Safnaðarblaðið Geisli - 24.12.1949, Blaðsíða 6

GEISLI
llo
JÓLAELAí) 1949
heim og sæki hende ykkur eine hunsngsköku,sem ferðameöur gaf mér í gær fyrir
það, að ég lagði reiðtygi a fyrir hann?"
"Þakka ykkur fyrir,hörnin mín",segði trésmiðurinn,"við þurfum ekki Ijós,
því að stjörnurnar lýsa okkurj og viðmeigum enn þé ofurlítið af nesti í
melpokenum okkar".
" Góða nótt,sofið þið nú vel",sögðu börnin.
Unga,fölleita konen lagðist upp í jötuna,rétti þeim hendina og sagði:
" Guð heyrir hæn mína. Fyrir það,að bið hafið hresst okkur,þegar við vorum
þreytt og hýst okkur,þegar við vorum heimilislaus,mun Guð aldrei léta ykk-
ur vanta heimili og anægju meðan þið lifið. Og ef ykkur hungrar eða byrstir,
þé hungri ykkur og þyrsti eftir#réttlæti Guðs".
Börnin skildu ekki bað,sem hún sagði og fóru út úr hellinum. Þs sagði
Tirza :" Nei,líttu upp,Elí".
Þé séu þau hæði ljómandi stjörnu hétt é lofti,sem ekki hafði sést fyrri.
Það var komið myrkur,en svo mikla hirtu lagði af stjörnunni é hellismunn-
ann,að þar var eins og hjertur dagur. í sama hili ómaði allt loftið af
englasöng,og þúsundir hjartra engle svifu í loftinu. Nóttin helga var komin.
Sé,sem lengi hafði verið vonað eftir var kominn í heiminn,frelsari heimsins,
Jesús Kristur.
Það fréttist nú um Betlehem og allt Gyðingalend,að hinn mikli konungur
tíma og eilífðar væri kominn í heiminn. Ejérhirðarnir höfðu sagt fré 'engla-
söngnum,og vitringarnir fré Austurlöndum höfðu fært harninu í jötunni stór-
gjafir af gulli,reykelsi og myrru. Þé fór Amra að iðrast þess,hvernig hann
hafði tekið é móti hjónunum."Mér hefir skjétlast",sagði hann,"en hver gat
líka ímyndeð sér að þetta fétæka fólk væri af svo héum stigum? íg ætla aö
hjóða þeim að vera í kóngssalnum,þé fæ ég eitthvað af gullinu og mvrrunni
í minn hlut".- Hann fór til hellisins og hneigði sig auðmjúklega fyrir
hjónunum og sagði:" Eyrirgefið mér,néðugi herra og frú. Það var af misskiln-
ingi,eð ég tók svo illa é móti ykkur,begar þið héðuð mig gistingar.Ég teldi
það mikinn heiður,ef þið vilduð þiggja að húa í kóngsselnum hja mér".
Josef trésmiður svareði: " Við erum ekki néðugur herra og frú; við er-
um fétæk Guðs hörn. En við fyrirgefum bér,því að hörnin þín hafa bætt úr
herðneskju þinni. Við verðum kyrr hérna í hellinum. En satt er það,eð þér
yfirsést. Rektu aldrei fétæka fré dyrum bínum,því að kóngssalinn binn munu
esner troða sundur,en yfir þessari jötu verður reist veglegt hús,og þangað
munu menn þyrpast úr öllum heimi".
"Að ég skyldi vera svona grunnhygginn",segði Amra." En hafið þið nú,
Elí og Tirza,fengið nokkra horgun fyrir það,að þið hýstuð nýfædda kónginn?"
"Jé,við eigum aldrei að verða hungruð,aldrei þyrst og aldrei heimilis-
laus é jörðinni".
" Svo" - sagði Amra," Þé held ég að þeð sé tilvinnandi að vera góður
við fétæka og snauða".
(Eramanskréð saga er gömul.Un höf.hennar veit
GEISLI ekki),