Safnaðarblaðið Geisli - 24.12.1947, Page 5

-- 5 -
L 1 T L
(Premhcld)
I S F I L A R I K H.
Lm hgustií var hann
svelta til bana
bví
sft
cíO því kominn aö
hann liföi mest
'a hraum gulrofum og þré sinni ef'tir eð
eignast fiðiu,-jásþaö matti svc segjas
a3 sú þra héldi að miklu leyti
hans við„-En
eftir að verðe
pví
iífi
miður atti sú þra
honum örlagerikaRaðs-
maðurinn a herragarðinum atti fiðlu,
sem hann spilaði oft a kvöldin fyrir
unnustu sína.Jankó smey|ði sér oft e
milli vafningsviðar-runnenna að dyj
•um
sja
rað smannsinsj, til þess að heyra hann
spilaseða að minnsta kcsti til að
fiðlunaeHÚn atti sér akveðinn stað e
vegg herbergisins,sem ver beint á móti
dyrunum og drengurinn sendi henní oft
astþrungin augnatilli t„ i hans auguan
var hún oviðjafnenlegur helgidómur,sem
hann ekki var verðugur að snerta við0
En þréin óx,þrétt fyrír allan ótta,-
þréin eftir bví að enerta hana þótt
ekki væri nema einu sinni,eða að
minnsta kosti að komast i névist henn-
ar0»0Við tilhugsunina eina titraði
hjarta hans af fögnuði„
Svo var það kvöld eittjþegar enginn
var í stofu réðsmannsins,eftir þvi sem
Jankó hé'it0Húsbaéndurnir á herþagarð ■■
inum höfðu lengi verið erlendJs og
Jankó vissi ekki annað en raðsmaður-
inn hefði farið yfir I
ingarinnar?til þess að
ustu sína0Dyrnar stöðu
•felustað sínum milli vafningsviðar-
runnsnna starði Jankó a takmark vona
sinna og drauma0Tunglið var i fyllingu
hina álmu bygg-
heímsækja unrx-
opnar,- og úr
og sendi geislefloð sit't inn um glugg-
ann,inn í herbergið,þar sem beð ein-
mi'tt féll é vegginn möti dyrunum^Og
brsðlega féllu geislarnir a fiðluna cg
uppljómuðu hane að lckum0Það var eíns
og mvrkrið rofneðl víð silfurlitað
geislailöðið fra henní3Dað hafði töfra-Vnrg
mögnuð éhrif á Jankó0Hann sé þetta alltUr"L'’
svo greinilegexbogadregnu hliðarnar,
ýbogið handgrípið;skrúfurnar,sem iystu
eins og maurildi,og fiðlubogenn,blik-
andi eins og silfurstrf .
anna,studdi olribogunum a hin mögru
kné,og sterði én afléts é sams blett-
inn0Stundum greíp vanmattarkenndin
hann5hina stundina rak éstríðúbrung-
in þra hann afram.Voru bað töfrar,eða
hvað var bað?Sveipuð litauðgum ljóma
virtist fiðlan nálgast hann,eins og
hún svifi tíl hansuo,Svo hvarf ljóm-
ihnj, en leiftraði svo upp aftur,enn
hans skærsvi.Pað blutu að vera töfrar.
Vindurinn suðaði i laufi trjánna og
þaö skrjafaði í vafningsviðnum.Jankó
virtist sagts ,!En farðu þangað , Jankó.
Það er enginní herberginu.u..Vertu
óhræddur, Jsnköo, Og reddirne.r urðu
fl'eiri og fleiriVsem hann heyrði
tala til síncsumar eggjandi,aðrar
l'et jarxdi. -En berne var f iðlan, síf ellt
undursamlegr.i4 0,. % 0 8 0.
Veslings _ 'Ii tla,half bogna veran iædu-
i's.t hægt éfrain.RÖdd næturgalans sagði
örvendi: !,RéttcHaitu áfram.Gríptu
t-ækifærið»" Og hvíta skyrtan nalgað-
ist d.yrnar0Fu var hún ekki lengur
hulin af skuggunum,í opnum dyrunum
heyrðist ör sndardrátturinn frá hinu
sjúka brjósti brrnsins.Eftir andar-
tak var hvíta skyrtan horfin,eðeins
ber fötur sast é þröskuldinum.Árang-
urslaust heyrðist næturhrefninn segja:
"Kei,nei.0KÚ var Jankó inni i her-
bergi réðsmannsíns.Niðri við tjörn-
ina heyrðist havært kvak froskanna,
eins cg þeir óttuðust eitthveð3en
svo varð rllt kyrrt.Jankó læddist a-
frám>en nú skalf ellur litli líkam-
inn hrns af óttasi skjóli vafnings-
viðarins hefði hann verið öruggur.
Þar hafði hennfunöið sig öruggan,
eins og vilt dýr i skógarþykkni, en
nú var honum innanbrjósts eins og
víltu dýri i gildru.Hreyfingarner
urðu snöggar,andardrétturinn tíður,
Það var dimmtjenn svo lýsti ellt í
einu,og Jankö lítli kraúp niður fyrir
fraxnan fiðluna, ót trsleginn0Fn svo
v* r> n 1 T—1 r t -v-» -<•. 4- ■» i 4 S •,> n X r* J
dro ský fyrir tunglið,svo að eftur
•’kvað
d.imm.t.Eftir nckkrar mínútur
.lt i einu við klyngjandi
tonn,
eins og hreyft hefði verið við strengj,
og a seme andartaki heyrðist syfju-
leg,en hrjúf rödd segja frá einu
0,hvað það var f agurt. yndislegt. Janko nj[rer ex þar? 11
varð sifelt löngunarfyllri, ef tir bví Jjpnk6 hélt níðri i sér andanum.Svo
sem henn starði lengur a bessa tofrandi^gy^lB.(. röddin
sýn.Þsrne sat hann milli vafningsvið~ d-.t-Í «
c (.Eramhald)
segja aftur;"Hver e: