Neisti - 11.08.1936, Blaðsíða 1
Útgefandi: Jafnaðarmannafélag Siglufjarðar.
IV. árg.
Siglufirði, þriðjudaginn 11. ágúst 1936
29. tbl.
Brot úr baráttusögu alþýð
unnar á Dalvík.
Nl.
Ekki má hjá líða að geta félags-
starfsins inn á við að nokkru. Fé-
lagsmenn eru yfirleitt áhugasamir
og sýna starfi félagsins vaxandi
skilning, Fundir eru haldnirmarg-
ir á vetrum og tíðast vel sóttir. Á
sumrum eru fundir ekki haldnir
nema brýno nauðsyn beri til, því
að þá eru félagsmenn mjög dreifð-
ir vegna atvinnu sinnar. Samstarf
er gott innan félagsins og fyllsta
eindrægni rikir í baráttunni fyiir
bættum hag,
Pegar félagið sagði sig úr „Verka-
lýðssambandi Norðurlands" og gekk
í Alþýðusamband íslands, var það
að undangengnum töluverðum átök-
um innan fólagsins. En rétt á
eftir að þeir atburðir gerðust, gekk
félagið út í allharðsnúna kaupdeilu
við atvinnurekendur. Sú deila
færði verkamennina saman á ný,
og með drengilegri aðstoð erindreka
alþýðusambandsins náði verkafólkið
verulegum kjarabótum og var viður-
kennt sem samningsaðili fyrir hönd
verkalýðsins.
Et’tir þessa deilu var hver einasti
félagsmaður fylgjandi Alþýðusam-
bandinu. Öllum var ljóst, að án
aðstoðar þess hefði árangurdeilunn-
ar orðið algjörleg* neikvæður.
Fessa atburði má telja eldskírn
samtakanna á Dalvík. Að henni
lokinni er tilveruréttur þeirra ó-
hrekjanlega staðfestur. Nýir meðlim-
ir bætast við daglega, aukin festa
kemur á félagsstarfið og afturhalds-
liðið verður að fara í meiri laun-
kofa með andúð sína gegn félaginu.
Að þessu loknu þarf aðeins að
halda stöðugt og markvist í sömu
átt, byrjunarörðugleikarnir eru sigr-
aðir og erfiðustu sporin stigin.
Alþýðan á Dalvik hefir nú lokið
.merkilegum þæiti í baráttusögu sinni.
Verkafólkið hefir byggt upp stéttar-
samtök sín og gengið sigrandi úr
þeirri baiáttu, sem háð hefir verið.
Sú barátta hefir ekki ávallt farið
fram fyrir opnum tjöldum. Illvíg-
ustu féndur samtakanna hafa talið
sér sæma að beita ýmsum lævísleg-
ustu hermdarverkum baktjalda-
mannsins. En sigurinn heór fallið
í skaut hins vinnandi tolks, þrátt
fyrir allt.
Alþýðan á Dalvík má þóengann
veginn halda, að fullum árangri sé
náð og nú megi setjast í jhelgan
stein. Pó að mikið hafi áunnist er
mikið ógert. Næstu og brýnustu á-
tökin, sem liggja fyrir Verkalýðs-
félpgi Dalvíkur, er það að
reisa hús fyrir félagsstarfsemina
og heimíli fyrir það margvíalega
félagslega samstarf, sem hlýtur upp
í mjög náinni framtíð, Meginn þáttur
þess samstarfs risa hlýtur að verða
fólginn í sem allra ýtarlegastri
fræðslu, fyrstum stéttarmál ogstjórn-
mál, og síðan um almennt efni.
Fræðslustarfið verður aðallega að
fara fram í leshringum, samræðum
og fyrirlestrum; og það er knýjandi
nauðsyn að þetta fræðslustarf geti
hafist sem fyrst. Völd íhaldsins í
atvinnu- og stjórnmálum byggjast
fyrst og fremst á því, að alþýðunni
er haldið eins lengi og verða má í
svartnætti vanþekkingarinnar. Og
sjái loks íhaldið sér ekki annað
fært en verða að einhverju leyti
við kröfum hins vinnandi’ fólk9
um nukna menntun, er sú fræðsla
sem í té er íátinn eins einhæf og
samræmd viðhorfi hinnar drottn-
andi stéttar og framast má verða.
— Pað, sem nú hefir verið sagt,
á auðvitað ekki frekar við um
verkafólkið á Dalvík en annarsstað-
ar. Hvar sem er á landinu, er
aukin fræðsla og skert vald íhalds-
ins jafn mikið nauðsynjamál fyrir
alla alþýðu.
Á málum dagsins hefir verka-
fólkið á Dalvík sama álit og allt
verkafólk. Kröfurnar um endur-
skoðun Kvöidúlfs, að bankarnir sáu
teknir í þjónustu almennings, að
ríkið taki utanríkisverzluna í sínar
hendur og félög neytendanna sjálfra
annist dreifinguna, eiga einróma
fylgi að fagna meðal verkalýðsins
á Dalvík. Og það treystir flokki
fólksins, Alþýðuflokknum, til þess
að hrinda þessum málum að veru-
legu leyti í framkvæmd á næsta
þingi, en sé það ekki unnt, þá að
ganga tafarlaust til nýrra kosninga
og láta fólkið sjálft fella sinn dóm
um málin.
Nú verður ekki fjölyrt meira um
þessa hluti að sinni. Ef til vill
gefst tækifæri til þess síðar að geta
að einhverju samtakanna á Dalvík
og þeírrar sigurvænlegu baráttu,
sem þar er háð. — Að endingu
þetta : Hvarvetna er drottinvald í-
haldsins að bresta og dögunin er
skammt undan. Og það er örugg
trú mín, að í úrslitabaráttunni við
afturhaldsöflin í landinu verði hlutur
verkafólksins á Dálvík ekki minnstur,
— Til heilla með starfið, alþýðu-
fólk á Dalvík!
Valdimar Jóhannsson.
Kaupið
Alþýðublaðið.