Safnaðarblaðið Geisli - 01.01.1955, Blaðsíða 19

-----------G E I S L I
Framhsldssagan/:
—.......'ts...... --X. ÁRGANGUR,
TÝNDA BRÉPIT).
Sig.Dr.Einarsson,þýddi,
John Blunt var að virða fyrir
ser þetta,sem kallað er hjónahand,
og var svona - ja - fremur órór.Hon-
ura virtist hjónabandið - já - helzt
einhver ill nauðsyn, í>að var eitt-
hvað,sera varð að frarakvæma. En - nú
jæga. Það væri annars hezt að leysa
slika fyrirhöfn af - allt það xom-
stang. Jú - illu var hezt aflokið.
En það var þó ein spurning í öllu
þessu umstangi og heilabrotum,sem
alls ekki var svo auðsvarað - og
hun var þessi: Hvaða - hvaða stúlka
ætti það að vera? Æi-já,við' það var
erfitt að eiga, Og þótt einkennilegt
mætti telja,hafði hann ekkert ákveð-
lð í því efni - ekki neitt útkljáð
- ekki ennþa. Hu-hum. En auðvitað
hafð i hann oljosa hugmynd um, a.ð ein
þremur ætti það liklega að vera,
sem hann tæki. JÚ - en - ójú. Þetta
gat liklega orðið hýsna stremhið.Ja,
það er að segja - það þyrfti ræki-
lega að hugsa um það, Og þesskonar
"spekulasjonir" (spekulationir)gátu
verið afar erfiðar. "Spekúlasjonir»
- hann vissi ekki almennilega hvað
bað orð þýddi. Nú,það var vlst eitt-
hvað svipað og að hugsa um eða finna
út. En,burt með allar "spekúlasjóniri'
Það^va.rð að finna út,hver stúlkan
væri heppilegust. Einhver ein, varð
Það að vera>- ekki mátti þiF”víst
vera nema eiát>, En þrjár voru þó
eí's't^;L/buga_hans. Og þær voru alla.r
svo frahærilega vel verðer þess, að
verða kona - eða konur. Jé, hann
varð að fá eina þeirra.- En hver eða
hverjir siyldu svo fá hinar? Þetta
var allt saman svo þrælslegt. Og -
ja,- svo kléraði hann sér í höfð^inu,
eins og hann klæjaði óhemjulega mik-
ið um allt hÖfuðið.
. / v5ir yndislegur morgunn, og
fra fimm-slaghrendaða hliðinu, sem'
John hallaði ser upp að,var útsýnið
dasamlegt yfir hæinn hens og ekrana.
Blar reykjarstrokur þyrlaðist upp úr
hæ^jar-rey.khafnum,hvitir veggirnir
gloðu 1 sólskininu. Notaleg xhúð,
bærinn sa arna,og svo allt umhverfið.
Je,no talegt fyrir hvaða konu sem væri,
að setjast þarna að. Vera þarna hús-
móðir og þurfa ekki annað en segja
fyrir verkum, drekka sætt te og lesa
1 hokum, Á viðattumiklum ökrunum,svo
lengt sem augað eygði,voru
hjarðirnar e heit - nautpeningurinn
- feita.r, fallegar og hraustar skepn-
ur. Urvalið ur öllum húpeningi hyggð”
arinnar,
"Góðan dag,Blunt", hrópaði mjó
ródd fra rykugum veginum hinum megin
hlið sins.
, "Góðan dag,SÍlas.Nokkuð handa
mer? "
, "Ekkert", svarað i posturinn og
tok ofan hufuna,til þess að þurrka
með ^henni svitann framan úr ser. "Ég
er a leiðinni til Redlands. Böggull
til ungfrú Agatha. Hum - en - Blunt.
En hvað húgarðurinn þinn er nú orðinn
fallegur. En |>ér hlýtur aF“finnast
einmanalegt her,maður lifandi".
"O-jæja. Stundum, Ég hefi nú
verið að hugsa um - hu - hum",
"O-sei-sei, Það gera nú allir,
John minn Blunt. Og því fyrr,því
hetra,, segja flestir".
"En,Sílas minn,erfiðleikarnir
eru folgnir í því að -
, "í^því,að þú getur ekki komið
þer að akveða,hver það eigi að vera.
Ég var nu lika í sömu klípunni með
Það - einu sinni. Nú - en - Blunt
Ég bara varpaði hlutkesti. Og upp
kom nafn þeirrar heztu konu,sem nokk-
ur maður hefir nokkru sinni eignast.
°f ,eg raðlegg þér,minn góði John
Blunt,að varpa hlutkesti um þetta hjá
Þér fpls- hinum Almáttuga árangurinn
Klukkustund siðar var Blunt að
velta ennþa þessu atriði fyrir sér
þar sem hann sat yfir reykta svíns-
fleskmu sinu og eggjunum. Það var
þunghært að veslings gamli landshöfð-
ingxnn,hann faðir hans,og líka bless-
umn hun mgjnma hans^skjtldu endilega
verða að deyja,rett eftir að þau
hofðu flutzt i stóra,nýja húsið sitt
- heimilið,sem þau hafði ávallt dreymt
“V* Seísn ®ígn?st “ Js» srum Saman.
þunghært, að hann sjálf-
ur hafði orðið aleinn eftir,- Og þé
fann hann,að honum var ómögulegt að
reka þetta atórhú - án kvenhjálpar.