er það afar stórt
spor í rétta átt þó að mikið vanti
til þess að vel sé.
Pessi árangur hefir orðið hinn
mesti þyrnir í augum Sjálfstæðis-
manna og hefir það gengið svo
langt að formaður Sjálfstæðisflokks-
ins Olafur Thors, sem jafnframt er
frarnkvæmdarstjóri Kveldúlfs, hefir
látið féiag sitt binda 6 af togurum
félagsins við hafnargarðinn [í Reykja-
vik, í mokafla, til þess eins að því
er séð verður, að auka atvintiuleysið
og svifta bjóðina þeim xjaldeyri, sem
hún hejði fengið fyrir afla þann er
togararnir ella hefðu veitt. Slíkt
ábyrgðarleysi í stjórn eins stærsta
atvinnufyrirtækis landsmanna er
hvortveggja í senri bæði stórkost-
lega vítavert og strákslegt. Kröfur
hins vinnandi fólks hljóta að v e r ð a
þær og þær einar að slíkir
menn verðt sviftir þeim völdum er