Neisti - 21.01.1949, Blaðsíða 2

NEISTI
— VIKUBLAÐ _
Utgefandi:
Alþýðuflokksfélag Sigluf jarðar
Áfcyrgðarmaður :
ÓLAFUK GUÐMUNDSSON
Ritstj. annast blaðnefnd Neista
Blaðið keimur út alla föstudaga
Áskriftagjald kr. 20,00 árg.
Afgreiðsla í Aðalgötu 22.
Skömmtun og
viðreisn
1 þriðja sinn síðan skömmtun-
in var hafin fyrir tæplega hálfu
öðru ári hefur nú verið birtur boð-
skapur skömmtunarskrifstofunn-
ar um það, hvers við megum
vænta af kornvöru, kaffi, sykri,
hreinlætisvörum, vefnaðarvöru,
fatnaði og skófatnaði, sumpart
allt hið nýbyrjaða ár.
Stórfelldar breytingar er ekki
hægt að segja, að hafi orðið á
skömmtuninni við þessi áramót,
enda varla von, eftir hin miklu
vonbrigði síldarvertíðarinnar 'i
sumar. Þó er rétt að benda á auk-
inn kaffi- og sykurskammt, og af-
nám á skömmtun flestra bús-
áhalda. En þar á móti kemur enn
naumari skömmtun á vefnaðar-
vöru og fatnaði en áður, og ný
skömmtun á smjörlíki, sem áður
var ekki.
★
Það er gott fyrir okkur Islend-
inga að hafa einhvern samanhurð
við aðrar þjóðir, þegar um þessa
nauðsynlegu hluti er að ræða. Ný-
lega hafa bæði Bretar og Danir
gefið út f jögurra ára áætlanir um
efnahagslega afkomu sína á næstu
fjórum árum, — árum Marshall-
áætlunarinnar. Bláðar þessar gagn-
merku og gagnmenntuðu ná-
grannaþjóðir okkar boða í þessum
áætlunum að á neyzluvöru- inn-
flutningi þeirra verði engin veru-
leg breyting fram á mitt ár 1952,
þegar Marshalláætluninni lýkur.
Sennilega myndi okkur íslend-
ingum, sem höfiun lifað við betri
kjör, en nokkur önnur þjóð, síðan
á ófriðariárunum, þykja slíkur boð-
skapur óefnilegur. En nágranna-
þjóðum okkar, sem hafa orðið að
lifa mánaðalangar loftárásir eða
áralangt hernám og kúgun, vex
það ekki í augum, og langar þó
hvert míannsbam þeirra engu síð-
ur að lifa og njóta lífsins, en okk-
ur hér, sem hvomga nauðina höf-
um þekkt.
En þessi er veruleikinn í dag:
Við verðum nú, þegar striðsgróð-
Atfreð Jóitsson og
Það mun vera venja manna, sem
skrifa vilja um ákveðið málefni,
að reyna að kynna sér það sem
fram hefur komið í sambandi við
það; aðdraganda og yfirht. Þetta
er nauðsynlegt, svo ekki sé hægt
að reka aftur öfugt ofan '1 þá,
hvert einasta atriði af því, sem
þeir hafa haldið fram. Ella fer
fyrir þeim, eins og sagt var í þjóð-
sögunum um þá, sem vöktu upp
draug, en gátu svo ekkert við hann
ráðið, og fylgdi draugurinn þeim
upp fhá því.
Enn meiri ástæða er þó að
kref jast þess af mönnum, sem hafa
tekið að sér að vera málsvarar
íþróttahreyfingarinnar, að þeir
láti ekki ósannindi og hunda-
vaðalshátt vera leiðarljós sitt er
þeir ræða ákveðin málefni í sam-
bandi við íþróttirnar. Þá er engin
furða, þótt það ljós sem þeir eygja
inn er eyddur, að glíma við mörg
sömu vandamálin og þessar þjóðir.
