Alþýðublaðið - 15.11.1923, Blaðsíða 3

'A LT» VÐUBLAÐÍf)
3
Loks oítir nær i tvo máouðl
eítir, að hamsögustaðao var v»itt,
getir hatnamefnd þá miki’vægu
uppgötvuu, að til séu íög um
hafnsögu frá 1918, sem mæU svo
fyrir, að hafnarnefnd skuli skipa
hafnsögumenn. Borgarstjóri tii-
kynti svo Fr. B. 31. okt., að
samkvæmt þessu sé veiting bæj-
arstjóruarinnar ógild. Fr. B. svay-
aði aftur með bréfi til bæjar-
stjórnar og krafðist þess, að
veiting bæjarstjórnar yrði látln
standr, þar sem hatnarnefnd
hsfði skotið málinu undir úrskurð
hennar, og til vara krafðist hann
þess, að sér yrðu greidd full
laun frá þeim tíma, að staðan
var veitt, og íyrir 3 mánuði að
auki sem uppsagnarfrest frá
þeim tíma, er hann fékk þessa
tiikynningu, eða alls 4x/2 mánuð,
og mun hann háfa miðað við
þann tíma, er hann kom heim
um miðjan sept. og var tilbúinn
að taka við stöðunni. Enn fremur
krafðist hann þess, að sér yrði
veitt önnur stáðá, er bæjarstjórn
eða hafnarnefnd kynnu að ráða
yfir, sem bætur fyrir gabbið.
Það er tæplega hægt að gera
ot mikið úr þeim afleiðingum,
sem svona gabb getur orsakað.
Maður getur setið at sér tæki-
fæii til annarar atvinnu og bund-
ið slg ýmsum skuldbindingum
og samnlngum með tilliti til þess
að vita sig hafa fasta og ábyggi-
iega stöðu í fr.imtíðinni og yfir
höfuð bygt ýmsar ráðstafanir á
þessum kringumstæðum. Það er
og erfitt að finua afsakanir fyrir
þeirri fáfræði hafnarnefndar að
þekkja ekki lög þau, er starfs-
svið henna^ varða sérstaklega.
Öðru máli er að gegna um
bæjarstjórnina, sem samkvæmt I
iögum og venju ber að skipa
menn í allar fastar stöður, þó
hún ekki þekti eða myndi eftir
þessari eiau uodantekningu um
< skipun hafnsögumanna, og það
því fremur, sem» hafnarnefnd
lagði málið undir úrskurð henn-
ar alveg athugasemdalaust, hvað
þetta atriði snerti. Bæjarstjórnin
virðist þvi hata verið í sínum
fulla rétti að veita stöðuna, enda
kemur stetaa hennar og skoðun
þar að lútandi glögglega í Ijós
með tillögu þelrri, er bæjarfuíl-
trúi Þórður Bjarnason bar fram
á fundinum x. nóy., og breytir
það í raun og veru þar engu
um, þó að það tækist að tella
hana með að eias eins atkvæðis
meiri hluta og það iyrir sérstskt
harðfylgi borgarstjóra- En ijót-
asti þátturinn í þessum ógeðs-
lega leik er þó rógburðaraðferðin,
Verkamaðuplnn, blað jafnaðar-
manna á Akureyri, er bezta fréttablaðið
af norðlenzku bíöðunum. Flytur góðar
ritgerðir um stjórnmál og atvinnumál.
Kemur út einu sinni í viku, Kostar
að eino kr. 5,00 um árið. Gferist áskrif-
endur á algreiðslu Alþýðublaðsin*.
sem meiti hlutl hainarnefndar
og hafnarstjórnin notuðu til þess
að ná undir sig stöðunni, þar
sem þeir þó viðurkendu, áð hún
hetði verið löglega veitt, og það
því fremur, sem rógburður þessi
er uppspuni einn og á engum
rökum bygður. Eru nógar sann-
anir til fyrir þvf, að þegar undan
eru tekin ef tll vill smávægileg
atriði, sem algeng eru og óað-
sklljanleg frá öllum sjóferðum,
hefir ekkert það komið fyrir á
sjóferðum Fr. B, sem réttlætt
geti þessa lítilmannlegu aðferð.
