Neisti - 13.06.1941, Side 1
Úgefandi: ALÞÝÐUFLOKKSFÉLAG SIGLUFJARÐAR
9. árg. I Siglufirði, föstudaginn 13. júní 1941. i 6. tbl.
K AFLI
úr ræðu Jóns Jöhannssonar á Sjómanna-
daginn, sunnud. 8. júní s.l.
. . . -Fagurt er hafið og frítt er
það breiðir, fannhvíta blæju á vík-
ingagröf*. Þessar hendingar Iærði
eg þegar eg var barn. Eg haíði
þá naumast sjóinn séð. Þá hugs-
aði eg mér að verða sjómaður og
sjá hvað væri hinu megin við
fjöllin, helzt að komast til annara
landa og sækja svo mikið af gulli,
að eg gæti byggt hús, sem væri
stærra en allir bæirnir í Svarfaðar-
dal. Alla stund siðan hefur lokk-
andi æfintýraljómi hafsins átt ítök
í hug mínum, svo mig hefir jafnan
langað aftur, þótt eg hafi lent í
fýluför af og til og svo hygg eg
að mörgum fleirum hafi farið en
mér og muni enn fara.
Þeir sorglegu atburðir, sem eg
hefi hér drepið á, eru því miður
ekkert eins .dæmi. íslenzk sjó-
mannastétt hefir goldið stór afhroð
öðru hvoru, allt frá landnámstíð..
Það hefur þó aldrei drepið kjark
hennar og dug.
Sjómannslífið hefur líkaogaðrar
og fegri hliðar og þó að ægir
krefji stórra fórna, er þó enginn
stórgjöfulli en hann við þá, sem
hafa dáð og djörfung til þess að
hætta sér í kast við hann. Sjó-
mannastéttin hefur líka þrátt fyrir
allt, stöðugt sótt fram og unnið
nýja sigra. Fiskveiðaflotinn hefir
stækkað, framleiðslan vaxið, sigl-
ingarnar aukizt og með þessari
sigursælu baráttu sinni hefur
sjómannastéttin lagt grundvöllinn
að velmegun og menningu þjóð-
arinnar allrar.
Það er trú mín, að enn muni
hafið draga til sín hug tápmikilla
sona þessa lands og enn mun út-
þráin og æfintýralöngunin, sem
býr í brjósti flestra ungra manna,
verða þeim hvöt til þess að kanna
ókunna stigu. Sjómannastéttin mun
halda áfram baráttu sinni, hvort
sem hún er háð sem kapphlaup
um sildína á friðsælum fjörðum að
sumarlagi, eða barátta upp á lif
eða dauða við vilt náttúruöfl og
ennþá viltara hernaðarbrjálæði
stórþjóðanna.
Þeir gera aðeins þær kröfur, að
þess öryggis sé gætt, sem kostur
er og að þeir verði ekki lagðir í
hættur að nauðsynjalausu. Þess
er að vænta, að valdhafarnir og
þjóðin öll telji ekki eftir sér að
gera allt, sem í þeirra valdi stend-
ur, til öryggís lífi þeirra og fram-
tíðar ástvina þeirra, ef illa fer.
Aldrei hefir íslenzka þjóðin stað-
ið á jafn hættulegum tímamótum
og nú. Aldrei hefir reynt eins
mikið á sjómannastéttina og nú.
Framar öllu öðru hvílir nú framtíð
þjóðarinnar á manndómi hennar
og karlmennsku.
•Árdegið kallar, áfram líggja sporin,
enn er ei vorri framtíð stakkur
skorin«.
Minnug þessarra orða H. H.
mun sjómannastéttin berjast og
sigra.
Megi sú heill fylgja íslenzku
þjóðinni, að eiga ávalt dugmikla,
framsýna og framtakssama sjó-
mannastétt og megi heill og ham-
ingja ávalt fylgja íslenzkum sjó-
mönnum hvert sem þeir fara.
Grein, sem hét
»Nú árið er liðið . . .« og var
um sambúð Breta og íslendinga
á s. I. ári og átti að birtast í
blaðinu s.l. fimmtudag, var bönnuð.
Þar segir m. a.:
»... Þjóðviljinn var bannaður, rit-
stjórar hans og starfsmaður teknir
fastir og fluttir til Englands. Þótt
blað þetta hafi verið andvígt oss
i pólitík, mótmælum vér allir sem
einn því, að blaðið verði bannað,
fyrir þær einustu sakir, að það lét
í ljósi skoðun sína á styrjöldinni
og gat sér til um úrslit hennar og
þýðingu . . .
. . . Hver vill ekki taka undir hina
djörfu skoðun skáldkonungs vors,
þegar hann segir: »Ef þjóðin
gleymdi sjálfri sér, og svip þeim
týndi er hún ber, er betra að
vanta brauð«.
Þótt þjóðinni verði ógnað og
henni varnað máls, þá ber hún
samt þögul og hljóð kjörorðin í
hjarta sínu: ísland frjálst! — og
það sem fyrst. Þetta kjörorð er
»helgum rúnum ritað, röska sveit
á skjöldin þinn«.
Kauþid merkin 17. júní. K. S.