★
Við áttum, þegar styrjöldin
lauk, upp undir sex hundruð
milljónir króna erlendis, — og við
spurðum sjálfa ok'kur, hvað við
ætluðum að gera; hvort heldur að
geyma þær til mögru áranna, sem
margir spáðu eftir stríðið, eða að
reyna að fyrirbyggja mögru árin
með innkaupum nýrra framleiðslu-
tækja, sem gætu aukið svo útflutn-
ing okkar, að við gætum notið
áfram þess viðurværis, þeirrar af-
komu yfirleitt, sem var okkar
nýja og óvenjulega hlutskipti á
ófriðarárunum.
Við kusum hina síðari leiðina.
Við vörðum um þrjú hundruð og
fimmtíu milljónum króna af stríðs-
gróðanmn til þess að kaupa ný
framleiðslutæki. Afgangurinn átti
að vera varasjóður. En hvað
skeður? Hinn kommúnistiski at-
vinnum'álaráðherra fyrrv. stjórn-
ar lýsti því yfir á fjölsóttum hér-
aðsfundi með yfirlæti, að heild-
salar landsins skyldu verða skorn-
ir niður við trog. En þessi sami
ráðherra lét það viðgangast, að
varasjóðinum var offrað fyrir
heildsalana, sem fluttu inn nauð-
synlegar og ónauðsjmlegar vörur
í svo stórum stíl, að um áramótin
1946—’47 var allur stríðsgróði
landsins, allar erlendar innstæð-
ur þess, uppétnar. Og þegar svo
var komið sögðu ráðherrar komm-
ista af sér.
★
En vikjum nú aftur að skömmt-
uninni. Núverandi stjórn tók við
tómum sjóðum. Aldrei hefur nokk-
ur stjóm á íslandi fengið erfiðara
hlutverk. Hún átti milli þess að
velja: 1) að halda áfram nýsköp-
uninni og leggja til þess nýjar
byrðar á þjóðina í von um, að hún
skíðastökkbrautin
framundan í sambandi við mark-
miðið, verði þeim villuljós og
hverfi, og þeir standi eftir um-
vafðir myrkri fyrirlitningarinnar.
— Einmitt þetta hendir ritstjóra
„íþróttasíðu“ blaðsins Siglfirðings,
hr. Alfreð Jónsson. Þar skrifar
hann á sinn persónulega hátt um
málefni, sem margur mætti ætla
að hann væri gersamlega ókunn-
ugur, og blandar þar að auki inn í
grein sína persónulegu níði um
mig. En sannleikurinn er sá, að
Alfreð Jónsson er ekki eins ókunn-
ugur þessu máli og ætla mætti af
skrifum hans og mun ég koma að
því síðar. Heldur hefur hann farið
inn á þá braut, sem hverjum sönn-
um íþróttamanni er ósæmandi, en
það er að taka lýgina í þjónustu
sína. Eftir allmiklar bollaleggingar
og hugleiðingar, um að gkíðaíþrótt
inni hér á Siglufirði hafi hnignað
myndi skilja þær og þola, en líka
njóta nýsköpunarinnar innan
skamms og 2) að stöðva nýsköp-
unina, hætta að kaupa inn ný
framleiðslutæki og verja öllum út-
flutningi okkar í eyðslufé til þess,
að hver og einn fengi það, sem
hann vildi á hverjum tima, þar til
allt væri komið í strand.
Núverandi ríkisstjórn tók hinn
fyrri kostinn: Hún tók sama kost-
inn og ríkisstjómir Englands,
Danmerkur, Noregs og flestra ná-
lægustu landa. Hún setti traust
sitt á dómgreind fólksins, ,að það
skildi hvað í húfi væri. Og því
ákvað hún skömmtunina á inn-
fluttum nauðsynjum, til þess að
skera niður alla eyðslu og geta
staðizt straum af áframhaldandi
nýsköpun á sviði atvinnulífsins.
Hver er svo árangurinn, síðan nú-
verandi ríkisstjórn tók við?
