Neisti - 22.07.1936, Page 1
Utgefandi: Jafnaðarmannafélag Siélufjarðar.
IV. árg. Siglufirði, miðvikudaginn 22. júli 1936 26. tbl.
—— — 1 — — nautur Fiskimálanefndar í niður-
Merkileg nýjun
Fvrsta rækjuverksmiðja landsins tekur
til starfa. Rækjur fást nú i flestum
verzlunum á Siglufirði.
Fátt er svo með öllu illt. að
ekki boði nokkuð gott," segir gam-
all málsháttur. Pótt við lifum a
tímum vandræða og kreppu, ma
segja að ei ftðleikarnir hafiáttnokí-
urn þátt í því að opna augu okkar
íslendinga fyrir nýjum mögule.kum
á sviði atvinnulífsins. Iðnað. hefir
fleygtfram síðustu árin og ber hann
gleggst merki um vaxand. viðle.tn.
í þá átt, að við getum búið að okk-
ar eigin framleiðslu. Pá getum við
nefnt nskherzíuna og karfavinnsluna
sero merk spor á nýjum leiðum.
Fleira mætti telja, en hér verður
aðeins vikið að nýjasta árangri hug-
kvæmni á sviði atvinnulífsins.
Rækjuveiðar hafa aldrei verið
stundaðar hér á landi fyrr en á 8.1.
hauati, að tveir Norðmenn busett.r
á ísafirði, hófust handa og þa þeg-
ar með góðum árangri. Telja verð-
ur framtaksemi þessara tveggja
manna eiga eigi frumþáttinn í stofn-
un Rækjuverksmiðju Isaíjarðar,
enda þótt bæjarstjórnin hafi sýnt
mikinn dugnað ög skilnmg, og ei
brautryðjendastarf þeirra þvi 1 íyllsta
máta mjög þakkarvert.
Rækjuverksmiðjan tók til starfa
26 f m. í henni vinna yfir 40
manns. Par af eru 35 ungar og
laglegar stúlkur, sem hvítklæddar
frá hvirfli til ilja inna störf sín af
hendi x hinum björtu og hreinlegu
húsakynnum verksmiðjunnar.
Til þess að gefafólki nokkra hug-
mynd um meðferð rækjanna í verk-
smiðjunni, skal hér sagt nokkuð til
skýringar.
Fyrst eru rækjurnar. eins og þær
koma úr sjónum, soðnar í stórum
pottum. Eftir nokkra suou eru þær
bornar inn til stúlknanna sem
„pilla", þ. e. taka hýðið utan af
sjálfum fiskinum.' Taðan eru rækj-
urnar fluttar í annað herbergi^ og
þeim raðað þar í dósirnar og sósan
sett í. Dósirnar ganga nú til vél-
arinnar, sem lokarþeim. Síðaneru
rækjudósirnar soðnar í svokölluðum
„autoklaf". Að því búnu erulímd-
ir miðar með vörumerki verksmiðj-
unnar á lok og hliðar dósanna og
þeim að síðustu raðað í kassa, 50
samnn. — Teikning miðanna er
gerð af hinum þekkta listamanni,
Tryggvi Magnússyni.
Tryggvi Jónsson — sonur Jóns
Kristjánssonar síldarkaupmanns hér,
og Porvaldur Guðmundsson, ráðu-
suöumaum, naia i saimcu. y.w.ju..
hagsnefnd kaupstaðarins annast und-
irbúning og starfrækslu verksmiðj-
unnar. Hafa þeir báðir lært nið-
ursuðu erlendis.
Framleiðsla verksmiðjunnar er nú
orðin dreifð um landið og m. a.
komin hingað til Siglufjarðar. Pykir
öllum rækjurnar mesta lostæti og
telja margir. er reynt hafa, þær ó-
missandi I ferðalög. Sumir hafa
orð á því, hversu vel þær bragð-
ist ofan á smurt rúgbrauð. Kunnug-
ir — bæði útlendir og innlendir
menn —, telja íslenzku rækjurnar
í engu standa að baki dönskum og
sænskum, jafnvel framar, bæði
hvað matinn sjálfan og allan frá-
gang snertir. Spá slik ummæli
góðu og ættu fyrst og fremst að
vera íslendingum sterk hvót til að
nota sér þessa sína eigin fram-
leiðslu.
Rækjuverksmiðja ísafjarðar er sú
fyrsta í sinni grein hér á landi. Við
hana eru tengdar miklar vonir
verkafólks og sjómanna, ekki ein-
göngu á ísafirði, heldur urn land
allt. Gera má ráð fyrir að rækjur
sé hægt að veiða allstaðar kringum
landið, en hvort hægt verður að
notfæra sér aflann með því að
reisa fleiri verksmiðjur, fer mikið
fslenzku rœkjurnar
eru í senn Ijúffengt sœlgati og nœringarík faða.
Fást i flestum matvöruverzlunum.
í umh hjd BALDVIN P. KRISTJÁNSSYNI.