Safnaðarblaðið Geisli - 24.12.1972, Blaðsíða 17

+í+
+^+

+
+1+
ITAU'ITAGÁTA
Eftir Þorstein Þorsteinsson -
+|+ +J+ +J+
BÆJAYÍSUR UM MXÁHDAi.
+í+
+++
‘ÍH
+ + +
1
49
i.
Þorsteinn Þorsteinsson liet merlcisbóndi eimi, e
Laxárdal irn 5 ára slceið, 1804 til 1809, en þá fell
gamall. Hann var fæddur aö Höinrum í Laxárdal,
ara
r bjo aö Saurum
hann frá, aðeins
en foreldrar lians
og
:ona iians ilaria Jons-
voru hjonin Þorsteinn Jónsson, bóndi á Hörnrum
dóttir frá Hróönýjarstööum. Var bv£ Þorsteinn Laxdsslingur í báöar
93 cxir
9 'J
bótt ætt greindist fljotlega viðar um sveitir
Þorsteinn var gáfumaöur talinn og^hafði traust almensjt, enda varð
liann fljótlega hreppstjóri Le: .dæla. Bokað er um hann: "Danumaður,vel
a,o sér" t Bera ^au ummæli ÞaÖ ineö sér, að hann hafi staðiö framarlega
var Þorsteinn af
Laxárdal
týnt af beim vettvangi. Enn-
/
í
. ____ ... _____ t meo
i bændastett sins umhverfis. - Talinn
um mjög vel skáldmæltur, en flest mun nu
þá lifir þó nafnagáta, er hann samdi urn bæjanöfn
saman _huglcvssmni og lcunnátta £ feluleik oröa og merkinga.
ur bæjaheiti, sem sá er þetta ritar, kann ekki skýringu
malfræöingur eöur fræöimaöur um gamalt mál^og kenningar.
einnig breytt málsfarslega, eftir nær 170 ár
, Þorsteinn
attu bau eina,
gömlum Laxdæl-
Der þar
Þó eru noklc-
á, enda ekki
Margt er nú
var lcvæntur Ingveldi Guðmundsdóttur frá Dönustööum og
dóttur, Sigríði, er sí’Öar bjó á Saurum.
II
Xfir lagöa ála-heið
ilja reyndi skorður,
par sem margur maður
þa máni gekk í norður
reiö,
Dann eg bæ við brimla strönd
byggöum neðstan
fagurlimi og ekru
ýtar letu heita.
reita,
9.
10,
und
II. J<
Vegleg nú bar vebjörg stór
vex að feöra ráöi,
er si^ bældi fjölda fjár
fyrr a grýttu láði.
DÓr eg inn að fjaröarströnd,
fýsti þangaö stefna,
sle^ið hey og vænan vönd
virðar reöu nefna.
Þaöan
-P
/fir fróniö fór.
-yrir mer bæ.rinn stenáu:*,
viö ekru bör og innir kór
er sá bær viö kenndum
4o Eitt
eg
engir
5.
hitti eyðikot,
meirn þar gistu,
sem Herjólfs arfinn herlegt slot
hýsti þó í fyrstu.
Á nesi einu (aö) bæ mig bar,
ber sá nafn hjá lýöum
af skaða þeim,er skrúösól þar
skeöj. á landnámstíöum.
12,
13.
7.
8.
Helt eg yfir hrygnu dyr 14.
hýsingar nam vona,
sem liöslculds arfinn hýsti fyr
hopinn drjóna sona.
Mig aö landnámsbýli bar 15«
byggöu stáls af þolli,
aftur gekk sá aulinn snar
meö oddinn spjóts á kolli.
ÞangaÖ kom óg þunds á kon, 1C-
þó ei dvelja hyggöi,
er dögglings fra dótturson
dyggur staöinn byggöi.
Upp til fjalls um fróniö grýtt
feröum nam ég anna,
þar var lcennt viö naustið nýtt
nafnið heiðurssvanna.
Gekk ég þaöan gauts á snót,
gætti að bænum setturn,
þar sem bragnar banaspjót
báru á holtum sléttum.
EyÖibýli e^ fann þá
upp hjá floajöörum,
fyrri kennt við fjallskörð há,
fyrir mér nefnt af öörum.
Bar mig landnáms,bæinn á,
bjó þar kempan fina,
sem aö skenkti prúöur pá
próventuna sína.
Allskammt gekk c6 u,
þekkti bæ vel setinn,
er Melkorlcu arfinn bjó,
áður fyrr skilgetinn.
Hugði ég þar til liúsaskjóls
háu undir leiti,
er af farfa ormabóls
eg dró bæjarheiti.
eg baðsn
i /
þo,