Safnaðarblaðið Geisli - 22.04.1973, Side 3

- SAMABAEBLAB - HJARÐARHOLTSPEBSTAKA.1LS - 1973 - (5) 1
RA&HABARBOÐSKAPUR PÁSKAUNA .
er hvíldardagurinn var liðinn,
bœr María Magdalena og María móðir
og Salóme ilmsmyrsl, til að fara og
hann. Og mjög árla hinn fyrsta dag j
r koma bær til grafarinnar, iim sólar-^\N//
n
sögðu
sm a milli: Hver mun
mann
skilckju,
"Og
keyptu
Jakobs
smyrja
víkunn,
uppkomu. Og þær
velta fyrir oss steininum frá grafardyruhum?
Og er þær litu u^p, sjá þær, að steininum
var velt frá, því að hann var mj ög stór.
Og >ær gengu inn í gröfina og sáu ungan
sitjandi hægra megin, hjúpaðan hvítri
og þær skelfdust. Og hann segir við
pær: Skelfist eigi; þer leitið að Jesu frá Uaza-
ret, hinum krossfesta; hann er upp risinn, Iiann
er ekki hór; sjá, þarna er staðurinn, þar sem
þeir lögðu hann''. (Markásarguðspjall 16,1-6).
\ \ ^ Morgunn rennur upp eftir myrka nótt. SÓlin
(M/J eT aö koma upp. Bráðlega mun hún þerra jöröina, sem vot
er af daggartárum næturinnar.
En megnar hin upprennandi sól að þerra
af augum lcvennanna þriggja, sem bennan fagra morg'
ganga til grafar látins^ástvinar síns? Hei, sorgin
, dauðinn hafa döggvað brár þeirra þessum saknaðar-
tarum. Hvað megnar aö þerra. slík tár? Ekkert - ekkert
nema, endurvakning hins látna til líf s. En gat slíkt
gerst? Enginn nema sá, sem reöi yfir Iffi og dauöa,
vam þess megnugur. En konurnar eru ekki að hugleiða
þann möguleika. Eyrir þeim er Jesús dáinn - hann dó á
) krossinum a Golgatahæð - og hann er grafinn. En hver
E VN|/(7 mun þa velta steininum frá grafardyrunum1,'' svo að þær
geti þar inni grátið yfir latna vininum sínum og auösýnt
honum_ siðasta virðingarvottinn með ilmsmyrslunum? En
. steininum var velt frá. Þegar þær ganga inn í gröfina,
y\J •??Ð:i'm þessi fagnaðarboðskapur: Hann er upp
70
tárin
Usl
un

risxnn.
En snertir þessi boðskapur okkur,
hér í heimi? já, vissulega. 'V'iÖ erum
svipaðri göngu og konurnar þrjár forðum.
Y^/yyinni til okkar eigin hinztu hvílu
þeirri leið nemum við staðar við
sem nu lifum
öll á ■
■um á leið-

raunverule ga

látins ástvinar okkar. En bæði yfir hinztu hvilu oícicar
W og astvinanna hljómar þessi fagnaðarboðskapur: Kristur
Við e:
og einhverntíma á
hinztu hvílu' einhve:
'vv'" wi
er upp yrisinn. Og hann sagði: "tíg lifi og þór munuð lifa".
Serhver paskadagsmorgunn flytur okkur þennan fagn-
/yj aðarboðskap: Kristur lifir og þer stendur einnig til Xs\7'f
1hoða eilift líf. Þessi boðskapur gefur tilveru okkar
ooru fremur gildi. En jafnframt því að vera dýrölegur
/f f^gnaðarboöskapur, felur hann í ser ábyrgð okkur til
handa - þá ábyrgð, að við eigum her í heimi aö lifa þann-
ig, að við seum verð þess að lifa áfram - lifa eilífðina.
Minnumst þess, að samhliða upprisuboðskapnum hljóma:. til'
okkar orðin: "Þvf að svo elskaði G-uð heiminn, að hann
| gaf son sinn eingetinn, til þess að hver sem á hann trú-___„
Wir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf" . 'OK/
G-uð gefi ykkur öllum gleðilega páskahátíð.

70