Safnaðarblaðið Geisli - 03.08.1947, Qupperneq 2

L U C I A.
(Frsmheld).
Maxeniue sterir í augu Luciu,en hun
horfir roleg s móti.Hahn etendur hægt
e fætur,gengur til hennar og hrópar:
"Nei,það,skal aldrei verða.- - Hvað
heitir þu? "
"Lucie."
"Lucia?- Hvað gömul ertu?"
"18 ára."
Maxeníus fór að ganga fram o^ aftur
um gólfið.Hann talaði við sjalfen sig,
fyrst í légum hljóðum,en^smáhækkaði
róminn.Loks sneri hann ser að henni og
sagði,að bví er virtist við sjálfan
sig:"Svona ung og fögur.L u c i a.Nei,
það skal aldrei verða."hann greip fast
um axlir henna.r og hví slað i : "Lucia.
■Veistu bað, að fyrir afbrot bitt verður
bér varpað fyrir óargadýr?"
Lucia svaraði ekki,hún gat. það ekki,
því að henni fannst sem ísköld hendi
gripi um hjarta sitt,- Leyja,Yfirgefa
allt:mömmu,pabbe og bau hin.Andartak
hreyfðu ser innra með henni mótmæli
gegn deuðanum - en eðeins andartak -
svo færðist aftur ró yfir hana.Var
ekki eins og einhver hvíslaði að
henni:"Sa sem elskar föður sinn eða
móður meire en mig,er mín ekki verður. "
Stóð ekki milli hennar og bess?1 dóm'ara
einhver,sem breiödi út faðminn og sagði;
"Fylg þú mór.Lucia dró djúpt andann
og svaraði akveðið:"Eg geng örugg í
dauðann fyrir það afbrot. "
"En þetta er heimska Lucia," hrópaði
Maxeníus."Þú veist ekki hvað þú ert að
segja.En eg get, eg vil og eg skal bjargá
þér, "
"Á hvern hatt,voldugi herra? "spurði
Lucia.
Maxeníus gekk nokkur skref aftur á bak
o^ benti með hægri hendinni á brjóst-
líkenið af Neró:"Neró,drottinn vor,mun
sýna bér miskunn mím vegna,Maxeníusar.
Vertu glöð,Lucia,bér er borgið.Lút þú
keisara þínum,herra
enna - þannig," Hann hélt hæg
"Viltu - viltu ■ ipð ekki,barn?"
Kann.leit vandræðalegur kringum sig,
en kom svo auga á þræl sinn og æpti:
"Út með þig." Svo sneri hann sér ró-
legri að Luciu og sa^ði:"Lucia,þú
munt-eiga föður og moður og ef til
vill systkin?Þú munt gere marga óham-r
ingjusama með bví að ganga út í
deuðann.Hugsaðu til móður þinnar.
Hugsaou þér þé. sorg, sem þú leiðir yf-
ir hanaog öll þau tár,sem hún mun
felle þín vegna." Hann þagnaði andar-
tak,gekk nær henni og hvíslaði fyrst,
en röddin steig hærra,eftir þ-ví sem
hann talaði lengur,uns hún var sem
skipun:"Lucia,hugsaðu þér þá stund,
þegar hin æðisgengnu,v-iltu tígris-
dýr frá Bengal ráðast á þig og rífa
sundur líkama binn,d.rekka blóð þitt
og svo að lokum bryðjn bein bíp.Það
er^ægile^:t.lJei,bú getur ekki neitað
því að lúta mynd Nerós.Þ ú g e t u r
það ekki,Lucia_j_"
Maxeníus strauk hendinni um ennið.
Hann var hrærðari en hún.-Langinn
bað scr ekki lifs.Maxeníus gekk hægt
stólnum,þreif tígrisdýrsskinnið,
að
og gekk með þeð til Luciui' Sérðu
þessar klær og bessar tennur,Lucia.
Þreifaðu á beim."
Lucia leit alvarleg á hann,en gerði
svo eins og hann bauð:breifaði á
klQnum,lyfti haus dýrsin og sagði
svc lágt:"Drottinn Jesús,betta er
hlutskifti mitt. " '.
En Msxeníus gafst ekki upp."Lucia,
hvexs væntir þú?Það sér þig enginn
- hvern óttast þú þá?"
"Þinn guð sér þig ekki,Maxéníus,en
minn guð sér oíckur bæði.^11
* "En^Lucia, eg hefi Eeyrt að þið boð-
uðuð,eð menn ættu að vera yfirboður-
um sínum undirgefnir.Er það ekki
rétt?"
" Jújljíaxenxus, en vokkur ber fremur
að hlýða Guði en mönnum,"
"Vissulega,vissulega.NÚ erum við
x . . sammala.Guð binn hefir sennarlega
... t' r ''vt?* "v'V næg.x nendi _0g PStvini þina og líf bitt.til
j 7 . f os"t_ þe ss að það yrðitætt sundur af
tígrisdýrum.Er þín viska meiri en
Epikúrs,sem kennir okkur,að lífs-
nautnin sé mark og mið lífs okkar?"
líkaninu,hneigði sig og sagði:"Ave
Dominus et Deus."(Heill drottinn og ■
guð),
"Kei,nei,að eilífu nei."sagði Lucia..
Andsrtak starði hann í þögullí undrun
£ hina kristnu konu.Varir hans bærðust,
an þess að orð heyrðist.Loks gat hann
stamað fram:
Premhald.
(ÐGQÍDŒGŒQKDCDfflŒŒCDfflQí