Þegar hún kom til valda var
viðskiptajöfnuður þjóðarinnar út
á við orðinn óhagstæður um sem
næst 200 milljónir króna; í dag er
; útflutningurinn að riá innflutningn
| um að verðmæti, þrátt fyrir afla-
| brest. Þessum árangri hefur nú-
verandi ríkisstjórn þegar náð með
skömmtun og áframhaldandi ný-
sköpun. En áfram verður enn að
halda á sömu braut til þess að
tryggja framtíðarafkomu þjóðar-
innar. Skömmtunin verður enn um
stund að takmarka eyðsluna þar
til framleiðslan og útflutningurinn
er orðinn nægilega mikill til þess
að leyfa okkur nægan innflutn-
ing neyzluvara á ný. Ef við stönd-
um okkur vel í þessari baráttu
þurfum við ekki að kviða því, að
þurfa að bíða eins lengi og Danir
og Bretar. Og hvort skyldum
við reynast minni menn en þeir i
úthaldi og einbeitni til þess að
tryggja framtíðarafkomu okkar?
á síðari árum, kemst hann að
þeirri niðurstöðu, að þetta sé for-
ráðamönnum bæjarins að kenna.
Þeir hafi alltaf staðið á móti því,
að skíðaíþróttinni væru búin þau
skilyrði, sem allir aðrir bæir væru
fyrir löngu búnir að uppfylla.
Lpks hafi, fyrir atbeina í. B. S.,
tekist að knýja bæjarstjórnina til
að leggja fram fé til stökkbrautar-
innar, en máhð hafi verið dregið
svo lengi, að ekki hafi verið hægt
að vinna verkið við sæmilegar að-
stæður. — Eg mun nú skýra frá
gangi málsins eftir að það kom
til bæjarstjórnarinnar, og geta
menn svo dæmt um hvort dráttur
sá, er orðið hefir á málinu er henni
að kenna.
Um mánaðarmótin sept—okt.
1948 komu þrjú bréf frá í. B. S.,
og í einu þeirra sagt frá því, að
Í.B.S. hefði ákveðið að fyrirhug-
aðri skíðastökkbraut yrði valinn
staður í svokölluðum Nautskála-
hólum. Jafnframt var farið fram
á að bærinn legði fram fé til bygg-
ingarinnar. Allsherjarnefndin tók
svo málið fyrir 11. okt., og var
samþykkt að fela bæjarverkfræð-
ing að gera kostnaðaháætlun yfir
verkið, og leggja fram tillögur, á
hvem hátt það yrði haganlegast
unnið. Álit þetta lá svo fyrir á
fundi allsherjarnefndar viku síðar
og var þar svohljóðandi tillaga
samþykkt:
„Nefndin samþykkir að hefja
nú þegar byggingu stökkbraut-
ar, og verja til þess samkvæmt
áætlun bæjarverkfræðings, kr.
14.500,00; og samþykkir enn-
fremur að fela Viggó Guðbrands
syni alla verkstjórn við verkið,
þar sem hann er ráðinn árs-
maður hjá bænum á föstum
launum."
Tilefni síðari hluta tillögunnar
er það, að Í.B.S. hafði farið fram
á, að Alfreð Jónssyni yrði falin
umsjá verksins. Af þessu hvort-
tveggja má því sjá hve fjarri það
er sannleikanum, í fyrsta lagi að
óhæfilegur dráttur hafi orðið, og í
öðru lagi, að ég hafi hundsað til-
lögur Í.B.S. Á hvorugum fundin-
um hafði ég atkvæðisrétt, en báðar
tillögurnar voru samþykktar með
öllum greiddum atkvæðum. Mitt
verk var því að framkvæma skipun
nefndarinnar.
Svo kemur það, sem furðar mig
mest, að Alfreð Jónsson skuli hafa
kjark til að skrifa svona um þetta
mál. Sannleikurinn er sá, að mér
líkaði ekki afgreiðsla nefndarinnar
á málinu, taldi rétt að tekið væri
tillit til óska Í.B.S., um að það
hefði þarna trúnaðarmann. Fór ég
því til hr. Agnars Samúelssonar,
framkv.stj. Skipasmíðastöðvarinn-
ar og spurðist fyrir hjá honum,
hvort ekki mundi hægt að fá
Alfreð Jónsson lausan til að hafa
verkstjórn á hendi við smíði palls-
ins, og taldi hann engin tormerki
(Framhald á 4. síðu)