Safnaðarblaðið Geisli - 01.10.1972, Blaðsíða 3
H-------------— -i---7 ” ~H-------1-------1-------i------“"-I-— 7--!-
__4-_ + _ + _ _ +• + x_ + _ ____+___
Á mmMŒRTní líps og dauða.
(Margir eru beir,, sem óttast dauöastundinae En hér kemui'
stutt frásaga, sem sýnir annað. Hun er aðeins ein af ’peim
aragnía slíkra frásagna, sem til eru, Hun er pýdd úr
danska tímaritinu "Det Bedste").
Uokkrum mánuðum fyrir dauöa sinn var rithöfundurinn Christian
Houmark mjö^ veilcur - svo veikur, aö örlítið öil var milli lífs
og dauöa,, Her á eftir fáiö öer frásögn hans af hinni hrífandi og
áhrifamiklu næst-síðustu seicimdumjaröi.ífsinss
"Skyndilega ^virtist mer sem ég lyftist mjög hcegt í h£3rra_ og
hærra. Hg sá vítt hvolf yfir mé.r og umhverfis mi§. Úg staröi
inn í hvolfið, sem var Ijósölátt, svo tært og ölatt, eins og him-
inninn aöeins getur veriö á fögrum vormorgni. Bkkert hceröist,
allt var hljott, undursamieg kyrrö. Bkkert iiljóð heyrðist, ég sá
engan mann, ekkert blómo Eitthvaö hvitt, líkast vængjalausum
fuglúm sá ég líða um hvolfiðo
Svo fann eg undarlegan frjálsleika, eins og ég væri laus við
andlega og Irkamlega byröi. Ifg barst hærra og hærra upp í hið
undraverða hvolf. Það luktist um mig, án bess aö bvinga mig. 'JÍg
sá hvítu verumar. Þser l.iðu yfir mig og umhverfis mig, og 'pað var
eins og tilfinningar mínar yrðu alteknar Ijúfum, fyrirgefaaidi
friöi, hvert sinn er 'þt.ú nálguðust mig. Iíg fann baö, aö ég var
nær Ouði en nokkru sinni fyrr, éttalaus með öllu.
Allt i einu sá ég birtu skamnt frá mér. sem ég nálgaðist, og
skyldilega var ég kominn inn í hana. Þessa. birta var mild og
bliö, eins og bros á vörum móöur minnar, og ég varð var við
undur milda snertingu á vanga minn - þaö var alveg eins og þegar
móöir mín strauk blíðlega kinn mína.
Þá heyröi ég Einsen lælcni kalla á mig: "Christian,-. .Christian".
Úg sá hann lúta jrfir mig og heyrði hann spyrjas
" Hvemig líður þér?"
’l-.ér leið svo undursamlega vel. E”g var alls ekki hjá ykkur
hefoi liðið. líg geröi ba
"Skrifaðu pað", sagði hann, "þeir eru svo margir, sem skelfast
dauðastundina*'.
"Var ég farinn?" spurði ég gætilega.
"ÞÚ varst alveg aö fara".
"Iívaö iengi stoö þaö yfir?"
"Þaö veit ég ekki, þaö veit enginn, - ef til vill þúsundasta
hluta úr sekúnduJ!
Hann spurði mig ekki, hvort það hefði verið fagnaoarefna
snúa við bann. dag og þaö for
000000?0SWCWÖOÖ0ÖGO0C0ÖiamQl2im£3^0C0000G0O00Q000O0000OO00C000000OG
Páll postuli segir í 1« bréfi sínu til Korintumanna (15,41 -44)s
"Eitt er ljómi sólarinnar og annaö Ijomi tunglsins og annað
Ijómi stjarnanna, því aö stjarna ber af stjörnu í ljoma. Þarmig
er og varið upprisu dauöra. Saö er forgengilegu, en^upprís ófor~
gengilegtj sáð er í vansæmd, en upprís í vegsemdj sáð er í veik-
leika, en upprís i stvrkleika; sáö er náttúrlegum líkama, en upp-
rís andlegur líkami. Bf náttúrlegur líkami er til, þá er og til
andlegur líkami".
QQDCCfíQOOOGDS'ÐQ'ÐÐO'OO'OQQOGOGQQöCÖOGGOOOOQOOOCQQOOQQOCGGÖOÐQOQOÖGfi