Safnaðarblaðið Geisli - 25.05.1947, Blaðsíða 3

HE T JAM U I C- A.
Gufuskip eitt vsr á leiðinni milli
Liverpool og New York.Þegsr það hafði
verið nærri þrjs dege s leiðinni frá
Liverpool,fsnnst drengur felinn milli
tunna,sem staflað var 1 einni lest
skipsins.Hann var þega.r í stað flutt-
ur fram fyrir skipsþjórsnn, en skips-
höfn og farþ'egar slogu hring ura dreng-
inn.Hann var fátæklega klæddur, and-
lit hans var magurt og fölt.Hann leit
oskelfdur umhverfis sig.Skipstjórinn
ávarpaði hann með grófri rödd: "Jæ,ja,
drengur minn.Hvers vegna ert þú her?"
Drengurinn svarað i : ÍFah'bi minn og
msrama eru dáin, f’ósturf að ir minn faldi
mig hérna til bess að losna við mig.
Hann segir,að eg sé nu a leiðinni til
föðursystur minnar í Ha.lifax og herna
er heimilisfang b.ennar. " Um leið og
hann sagði þetta,fór hann með hendina.
niður í' vasa. og dró upp kvolað hréf-
spjald,þar sem heimilisfangið ver
skrifað á.Sarnt sem aður neitaði skip-
stjórinn að trua frásögn hans.Hann
taldi víst að einhver af skipshöfninni
væri í ra.ðum með drengnum og hefði gef
ið honum af mat sínum.Hann skipaði því
drengnum að benda á þann,sem væri sam-
sekur honum,annars mundi hann hafa
verra af.Drengurinn horfði alvarlegur
og einbeittur á hann og svaraði:"fig
hef sagt sannleikann og hef engu við a
bæta, "
NÚ bauð skipstjórinn að sækja mjóan
kaðal og er það hafði verið gert,lét
hann festa öðrura enda kaðalsins um rá.
SÍðan tók hann unp úr sitt og sagði
við drenginn: " Eg æt.la að gefa þér 15
raínútna frest tií þess að játa,og ef
þú hefir ekki sagt sannleikann innan
þess tíma,læt eg hengja þig."
Skipshöfnin horfði á það með djúpri
þö^n, að skipstjórinn með eigin höndum
bra lykkju um háls drengsins.Drengur-
inn stóð þögull og óttalaus,en au.g-
ljóst var,að margir meðal áborfend-
anna kenndu í brjósti um hann og ósk-
uðu þess að geta hjálpað honum.
"Átta mínútur, " kallaði skipstjórinn;
"ef þú^hefir eitthvað að játa.drengur
minn,þá er betra fyrir þig að gera það
strax,því að tírni binn er að verða lið
inn, "
" Eg hef sagt sannleikahn," svaraði
drengurinnj hann var mjög fölur,en þó
einbeittur sem áður. " Má eg fara með
bæni.rnar mínar? "
Skipstjórinn kinkaði kolli til sam-
Þykkis.
Með snöruna um halsinn kraup nu
drengurinn á kné og lyfti höndunum
til himins.Þegar hann hafði lokið
bænunum,stóð hann á fætur,krossla^ði
hendurnar á brjóstinu og sagði:"Hu
er eg reiðubúinn."
Skipstjórinn gat ekki stíllt sig
lengur.Tér runnu niður vanga hans,er
hann greip drenginn í faðm sér."Guð
blessi þig,drengur minn.ÞÚ ert sannur
Englendingur.Með lygi vildir þú ekki
bjarga lífi þínu,bótt þu ættir þess
kost,Posturfaðir binn hefir rekið þig
að heiraanjen frá þessum degi mun eg
ganga ’þér í föðurstað."
Hann efndi loforð sitt.Þegar hann
kom til Halifax,leitaði hann uppi
föðursystur d.rengsins og fékk henni
peninga til uppeldis drengsins og til
þess að mennta hann.í hverri ferð
heimsækir hann skjólstæðing sinn og
reynist honum sem góður faðir.
Þytt.
_ (Guð gefi,að íslenska. þjoðin eignist
~'sem flestar hetjur, eins og litla,
enska. laumuf arþegann).
oooocooooooo
oooooooooo
oooooooo
000000
ð 00 00
00
0
Gröf Karls mikls
var rofin fyrir 2oo árum.Þer sat
hann á marmarahellu,klæddur kon-
ungsskrúða og með veldissprota í
annari'hendinni.Á knjám hans lá
Hyja testamenti og liflaus fingur
hans benti s þessi orð:"Því að
hvað stoðar það monninn,að eigna^t
allan heiminn og fyrirgera sálu
sinni?"
M. a. . sem "Gei sla "hef i r borist,er
bessi yisa: . ’
"ÆtJ ð þessa oska. skal,
örlög hver sem kanna:
Breiðist yfir BÍldudal
blessun Guðs og manna. "
S.
n ii n ii ii ti n ii n ii ii n ii ii n
II II II II II I! II II II II II || || || ||