Þrð hlýtur að vekja óhug og
gremju atlra heið»irðra manna,
að kjörnlr trúnaðarmenn bæjar-
félagsins skuli leyfa sér að beita
slíkum meðulum, því að meðal
þeirra, sem ekki þekkja viðkom-
,andi mann, hlýtur slíkt að verka
sem atvinnurógur og álitshnekkir,
og má ekki láta það óátalið eða
bótalaust, því að þó Fr. B. verði
að sjálfsögðu greidd laun þau,
Edgar Bioe Burrough*: Sonur Tarzans.
einasta ósvikins Adamssonar. En þótt hann élskaði það,
lét hann þó ekki æfintýraþrána lcæfa þau sannindi, að
hann hafði farið óhyggilega að, er hann strauk til
Afriku. Honum þótti mjög vænt nm foreldra sína, —
svo að honum leið elclci vel vegna þess, að hann vissi,
að þeim leið illa vegna hvarfs hans. Iíann hætti þvi
elcki við það áform sitt að lcomast til hafnar á strönd-
inni, þar sem hann gæti náð sambandi við þau 0g komist
heim til þeirra aftur. Hann bjóst við að geta nú féngið
að skreppa stölcu sinnum til bújarðar foreldra sinná i
Afrilcu, sem hann af tilviljun hafði getað ráðið i að
væri til. Það var að minsta lcosti betra en hýrast alt af
heiina i menningunni, sem ætlaði að drepa hann úr
leiðindum.
Hann var þvi ánægður og samvizlcan lirein, þvi að
hann gerði það, sem i hans valdi. stóð, til þess að kom-
ast heim. Hann hlalckaði lika til þess að sjá menn aftnr,
þvi að honum leiddist apinn stundum. Ilonuni var í
ferslcu minni móttaka svertingjanna. Hann lcom til
þeirra i harnslegri einfeldni sinni sem vinur og bjóst
við gestrisni, en hann var vonsvilcinn grimmilega, Hann
leit nú ekki á svertingjana sem bræður, heldur milclu
fremur sem fjandmenn, sem bæzt höfðu i allan óvina-
hópinn, — villidýr á tveimur fótum, en ekki fjórum.
Dagarnír liðu. Drengurinn óx að viti og kröftum, svo
að Alsút gamli var hreint ýiissa á hreysti hans. Hann
fór hnarreistur um slcóginn og bauð hættnnum hyrginn.
Þegar Alcút stöklc upp í tré við fyrsta þefinn af Núma,
geklc Jack hlæjandi fraui hjá rótt við nefið á ljóninu.
Þetta heppnaðist lengi vel. Annað hvOrt voru ljónin södd
eða svo hissa á framferði þessa ókunna dýrs, sem óð
áfram rótt hjá þeim, að þau áttuðu sig eklsi fyrr en nm
seinan. Hvernig sem á þvi stóð, slapp drengnrinn fram
hjá mörgum Ijónum óáreittur.
En engin tvö ljón eru alveg eins skapi farin. Þau eru
eins ólik eins og menn. Þótt tíu Ijón hegði sér svipað,
er engin sönnun fyrir því, að ellefta ljónið verði eins.
Ljón eru sórstaklega taug-anæm. Þau verða þvi fýrir
ýmsum áhrifum, og er oft eins og þau hugsi. Einhverju
sinni hitti drengurinn ellefta ljónið. Hann gelck yfir
grund, sem var vaxin runnum hér 0g þar. Ákút var
: Konungur íslands er kominn út i Keykjavik. :—:
[IHHHHHHEHHHEHHHISHSHtil
H H
| ©Dýr TarzansQ |
w þriðja sagan af limam ágætu Tarzan- gj
jjj sögum nýútlcomin. Yerð 3 kr. 0g 4 kr. jg
Vitjið hennar sein fyrst á afgreiðslu gj
gqj Alþýðublaðsins.
m •. og 1. sagan enn fáanlegar. H
m m
ÖHHHHIHHHHHHHHHHHHH